ۇلىقبەك ەسداۋلەتتىڭ ولەڭدەرى
بۇل رەتتە اقىننىڭ «ءبىز وتكەندە»، «الماتى»، «ۇلىتاۋ»، «اناما»، «ماڭعىستاۋ»، «ارقا قىسى»، «استانالار»، «اقىن دەگەن ءبىر ۇلت بار»، «ءبىز - تۇركىلەرمىز»، «بايانولكەي»، «دۇلەي عاسىر»، «جيدەبايعا»، «ءماجنۇن»، «قازاقستان»، «قارىنداسىم قايدا، قارا ەرتىس؟»، «قۇسپەن تۋىستىق» سياقتى ولەڭدەرى وقىرمانعا ۇسىنىلىپ وتىر.
ءبىز وتكەندە
ءبىز وتكەندە جىلاما دا جوقتاما،
«اقىن ەدى!» - دەسەڭ، - جەتەر جوق باعا.
كۇنامىزدى قۇداي ءوزى كەشىرەر،
كەشپەي جاتسا ارا ءتۇسىپ،
اقتاما.
بولەۋ ارتىق ۇلدە مەنەن بۇلدەگە،
كەرەگى جوق كومىپ ازا گۇلگە دە.
«اقىن ەدى!» - دەي سال،
ايتساڭ بىردەڭە،
ودان جىلى ءسوز تاپپاسسىڭ - ۇندەمە.
كەتەرى ءبار
كەلدى دەمە نەسىنە،
كوك اسپاننان كوپ ىزدەمە تەسىلە.
جىلاما دا، جوقتاما دا، ويلاما...
ءوزىمىز-اق تۇسەرمىز ءبىز ەسىڭە.
زار ەمەسپىز زاڭعار بيىك مۇسىنگە،
جىر وقىساق جارار كەيدە تۇسىڭدە.
جىلاۋ،
جوقتاۋ،
ەسكە الۋ دا،
ءبارى بار
«اقىن ەدى!» - دەگەن ءسوزدىڭ ىشىندە.
الماتى
تەرەزەنى اشىپ ەم قار ۇشىپ كىردى،
بولمەنى باسقان بۋمەنەن جارىسىپ كىردى،
مۇنارلى تۇندە قان-ءسولسىز قىلاڭىتقان اي،
ات جۇيرىكتەي بوپ اسپانعا جابىسىپ تۇردى.
تۇنشىعىپ قالعان ءبىر الەم - قۇپيا ءبارى،
جۇمباعىن شەشىپ كىم ونى تۇسىنە الادى؟
تۇرىكپەندەردىڭ توڭكەرگەن قاۋعا بوركىندەي
قاراۋىتادى بۇتاقتا قۇس ۇيالارى.
بەتىمە قونعان مامىق قار ەرىپ بارادى.
جەرباۋىرلاعان اپپاق بۋ توبىق قاعادى.
جۇمىرتقا باسقان سيقىرلى سامۇرىقتاي بوپ،
تىنىشتىق جاتىر ءتۇبىتى كومىپ قالانى.
...ءزىلزالا ءوتىپ، زايساندا اقسارباس سويىپ،
قاۋقىلداپ اۋىل جاتىر-اۋ
باس، جامباس قويىپ.
...قار جاۋعان تۇنگى قالانىڭ كوشەسىنە ۇقسار،
كوڭىلىم مەنىڭ تاپتالار-تاپتالماس بولىپ.
ۇلىتاۋ
قابىرعام قاقىرايدى قاسىرەتتەن...
قان جۇتىپ قايعى جۇتىپ عاسىر وتكەن.
قۇداي-اۋ،
قاي داۋىردە،
قاي زاماندا
قازاقتىڭ كوزدەرىنىڭ جاسى كەپكەن؟
قىر بار ما قازاق ءتانى كومىلمەگەن،
وي بار ما قازاق قانى توگىلمەگەن؟
قاشاننان قۇرباندىققا لايىق حالىق
قايعىسىز قارا سۋعا سەمىرمەگەن.
