جۇسىپبەك قورعاسبەك. ميلليون ارا، ميلليون جىلان جانە مەن - اڭگىمە
مەن وسى بايان قىلعالى وتىرعان توسىن وقيعانىڭ قۇدىرەتى كۇشتى ءبىر اللانىڭ ىرقىمەن بولعانىنا ەش ءشۇباسىزبىن. بۇل وقيعا ءوزى مەنىڭ باۋىرلارىمنىڭ ۇلكەن ءۇيدى تاستاپ، قارا تىرشىلىكتىڭ قامىمەن قالاعا كوشۋگە قاراكەتتەنۋىنەن باستالعان ەدى.
ءبىزدىڭ اكەمىز جوق، ال اكەمىز سالعان ۇلكەن ءۇي قازىرگى قيىنشىلىق تۋىپ تۇرعان ۋاقىتتا كىرىس-شىعىسى قولداعى ازىن-اۋلاق مالمەن بىرگە تۇگەسىلگەندىكتەن، باۋىرلارىما پانا بولۋدان قالدى.
ولاردى كارى شەشەممەن بىرگە ءوزىمنىڭ قاسىما، قالاعا كوشىرىپ اكەتۋگە كەلگەنمەن قىزىل قىشتان ورىلگەن، كوك شاتىرلى، ەڭسەلى ۇلكەن ءۇيدى قيماي كوپ ايلانشىقتادىم. شەشەمنىڭ كۇرسىنىسى كوبەيگەنمەن، باۋىرلارىم مەن ولاردىڭ بالالارى قالاعا كوشەتىندىكتەرىنە قۋانىپ، كادىمگىدەي ەلەۋرەپ-اق ءجۇر.
ءبىراق، ايتەۋىر باياعىدا-اق قامدانىپ قويساق تا جوقتان وزگە جاعداي كيلىگىپ، كوشتى ايالداتۋعا سەبەپ-سىلتاۋ تابىلا بەردى. بىرەسە جاقىن جاماعايىننىڭ قىرقىن بەرگەندە اراسىندا بولۋىمىز كەرەك ەكەنى ەسىمىزگە تۇسە قالدى، بىرەسە باۋىرلارىمنىڭ جەكەمەنشىككە العان جەرلەرىن بۇرىنعى سالىعىن جيىپ-تەرىپ تولەپ، ۇكىمەتكە وتكىزىپ كەتپەسە، قوقىرايعان اكىم جۇگىمىزدى الىپ جۇرۋگە ۇلىقسات قاعازىن بەرمەيتىن بولىپ شىقتى. باۋىرلارىمنىڭ ۇلەسىنە تيگەن جەردىڭ قۇنارسىزداۋ ەكەنىن بىلە تۇرا، ەل قۇساپ تىرشىلىك ەتە الماعاندارىن ايتىپ، وزدەرىن ابدەن سوكتىم. قايتادان كوشپەي وسى اۋىلدا قالىپ قوياتىنداي ورتانشىنىڭ قاباعىنان قار جاۋىپ، ۋىق ۇستار كىشىسىنىڭ ەڭسەسىن ۋايىم باستى. اقىرى مەنىڭ ارالاسۋىممەن ءبارى ورنىنا كەلىپ، ەندى نە كەرەك دەگەندە، قوجايىنى كونىپ تۇرعان كولىگىمىز سىندى دا قالدى.