قىرىلسا قارا ورمانىم قىنادايىن،
قالايشا جوقتامايىن،
سۇرامايىن؟
قۇرىعان اشتىقتان دا، قاستىقتان دا،
قايدا سول قىرشىنداردىڭ قۇنى، اعايىن؟
تەرەڭگە تامىرلارىن جايعان شىنار،
بالتادان كوز اشپاسا قايدان شىدار؟
قارا جەر
قانشا جەبىر بولسا- داعى،
قازاقتىڭ سۇيەگىنە تويعان شىعار؟!.
اناما
تاعدىردان جاپا شەككەندە،
مۇڭ شاعىپ ساعان كەلمەدىم
سالىم ءبىر سۋعا كەتكەندە
مەيىرىمىڭە شولدەدىم.
باعاڭدى ءجۇرمىن سەزىنىپ،
كۇن-انام مەنىڭ، اي-انام،
ءوزىڭدى ويلاپ كوز ءىلىپ،
ءوزىڭدى كورىپ ويانام.
تاعى دا مىنە كۇز كەلدى،
وتىرسىڭ با، انام، كۇرسىنىپ
الىستاتتى عوي بىزدەردى،
كۇيبەڭى بىتپەس تىرشىلىك.
قۇس بولىپ ۇشىپ كەلمەدىم
شىعا الماي قاپاس قالادان،
شولدەدىم قاتتى، شولدەدىم،
مەيىرىمىڭە، جان انام.
ساعىندىم،
ءتوزىم تاۋسىلدى،
بۇلاڭداپ وسكەن بالاڭ ەم،
«قۇلىنىم» دەگەن داۋسىڭدى،
قايتالاسا ەكەن بار الەم.
«جاقسى ءولىم» دەپ جاتىر ەل،
ءولىم جاقسى بولا ما؟
التىن تولەپ، اقى بەر،
كىم جۇگىرەر مولاعا؟
اكە، سەنى ويلاسام،
جاس تولادى كوزىمە.
وكىنەمىن قاي-قاشان،
ەت-جۇرەگىم ەزىلە.
ەسكە تۇسە بەرەسىڭ،
قادىرىڭدى سەزدىرىپ،
كوز الدىمدا - ەلەسىڭ،
كەتكەندەيسىڭ كوز قىلىپ.
قىستىعام دا، بۋلىعىپ،
قۇس توسەككە قۇلايمىن.
جاستىعىمدى سۋ قىلىپ،
جالعىز جاتىپ جىلايمىن.
«ارمانى جوق» دەسىپ ەل،
ارداق تۇتىپ جاتسا دا،
كوڭىل قالاي كوسىلەر،
ارماندا وتەر پاتشا دا.
جەتىم قالىپ ءبىر جاستا،
جالعىزدىقتى كوپ كوردىڭ،
جەتەرلىكتەي ءبىر باسقا
جاهاننامدى وتكەردىڭ.
قارشادايدان قان كەشتىڭ،
وت پەن سۋدى ەس قىلىپ،
كورمەدىڭ-اۋ، جانكەشتىم،
بۇل جالعاننان ەش قىزىق.
كوپ كەرەك يگى قازاققا،
وڭ بولسا دەپ سۇرايمىن،
تىم بولماسا و جاقتا
كوزى ساعان قۇدايدىڭ!..
ماڭعىستاۋ
ءابىش كەكىلباي ۇلى! - دەگەن بۇل ەسىم،
التى الاشقا اسا قىمبات -
بىلەسىڭ،
جۇتقان اۋاڭ،
ىشكەن سۋىڭ - بىرەۋ-اق،
جەر شارىندا قاتار ءومىر سۇرەسىڭ.
زامانداس بوپ جۇرگەنىڭمەن مىڭ جەردەن،
وعان ەرەك دۋالى وي مەن ءتىل بەرگەن.
تاۋلاردا دا بولادى ەكەن
تۋعان كۇن،
ول دا الپىسقا وزگەلەرمەن ءبىر كەلگەن.
ءبىر عاسىرعا
بۇرىن تۋسا - قايتەر ەك،
ءبىر عاسىرعا
كەيىن تۋسا - قايتەر ەك،
ادامزاتتى جاپىراعىمەن جەلپىپ تۇر،
ماڭعىستاۋدا تامىر تارتقان بايتەرەك
كۇيىپ-پىسكەن
بەۋ، قوعام مەن ۇكىمەت،
سول ءۇشىن دە اللاعا مىڭ شۇكىر ەت.
كەڭ ساحارا كوپسىنە مە سۋلارىن
ءدال وسىنداي ءبىر داريانى كۇتىپ ەك
مۇنداي تۇلعا تۋا الماساق -
كىم بولدىق،
تۋعاننان سوڭ قۋانباساق -
كىم بولدىق؟
اباي اتام ارمانىنداي
ءابىش بۇل،
اۋەزوۆتىڭ جالعاسىنداي ۇل كوردىك
قازاعىمنىڭ ەلدىگىنىڭ ولشەمى،
سارى ارقاداي كەڭدىگىنىڭ مولشەرى،
اتىراۋداي پەيىلىنە بەرگەن جان
الاتاۋ مەن التايىمداي ەڭسەلى.
اتىنان-اق اسقاقتايدى ءار توبەم،
بيىكتەيدى پاراساتىم،
مارتەبەم.
تەرەڭدەگى شىڭىراۋدىڭ سۋىنان
شولىركەسە سۋسىندايدى جارتى الەم
ءشولىن باسقان
پرەزيدەنتتەر مەن ابىزدار،
بار بۇقارا بۇتكىل وعان قارىزدار.
ءبارىمىزدى باعالاۋدى بىلمەسەك
بۇل جالعانعا كەلىپ-كەتىپ نەمىز بار!
- ءابىش كەكىلباي ۇلى! -
دەگەن ۇلى ەسىم،
اۋليەدەي جان ەكەنىن بىلەسىڭ،
انبيەدەن مەدەت كۇتكەن جاراندار
باسىپ كەتكەن ىزىنە كەپ تۇنەسىن!..
ارقا قىسى
سامارجاق جەل زارلاۋىق،
قىمتاتقىزىپ تۇس-تۇستى،
ءبىر-اق تۇندە قار جاۋىپ،
ءبىر-اق كۇندە قىس ءتۇستى.
اق ساۋكەلە كيىنىپ،
اپپاق ۇكى تاقتى باۋ،
اق قايىڭ تۇر بۇيىعىپ،
القىمىندا اق قىراۋ.
سىناتۇعىن ءتۇرى جوق،
سۇيرەپ كەلگەن قىلىشى،
قاسات قارى سۇرى بوپ،
قىستىڭ مىناۋ تۇرىسى.
شانا تەۋىپ بالا ءماز،
وڭ مەن سولىڭ ومبى قار.
سۇلىك ەرىن سارى اياز،
سۇيگەن جەرى دومبىعار.
جۇرەگىمدى ۋ جەدى،
جان تۇبىندە جاتىر مۇڭ.
مىناۋ الەم - مۋزەيى
مەنىڭ ماحابباتىمنىڭ.
استانالار
قايداسىڭدار،
قايران مەنىڭ استانالارىم،
سەندەردى ويلاپ جانىمدى جاسقا مالامىن.
وزەگىمدە ورتەنىپ وتىرار جاتار
كەزىپ جۇرگەندە الەمنىڭ تاس قالالارىن.
ساۋلەتى اسقان ساۋران مەن سىعاناقتارىم،
قۇمنىڭ استىندا قالدىڭدار سىعالاپ ءبارىڭ.
كاتاپۋلتتەردىڭ كۇرزىسى كۇيرەتىپ كەتكەن
تۇسىمە مەنىڭ كىرەدى بۇلا باقتارىڭ.
استانالارىم،
ارمانداي سارايشىقتارىم،
جەرمەن جەكسەن بوپ جوعالدى-اۋ زەر-ايشىقتارىڭ.