تاعى ەكى-ءۇش كۇن اينالاتىنىمىزعا مەن ەش رەنجىگەمىن جوق. ەرتەلەتىپ اڭعا شىعىپ كەتتىم. اڭ اۋلاپ ءجۇرىپ، تاۋ ىشىندەگى ويپاڭداۋ جەردە، ءبىر الاسا شوقىنىڭ قىلتاسىنان سوپاڭ ەتىپ شىعا كەلىپ، قالقايعان يەسىز ەسكى توقال تامنىڭ ۇستىنەن ءتۇستىم. قانشا قامشىلاسام دا اتىم قۇلاعىن قايشىلاپ، پىسقىرىنىپ، ءتورتتاعانداپ ىلگەرى باسپاي قويدى. اقىرىن اڭداپ قاراپ، تىڭ تىڭداپ بايقاسام، تام جاقتان گۋىلدەگەن ءبىر سارىن ەستىلگەندەي بولدى. اتتان ءتۇسىپ، جاياۋ جاقىنداپ كەلگەندە كوردىم، تامنىڭ ءىشى-سىرتى تۇگەل شۇرق-تەسىك، قۇجىناعان مىڭ-ميلليون جابايى ارا. ءۇيدىڭ شاتىرىنداعى ارانىڭ ۇياسىن تالاي بۇزعانبىز، ال تامدى تەسىپ ۇيا سالعان ارانى ءبىرىنشى رەت كورۋىم. قاراقورىم قالىڭ توبىمەن گۋ-گۋ ەتىپ، قاپتاي ۇشىپ، قاپتاي قونىپ جاتىر. قۇداي بىلەدى، ولار مەنىڭ جاقىن كەلگەنىمدى سەزگەن جوق، ەگەر سەزسە، قاپ-قارا بۇلتتاي قاپتاپ ۇشىپ كەلىپ، تالاپ جەپ قوياتىن ءتۇرى بار.
اڭ كەزىكپەي، ۇرىنارعا قارا تاپپاي، ەرىگىپ كەلە جاتقان بەتىم بولاتىن. ءبىر تەنتەكتىك ويىما كەلىپ، وقتالىپ تۇردىم دا، سەسكەنىپ رايىمنان قايتتىم. ونداعىم تاس اتسام با ەكەن، الدە وت قويىپ جىبەرسەم بە دەگەن قاراۋلىق ەدى. بالا ەمەس، شاعا ەمەس، مەن سياقتى ەڭگەزەردەي ءداۋ جىگىتتىڭ بۇل ءىسى ەستىگەن جۇرتقا دا قاراۋ ادامنىڭ بۇلدىرگى ىسىندەي جاعىمسىز اسەر قالدىراتىنى ايدان انىق. ەندەشە مەن ادامداردىڭ مەكەنىنەن ارالاردىڭ ۇياسىنا اينالعان وسى تامعا تيمەي-اق قويايىن دەدىم ىشىمنەن. ءبىراق جاس ادامنىڭ ءوزىن-ءوزى الدەنەگە ارانداتقىسى كەلىپ تۇراتىن ۇرىنشاق ادەتىمەن بويىمدى بىرتە-بىرتە اۋەستىك جەڭە باستادى.
ءشوپ باسىن بىرت-بىرت شالىپ، اۋىزدىعىمەن بىرگە كۇرت-كۇرت شايناعان الا اياق كەربەستى جايىنشا تۇر. الدىنان الا قارعا ۇشسا دا جالت بەرىپ، جالپاڭنان تۇسىرەتىن كەربەستىنىڭ ۇركەكتىگىنە قايران قالىپ جۇرگەم، سونىمەن بىرگە سەزىمتال ەلگەزەكتىگىنە دە ەرىكسىز تاڭىرقاۋىما تۋرا كەلدى. مەن بوكتەرگە بايلاعان سۇر كەنەپ سۋلىقتى شەشىپ الىپ جاتقاندا-اق الدەنەدەن سەكەمدەنگەندەي باسىن شۇلعي پىسقىرىنىپ، تاعى دا قۇلاعىن قايشىلاي قالدى.
- نە بولدى-ەي؟! نە بولدى سونشا وقىرانىپ؟! - دەدىم الاقانىممەن ساۋىرىنان شاپاتتاپ.
مەن قاتقىل سويلەگەنگە جانۋار كادىمگىدەي ەلەڭدەپ، جانارى توستاعانداي بولىپ ءمولت-ءمولت ەتتى. جىلقى تەگىندە تۇيسىكتى مال. تۇيسىكسىز بولسا ادامعا سەرىك بولا ما. اۋىلعا كەلگەن ءبىراز ۋاقىتتان بەرگى مەنىڭ دە سەرىگىم وسى كەربەستى. قازىر ۇركەكتىگىنە دە بويىم ۇيرەنىپ قالدى، ايتپەسە العاشقىدا اياق ارتقاننان تاقىم قىساتىنمىن. سويتكەن جانۋار ەندى مەنەن تىكسىنىپ، ءوز-وزىنەن تىپىرشي باستادى. سەزدى جانۋار، مەنىڭ قۇجىناعان جابايى ارانىڭ ۇياسىنا باراتىنىمدى سەزدى. باسىن كەگجەڭدەتىپ، شىدامسىزدانا وسقىرىندى.