ۇمىتتىم با الدە،
جاۋلاردىڭ سۇقتانىپ ساعان
جارقاباعىنا جايىقتىڭ قالاي شىققانىن.
تابىلدى دەسە قالدىعى بالاساعۇننىڭ
شاپاتتاپ ساندى شاتتانام بالاشا بۇگىن.
ماسكەۋدەن باسقا شاهاردى شەنەيلەتپەگەن
تاريح دەگەنىڭ نەتكەن بۇل «تاماشا» عىلىم!
ورىنبوردى دا جايىم جوق توسىرقاعانداي،
كوپ قالا كوزدەن ۇشتى عوي اسىل قامارداي.
ءپۇشايمان بولام كيەلى تۇركىستاندى ويلاپ،
تويلايىق دەسەك ءبىز ءجۇرمىز جاسىن تابا الماي
تۋعان جىلى جوق تاريحىم تەرەڭدە مەنىڭ،
كۇمبەزىم كۇلگە كومىلىپ كونەرگەن ەدىم.
كونە شاهارلار ارۋاعى جەبەسىن سەنى،
كوسەگەسى دە كوك تۋداي كوگەرگەن ەلىم.
داۋىرلەر بار ما
قازاقتى باستان ۇرماعان،
پاتشالار بار ما
الاشتى بوسقا قىرماعان؟
اتا-بابالار ارۋاعى قولداسىن سەنى،
اياۋلى مەنىڭ استانام - جاس، ءسابي قالام.
ءبىر توقپاقتان سوڭ ۇشىراپ ءبىر توقپاعىنا،
توتەپ بەردىك قوي زاماندار سىرقاتتارىنا.
استانا جۇرتىن اينالعان اسانقايعى اتا،
ماياڭنان ءتۇسىپ،
باتا بەر ۇرپاقتارىڭا!
اقىن دەگەن ءبىر ۇلت بار
ازاپ شەكتى-اۋ
اقىن دەگەن ءبىر ۇلت-اي،
اتتان سالىپ،
اشايىقشى قۇرىلتاي.
باسىندا ءجۇر بوزتورعايلار باز كەشىپ،
تۇسىندا وتىر تەمىر تۇياق تۇرىمتاي.
تايتالاسىپ
تاعدىر دەگەن تاقسىرمەن،
تارتىسام دەپ
تاريح دەگەن تاپسىرمەن،
جۇرسىڭدەر مە جازالانىپ جازىقسىز،
ءبارىن جەڭىپ،
جەڭىلىپ تەك ناپسىڭنەن...
اتتانعاندى
اقىن دەگەن بۇل ەلدەن
اجالمەنەن ارپالىسقا جىبەرگەن.
قۇس قاناتتى پارناس تاۋدىڭ پىراعىن
بايلاعان كىم جەر بەتىنە شىدەرمەن؟
ادامزاتتىڭ ارمان-ءسوزىن جازدىم دەر،
اقىن ۇلتى!
ازاپتان ءبىر جازعىن بەل.
قايداسىڭدار،
ابايلار مەن حايامدار،
ءۇن قاتىڭدار،
ماحامبەت پەن ماجنۇندەر!
اقىن ۇلتى!
الۋ ءۇشىن دەربەستىك،
تارتىسپاساق تاعدىر بىزگە بەرمەس تۇك.
قاي پاتشادان،
قاي تاڭىردەن قورقامىز،
جاراتقان سوڭ دانىشپان ءهام جارىمەس قىپ!..
ءبىز - تۇركىلەرمىز
ءبىز - تۇركىلەرمىز...
ءبىز - تۇركىلەرمىز!
كوك اسپانداي جارقىلداپ، كۇركىرەرمىز،
كوك اسپاننىڭ بۇلتىنداي سىلكىنەرمىز،
كوك بورىدەن تۋعانىمىز راس بولسا،
كوك تاڭىردەن قۋات اپ، ءبىر تۇلەرمىز.
كەۋدەمىزدى بيلەگەن اسقاق ارمان،
تاريحىمىز داستان بوپ تاستا قالعان،
تىرسەگىمىز تىلىنگەن كەزدەردە دە
جان جۇرەكتى جەرىم جوق جاسقا مالعان.
جۇتىپ قويعان عاسىرلار وكتەم ءۇنىن،
ايعا قاراپ ۇلىعان كوك ءبورىمىن.
اتقا مىنسەم كەتەمىن ارۋاقتانىپ،
اراسىندا جەلىك بار ەت-تەرىنىڭ.
اتقا مىنسەم كەتەمىن ايباتتانىپ،
قىلىش كورسەم كەتەمىن قايراتتانىپ.
عاسىرلاردىڭ بەتىنە قالقىپ شىققان،
ءبىزدىڭ حالىق - بۇ دا ءبىر قايماق حالىق!
نامىسىمداي ەشكىمگە تاپتاتپاعان،
تۇركىستاننىڭ كۇمبەزى اسقاقتاعان.
بابالارىم جاتىر عوي باتا بەرىپ،
ارۋاقتار اماناتىن اقتاپ باعام.
كوك تاڭىردەن كوڭىلگە نۇر تىلەرمىز،
كوك اسپانداي ءالى دە كۇركىرەرمىز.
كوك ءبورىلى كوك بايراق كوككە شىقسا،
قاي دۇشپاننىڭ الدىندا ىركىلەرمىز؟
ءبىز - تۇركىلەرمىز!
ءبىز - تۇركىلەرمىز!!
ءبىز - تۇركىلەرمىز!!!
1996
بايانولكەي
التايدىڭ كەلىپ سالاسىنا مەن،
كەرۋەن دە كەرۋەن ءسوز ارتىپ،
بايانولكەيدىڭ اۋاسىمەنەن
قولقامدى تۇرمىن تازارتىپ.
ءتىلى دە تازا، ءدىلى دە داڭعىل،
ءدىنى دە ءالى دۋالى،
اعادا - باتا، ىنىدە - ءان-جىر،
دۋمانعا تولى دۋانى.
يبالى ءجۇز بەن يماندى كوڭىل
ءيىلىپ جاستىق بولعانداي،
قوناققادەدەن قينالدى نەبىر
ونەرسىز مەندەي سورماڭداي.
ورىستەن ەسەن سارلىعى قايتىپ،
تاباققا سالىپ ءتاۋىرىن،
«مۇڭلىعى مەنەن زارلىعىن» ايتىپ
مۇڭايعان مەنىڭ باۋىرىم.
سىبىزعىلارىن سۋارىپ الىپ،
كۇي شالىپ تۇز بەن شەكەردى،
«قوناق كەلدى!» دەپ قۋانىپ انىق،
اڭسايدى اتا مەكەندى.
«كوشەمىز، دەيدى، قازاقستانعا!.
جىگىتتەر جانىپ كوزدەرى.
باياندا، ءبىراق بازارى ۇشقانعا
ۇقساماي تۇر-اۋ وزدەرى!
دۇلەي عاسىر
دۇلەي عاسىرمەن سۇرگەن عۇمىرىم ەرتەكتەي،
دولى قاتىنمەن وتاسىپ كەلگەن ەركەكتەي،
ەتەكتە ءجۇردىم
ەتىمدى يتكە جۇلعىزىپ،
باسقالار تاۋعا شىعىپ جاتقاندا تەر توكپەي.
قۇدىقتا تۇرىپ تاڭدايى كەپكەن تانتالمىن،
يەسى ەدىم عوي
يلەۋدە قالعان قاڭقامنىڭ،
تەربەلگەن مەنمىن موينىممەن تەۋىپ اتكەنشەك،
كۇرەتامىرعا باتقانىن سەزبەي ارقاننىڭ.
اجالدىڭ ءوزىن
قاقپايلاپ جەگىپ قامىتقا،
دالامدى تۇگەل اينالدىرعانمىن تابىتقا،
اقىرزامانعا اكەتپەيىن دەپ وزىممەن،
بار قازىنامدى تاراتقام ەرتە جارىقتا.