ءبىراق ەندى تايىنار مەن ەمەسپىن. تامنىڭ ىشىنە كىرىپ كورگىم كەلىپ تۇر. سۋلىعىمدى كيىپ، بەلىن تارتىپ بۋىپ، ەتەك-جەڭىن قىمتانىپ، ورانىپ الدىم. مال باققان تۇز ادامىنا وڭتايلى ۇزىن ەتەك، كەڭ سۋلىق باسىنداعى بۇركەمەسىمەن ناعىز ومارتاشىعا ارناپ تىگىلگەن كيىمدەي بولدى دا شىقتى. اس-سۋ سالىنعان دوربانى قاق ايىرىپ، كوزاينەگىمنىڭ شەتىن باستىرا بەت-اۋزىمدى دا تۇمشالاپ وراپ تاستادىم. قالعان شۇبەرەك جالاڭاش قولدارىمدى سۋلىقتىڭ جەڭىمەن قاباتتاستىرا تاڭىپ بايلاۋعا ەركىن جەتتى. اياعىمدا كەرزى ەتىك، قولىمدا سول جەردەن تاۋىپ العان بىلەكتەي جۋان تاياق، مىنا قالپىمدا مەن جاۋعا جاراق سايلاعاننان بەتەر بولدىم. بۇرىلىپ قاراپ ەدىم، اتىم ۇركىپ كەتتى. ءبىراق وسقىرىنىپ، مەنەن الىستاپ كەتە الماي تۇر.
الدەنە ۇستىمدەگى كەنەپ سۋلىققا سارت ەتىپ سوعىلدى. بارماق باسىنداي قىزعىلت قوڭىر داۋ ارا جەرگە دومالاپ تۇسكەندەي كورىندى. ول جاق، بۇل جاعىما قارانعانشا زۋ ەتىپ، باسىمنان ءبىر اينالىپ ۇشىپ جوق بولدى. تاعى بىرەۋى قاق ماڭدايدان زۋلاپ كەپ، ءدال كوز الدىمنان تايقىپ وتە شىقتى. مەن جاقىنداعان سايىن قارسى ۇشقان ارالار ءتىپتى كوبەيە باستادى. سارت-سارت سوعىلىپ تا جاتىر، اينالىپ ۇشىپ ءوتىپ تە جاتىر. ءموپ-ءمولدىر اۋادا قاپتاعان ءتۇيىر-ءتۇيىر قارا داق. ەندى ءبىر ساتتە ولار بىتىرلاپ قارسى بەتتەن تاسبۇرشاقشا بورادى. ە دەپ ەس جيعانشا بولعان جوق، قاراقورىم توبىمەن قاپتاپ كەلىپ كومدى دە كەتتى. مەن قولىمداعى تاياعىمدى وڭدى-سولدى سەرمەپ، قالىڭ ارانى قاق جارىپ، العا ەنتەلەي ۇمتىلدىم. قۇداي-اۋ، نەتكەن كوپ، ولار ءتىپتى دە تاۋسىلار ەمەس. توقتاسام بولدى، ءۇيىلىپ-توگىلگەن قالىڭ ارانىڭ استىندا قالاتىن ءتۇرىم بار. ارالار بەت-اۋزىمدى تۇمشالاعان شۇبەرەكتىڭ سىرتىنان دا ۇيمەلەپ، تىنىسىمدى بىتەپ بارادى. كوزاينەگىمە دەيىن تايعاناي تىرمىسىپ، دومالاي قۇلاپ ءتۇسىپ جاتىر. قولىممەن سىپىرىپ تاستاسام، دەم ساتتە قايتا قاپتاپ الادى. الدىمنان اعارىپ كورىنگەن جارىق ءبىر ساتتە-اق شۇبارتىپ، سول زاماتىندا-اق قارا تۇنەككە اينالادى. ەسىك تەرەزەسى ۇڭىرەيگەن ەسكى تامدى ءبىر كورىپ، ءبىر كورمەيمىن. قۇلاعىمنىڭ ءىشى دە ەستەن تاندارارلىقتاي گۋىل مەن ىزىل، باسقا ەشتەڭە ەستىلمەيدى.