شەتسىز دە شەكسىز جەرىمە سىيماي قاڭعىردىم،
اياماي قارعاپ اللانى دا ەستەن تاندىردىم،
ەركىندىك ىزدەپ ەركىمە كەتپەس ءۇشىن مەن،
مەشىتتى بۇزىپ،
وزىمە تۇرمە سالدىردىم.
كوبەيىپ كەتسەم تيەر دەپ جۇرتقا كەسىرىم،
وتىن عىپ جاقتىم بولاشاعىمنىڭ بەسىگىن،
ءوز بەتىمدى ءوزىم شيەدەي تىرناپ قاناتىپ،
وكىنگەن بولدىم
وزگەدەن سۇراپ كەشىرىم.
ءوزىم وتىرعان بۇتاقتى شاپقان ءوز قولىم،
ءبىر ءبىرىن شۇقىپ،
نوعالا تۇسكەن كوزدەرىم،
جۇگىرمەگى بوپ جىرتىسىن جىرتىپ وزگەنىڭ،
ءداستۇر مەن ءدىنىم جوعالعانىن دا سەزبەدىم.
كۇن تۋسا باسقا جاردەمى بولار جىم-جىلاس،
كولەڭكەلەرمەن دوستىعىم مەنىڭ بۇلجىماس،
سان وزىپ شىقتىم ماڭگۇرتتەر تۇسكەن سايىستا،
جەتى اتا بىلمەس جەتەسىز دەسە،
بۇلداراس.
ۇرپاعىما ەنشى
مەندەگى بارلىق سورلىلىق،
سەمەيىم - اناۋ،
ءالى دە مىڭ سان بومبىلىق،
اينالار ەدى ارالدان ۇلكەن تەڭىزگە،
اعارىپ كەتكەن قانىمدى قۇيسا كول قىلىپ.
جاياۋمىن دەمەن
جارىسام دەسە باسكە كىم،
بايقوڭىرىمنان بايگەگە شابار ماستەگىم،
كەدەيمىن دەمەن،
قايعىعا بايمىن قاشان دا،
جۇمىسسىزداردان قۇرىلعان قالىڭ اسكەرىم.
بارساكەلمەستەن
بابامنىڭ تاپپاي دەرەگىن،
ارالدا ەمەس اراقتا جۇزگەن كەمەمىن،
بولاشاق ۇرپاق تۇكىردى مەنىڭ بەتىمە،
سۇرتەتىن سونى ورامال ىزدەپ كەلەمىن.،
جارالى جۇرەك،
جارتىكەش تەسىك وكپەمەن، :
جاسىعان كوڭىل،
اشىعان ميعا وت بەرەم،
دۇلەي عاسىردى، ۇرەي عاسىردى تالاق قىپ،
دۇلەي عاسىرمەن سالتانات قۇرسام دەپ كەلەم
جيدەبايعا
اباي اتا، كەلە المان كۇندە ساعان،
ساعان شاقپاي مۇڭىمدى كىمگە شاعام؟
كورەسىسىن تۇگەلدەي كورىپ بولماي
كۇتىپ تۇرعان كورگە دە كىرمەس ادام.
جەردەن سىرلاس تاپپادىم ءسوز ۇعارعا،
كوكتە جۇرگەن كۇشتىنىڭ كوزى بار ما؟
تىرشىلىكتەن تۇڭىلگەن ءتامام ءۇمىت
ءوزىن اسىپ جاتىر عوي ءوزى دارعا!
اقزۋ ءتىلىم اق سور بوپ شۇبارلانىپ،
قىجىلىمدى ايتپادىم قۇمار قانىپ.
گاككۋ ءانىم گوي-گويگە كوپ ۇلاستى،
سۇڭقىلداعان اققۋداي سىڭار قالىپ.
تۋعان جەردى توزاققا اينالدىرىپ،
امالسىزدان اه ۇرام ايلام قۇرىپ.
جايىلىمسىز ءومىرىم قايىرىمسىز
ءورىسىمدى الىپپىن ويران قىلىپ.
جاۋ جىقپاعان قازاقتى اراق جىعىپ،
قايتا باستى دالامدى قاراڭعىلىق.
«قارتتا مەيىر، بالادا بەيىل قالماي»
الەكەدەي جالاندار ارام قىلىق.
نامىس ەمەس كوبىمىز تابىس قۋىپ،
وگەي وستىك ورلىكتەن الىس تۋىپ.
ءتاۋاپ ەتكەن تاسبۇتىم تالكەك قىلدى،
ءوزىمدى اكەپ وزىممەن شاعىستىرىپ.
الا جىپتەن اتتاماي اس باسپادى،
بۇيرەك پەنەن جۇرەكتى تاس قاپتادى.
جىلان جىلتىپ جۇرگەن سوڭ قوينىمىزعا
جانىمىزدان جىلۋ دا قاشقاقتادى.
ار-نامىستىڭ جوعالىپ ايىلباسى
ۇمىتىلدى ۇلى ءاننىڭ قايىرماسى.
سۇتتە قايماق قالمادى، قىزدا ويماق،
سۋ مەن ۋدىڭ جوعالدى ايىرماسى.
جيدەبايدا جارىلسا تالاي اتوم،
جىرلاپ جۇرگەن ءبىز سونى - ساراي اقىن.
ۇرپاعىڭا «توقتات!» - دەپ توقتام ايتشى
بار ەدى عوي ارۋاقتى اباي اتىڭ!!
ءماجنۇن
«عاشىق بوپ قالما، اقىن» دەپ،
ايتقاندار ماعان اقىل كوپ،
اۋىسار ەدى ەسىنەن
كورسە ەگەر سەنى جاقىن كەپ.
ولارعا سوندا تاڭ با ءالى،
جانىمنىڭ كۇيىپ-جانعانى؟
وزىڭنەن وزگە جۇلدىزعا
اسپانىمدا ورىن قالمادى.
جىلاتىپ تۇرىپ، كۇلگىزدىڭ،
شالىقپەن ءومىر سۇرگىزدىڭ.
ءبارىنىڭ اتىن ۇمىتتىم
وزىڭنەن وزگە جۇلدىزدىڭ.
«ماحاببات دەگەن - سوقپا دەرت،
ايتپاشى، ەسىڭ جوق پا» دەپ.
ماڭگىرگەن مەندەي ماجنۇنگە
تەك ءوزىڭ اشار سوت كەرەك!
اي كەزبە دەسەڭ كوكتەگى
اسپانعا جەرلەپ كەت مەنى.
اقىندار عاشىق بولماسا
اقىرزاماننىڭ جەتكەنى.
جو-جو-جوق!
ماعان جولاما،
اقىنعا جولاپ بولا ما؟
ەسى بار جۇلدىز
ەسسىزدىڭ
قولىنا كەلىن قونا ما؟
قازاقستان
ارىستانداي ايباتتىم،
جولبارىستاي قايراتتىم،
اسپانداعان بايراقتىم،
قانشا جۇلدىز جايناتتىڭ،
قانشا بۇلبۇل سايراتتىڭ،
قازاقستان، ارداقتىم!
تۇلپارىڭنىڭ شابىسىن،
دومبىراڭنىڭ قاعىسىن،
كۇڭىرەنتكەن تاۋ ءىشىن،
دارياڭنىڭ اعىسىن
«سۇيەم!» دەسەم - ءبارى شىن،
قازاقستان - نامىسىم!
ءاربىر تاسى - كيەلىم،
ءار ۋىعى - جۇيەلىم،
ءان كەرنەگەن جۇرەگىن،
كۇي كەرنەگەن تيەگىن،
سارى التىننان سۇيەگىڭ،
قازاقستان - جىر ەلىم!
شاڭىراعىڭ - شىراعىم
توپىراعىڭ - تۇمارىم،
عالامدا جوق سىڭارىڭ،
عاجايىبىم، جۇماعىم،
باسى تازا بۇلاعىم،
باسىلمايتىن قۇمارىم،
قازاقستان - قىرانىم!