كىرەم دە شىعام دەگەن ەسىككە تۋرالاپ تاۋىپ بارا الماي، بار سالماعىممەن گۇرس ەتىپ قابىرعاعا سوعىلدىم. سول ەكپىنىممەن ۇستىمدەگى قالىڭ ارانى گۋ ەتكىزىپ ءبىر سىلكىپ تاستادىم. قالىڭ ارا ءۇيىلىپ جەرگە ءتۇستى. ۇشا العانى ۇشىپ، ۇشا الماعانى اياق استىندا جىپىرلاپ جاتىر. ءبىراق ونىمەن ازايعان ارا جوق. جان-جاعىمنان قۇيىنداي ءۇيىرىلدى. مەن ولاردى ۇستىمە جولاتپاۋعا تىرىسىپ، قول-اياعىمدى ەربەڭدەتىپ، قالباڭ قاقتىم. جاتا قاپ اۋناعىم كەلدى، - تۇرا الماي قالامىن با دەپ قورىقتىم. تۇرا كەپ قاشقىم كەلدى، - قاي جاققا قاراپ قاشارىمدى اڭداي العام جوق. ارالار ءبىرىنىڭ ۇستىنە ءبىرى قۇجىناي قونىپ، ۇيمەلەسە جىپىرلاپ، قۋسىرا بۋىپ الدى. كورەر جارىق، تىنىستار تەسىك قالمادى. دەمىم ءبىتىپ، تۇنشىعىپ ولۋگە اينالدىم. قولىممەن قاققىشتاپ، ساڭىلاۋ تاۋىپ، بەت الدىما ءبىر قاراپ قالامىن، اۋادان دا ءبىر جۇتىپ ۇلگەرەمىن.
كەنەت باسىما قاراڭعى جەرگە كىرۋىم كەرەك شىعار دەگەن وي كەلدى. جاندارمەن ەسىكتى سيپالاپ تاۋىپ الىپ، ىشكە قويىپ كەتتىم. قۇجىناعان ارانىڭ كوكەسى سوندا ەكەن. باعاناعىدان دا ارمان گۋلەپ الا جونەلدى. توقال تامنىڭ ءىشى الاقۇيىن، شاڭ ەمەس، قاپتاعان ارا. وزدەرىنىڭ گۋىلدەگەن ۇندەرى قانداي زور. قايتىپ ەسىكتى تابا الماي قالامىن با دەپ زارە-يمانىم ۇشتى. ءبىرلى-جارىم ارا قوينى-قونشىما دا كىرىپ العان سەكىلدى. ءار-ار جەرىم تىز-تىز ەتىپ، دۋىلداپ الا جونەلدى. ەش قايرانى جوق تاياعىمدى تاستاي سالىپ، كەنەپ سۋلىقتىڭ سىرتىنان ءوزىمدى-ءوزىم ەكى قولىممەن سارت تا سۇرت ۇرعىلاپ ءجۇرمىن. ارالار مىڭ سانداپ جابىسقان سۋلىعىمنىڭ ەتەك-جەڭى اجەپتاۋىر اۋىرلاي باستادى. دىمىم قۇرىپ، تۇنشىعىپ ولەتىن بولدىم. اۋعا تۇسكەن بالىقتاي دارمەنسىز تىپىرلاپ، الاقتاپ ەسىم شىقتى. ءتورت قابىرعاعا كەزەك-كەزەك سوعىلىپ، ءوز-وزىمنەن قاقپاقىلعا ءتۇستىم. ءار سوعىلعان سايىن ارالار بىرشىلداپ، مىڭ-مىڭداپ جانشىلىپ قىرىلىپ جاتقان سياقتى. ءبىراق مىنا پالەكەتتەردىڭ ودان ازاياتىن ءتۇرى جوق. ارا تالاپ ءولدى دەگەنىڭ وسى شىعار. «نە جازدىم؟! ە، اللا، نە جازدىم ساعان؟!» دەگەن جالبارىنىشتى ويمەن جانۇشىرا الاقتادىم.