ايىڭ تۋسىن وڭىڭنان،
كۇنىڭ تۋسىن سولىڭنان،
جۇلدىز جانسىن جولىڭنان،
باسىڭا باق ورناسىن،
قىدىر بولسىن جولداسىڭ،
قۇداي سەنى قولداسىن،
قازاقستان - كوز جاسىم!..
قارىنداسىم قايدا، قارا ەرتىس؟
قاناتىم قابات قايرىلىپ،
قاسىرەت-قايعى تونەر تۇس،
قاپىدا قالدىم ايرىلىپ،
قارىنداسىم قايدا، قارا ەرتىس؟
بالاپاندارىن شايقاعان
قايرىلىپ ۇشىپ كەلەر قۇس.
كەلەر مە ءبىراق قايتادان،
قارىنداسىم مەنىڭ، قارا ەرتىس؟
تۇسىمە ول ىلعي كىرەتىن،
انامىز دا ءالى كورەر-ءتۇس.
جاعاڭدا سەنىڭ جۇرەتىن،
قارىنداسىم قايدا، قارا ەرتىس؟
تولقىنعا كەتتى-اۋ اينالىپ،
تۇسكەندە باسقا نەلەر كۇش،
كەلەسىڭ كىمگە قايعى الىپ،
قارىنداسىم قايدا، قارا ەرتىس؟
جىلدارعا نەمدى ايتارمىن،
جاز دا ءوتىپ، ءالى كەلەر قىس...
جانىن اپ، ءتانىن قايتاردىڭ،
قارشاداي قىزدىڭ، قارا ەرتىس.
قاي تۇسقا بارىپ توقتالدىڭ،
كەۋدەدەن ۇشقان ولەڭ-قۇس؟
قارىنداسىمدى ەندى جوقتارمىن،
ءوزىڭدى كورسەم، قارا ەرتىس؟
سوڭىندا قالدى ءۇش بۇتاق،
سول عانا بويعا بەرەر كۇش،
ءوتتى عوي ءوڭ مەن ءتۇس قۇساپ،
قارىنداسىم مەنىڭ، قارا ەرتىس؟
قۇسپەن تۋىستىق
بىلمەيمىن قانداي تۋىستىعىم بار قۇسپەنەن،
بۇل دۇنيەدە ەشكىم جوق ماعان ۇش دەگەن.
ءبىراق تا دايىم تۇسىمدە ۇشىپ جۇرەم مەن،
ءبىر قانات قاقسام -
قالىقتاپ جەرگە تۇسپەگەم.
«قۇس مىنەز» دەيدى،
مىنەزدىڭ شىعار لەزى،
قاي شايىردىڭ دا قىزبالاۋ شىعار مىنەزى.
«قۇس ۇيقى» دەيدى،
بۇل داعى ماعان ۇنايدى،
قاي جاقتان كەلگەن ۇقساستىق سوندا بۇل ءوزى ؟
قاناتىمەن ۇشىپ،
قۇيرىعىمەنەن قوناتىن،
قۇس كورسەم بولدى، كوڭىلىم كوكتى شولاتىن.
قوناققا بارسام «قۇس ءسۇتىن» قويار الدىما،
كىندىك اكەمنىڭ نىسپىسى قۇسبەك بولاتىن.
قاراپ قالامىن قارا تۇندەردە ماقپالداي،
قۇس جولى مەنىڭ كەۋدەمنەن تاراپ جاتقانداي.
قايران دا مەنىڭ كوڭىلىم سوندا كوكباراز،
قۇس قاناتى بوپ قىلاۋلاپ تۇرعان اق قارداي.
وزىمدە كەيدە قومدانا قالعان قۇستايمىن،
شابىتقا مىنسەم باقىتتىڭ قۇسىن ۇستايمىن،
تۋىس بوپ قۇسپەن جاراتىلعان سوڭ تۋمىستان،
ۇشارمىن مەن دە!
اپىر-اۋ، نەگە ۇشپايمىن؟..