قۋ جانىما اراشا سۇراپ، جاراتقان يەم، ەندى سەنى الدامايمىن، بار ەكەنىڭە سەنىمىم كەامىل دەپ شىڭعىرعان ءۇنىمدى ىشىمدە تۇنشىقتىرىپ، ەندى ءولدىم، ە، اللا، ەندى ءولدىم، دەگەندە الدەنە وقىستان ىس-س ەتە قالدى. الدەكىم جاۋىرىنىمنان جۋان قامشىسىمەن سىپ ەتكىزىپ تارتىپ جىبەرگەندەي بولدى. الدەبىرەۋ يىعىما بىلەگىن اسىپ، موينىمنان قاپسىرا قۇشاقتاي العانعا ۇقسادى. تاعى بىرەۋى اياعىما ورالىپ، سۋماڭداپ جوعارى ورلەدى. ارالار كەرى سەرپىلىپ، قۋىس-قۋىسقا تىعىلدى. وزىڭنەن زور شىقسا، كوزىڭ سوندا شىعاردىڭ كەرى بولدى. قايدان شىققانى، قايدان كەلگەنى بەلگىسىز، ايتەۋىر قاراسام، جان-جاعىم قاپتاعان جىلان. توبەدەن دە سالبىراپ ءتۇسىپ جاتىر، قۋىس-قۋىستان دا ورمەلەپ شىعىپ جاتىر. وسىنشالىقتى قيساپسىز كوپ جىلاننىڭ كىشكەنتاي توقال تامنىڭ قاي جەرىنە سىيىپ جاتقانىن ءبىر قۇدايىم ءبىلسىن. توبەدەن سالبىراپ تۇسكەن بىرەۋى موينىمدا ءجۇر، ەندى بىرەۋى باسىن كەگجيتە كەۋدەمە قاراي ورلەپ، شۇبالعان ۇزىن دەنەسىمەن بەلىمە وراتىلىپ العان.
مەن قورىققاننان بۋىن-بۋىنىمنان ءال كەتىپ، اياعىمدى جەردەن الا الماي قالدىم. شۇپ-شۇبار ءبىر جىلان باسى قاقشيىپ، ايىر ءتىلى سۋماڭداپ، سۇپ-ءسۇيىر تۇمسىعىن كوزاينەگىمە تاقاپ الدى. اۋزى-باسىمدى تۇمشالاعان شۇبەرەكتىڭ سىرتىنان دەنەسىنىڭ اقىرىن قوزعالعانى بىلىندى. ول باسىمنان اسىپ ءتۇسىپ، ارقاما جابىسا تومەن قاراي جىلجىدى. ءبىر جازىلىپ، ءبىر بۇكتەلىپ جەرگە سۋسىپ ءتۇسىپ بارادى. ونىڭ ورنىنا سۋلىعىمنىڭ ەتەگىنەن كىرىپ، بۋىپ بايلاعان بەلبەۋدىڭ استىنان وتە الماي تۇرتىنەكتەپ، قايتادان سۋىرىلا شىعىپ، تاعى بىرەۋى ورلەپ كەلەدى.
جاڭاعى باسىمنان اسىپ تۇسكەن جىلان جايىنا كەتكەن سوڭ ەپتەپ ەس جيعانداي ەدىم. وڭ جاق قالتامنىڭ اۋىرلاپ، تومەن تارتقانىن بايقاپ، بويىم تىتىركەنىپ كەتتى.بايقايمىن، ءبىر جىلان جايلى جەرگە كىرىپ العان، سىرتىنان سيپاسام، بۇلتيىپ جاتىر. تار قالتامدى كەڭەيتىپ العىسى كەلگەندەي، اجەپتاۋىر كۇشپەن بۇلقىنىپ-بۇلقىنىپ قالادى. قورىقسام دا باسقا امال قالعان جوق، قولىمدى سالىپ جىبەردىم. شۇبەرەكپەن قاباتتاي وراپ تاڭىلعان قولىم قوقايىپ، يكەمگە كەلمەي، قالتامدا بۇكتەتىلگەن جىلان ۋىسىما ارەڭ ىلىكتى. شۇبالتا سۋىرىپ الىپ، اياعىمنىڭ استىنا اتىپ ۇردىم. وكشەممەن جانىشتاپ، مىلجا-مىلجاسىن شىعارىپ تاپاپ تاستادىم. سول سول-اق ەكەن، جىلاندار ماناعىدان بەتەر ىسىلداپ، باستارىن قاقشاڭداتىپ، يىرىلىپ، شيراتىلىپ، سارت تا سۇرت سابالاسىپ، ءبىرىن-ءبىرى باسا كوكتەپ، ايىر تىلدەرىنەن زاهار شاشا لاپ قويدى.
مىنا سويقانعا مەندە قارسىلاسار دارمەن جوق. جىن يەكتەگەن ءۇي ەكەن دەدىم بۇل. ءۇي يەسىز بولمايدى دەگەن وسى. يەسىز قالسا جىن-شايتان يەلەنىپ الادى. جىن بوپ قۋدى جىلاندار، شايتان بوپ قۋدى ارالار. مەن ەس-تۇستان ايىرىلىپ، جانۇشىرا قاشىپ بەردىم. ەسىكتى قالاي تاپقانىمدى، سىرتقا قالاي اتىپ شىقانىمدى ءوزىم دە بىلمەيمىن. ءايتەۋىر دالاداعى اتىما دا قاراماي، زاتىما دا قاراماي قاشا بەردىم. ۇستىمدەگى كەنەپ سۋلىعىمدى دا، اياعىمداعى كەرزى ەتىگىمدى دە جولاي لاقتىرا تاستاپ قاشتىم.
يەسىز ەسكى تامنان جالاڭاياقتانىپ، جالاڭباستانىپ قاشتىم. اياعىمنىڭ استىندا كوكشىل گۇلدەرى شاشىلىپ ءتۇسىپ جاتقان كوكەمارالدىڭ جۇپار ءيىسى بۇرقىراپ، ەتەكتەي-ەتەكتەي ۇلكەن تۇيەجاپىراقتار ماي تابانىما جايىلا توسەلدى. قىراتتى جەردىڭ كوكەمارالى، شالعىندى جەردىڭ تۇيە جاپىراعى، بەتكەيلى جەردىڭ كوزدىڭ جاۋىن الىپ تۇنىپ تۇرعان قىپ-قىزىل قوي بۇلدىرگەنى اياعىمنىڭ استىندا كەيىن سىرعىپ قالىپ جاتىر، قالىپ جاتىر. كوك مايساسى كىلەمنىڭ تۇگىندەي جۇپ-جۇمساق، قالىڭ شالعىنى تىزەدەن اسادى، بالاۋسا شوبىنەن ۋىز ءيىسى اڭقيدى. انادايدان كىشكەنە جارقاباقتان قۇلاپ اققان بۇلاق سۋىنىڭ شورىلى ەستىلەدى. بۇلاقتىڭ تۇپ-تۇنىق، مۇپ-مۇزداي سۋىنان ءسىمىرىپ ىشكىم كەلىپ، تاماعىم قۇرعاپ، تاڭدايىم كەبەرسىپ، دەمىمدى باسىپ الماق بوپ شوكەلەي كەتتىم. وسىنشاما سۇلۋ، كوركەم تابيعاتتى امان كورگەنىمە قۋانىپ، ەبىل-دەبىلىم شىعىپ، ەڭىرەپ جىلاپ جىبەردىم. كوكمايساعا ەتبەتىمنەن ءتۇسىپ، ەڭىرەپ جىلاپ جاتىپ، اۋىلداعى ءبىزدىڭ ءۇيدىڭ دە جاقىن كۇندەرى يەسىز قالاتىنىنا ءىشىم ۋداي اشىدى.
مەنىڭ تۇسىنىگىمدە جان دۇنيەڭە قوزعاۋ سالىپ، سەزىم كۇيىڭدى سەرپىلتىپ وياتاتىن مۇنداي توسىن وقيعالاردىڭ ايتەۋىر ءبىر سەبەبى بولۋعا ءتيىس. ونىڭ جۇمباق سىرىن ءتۇسىنىپ، بىلۋگە ءبىزدىڭ اقىل-ويىمىز ءالى جەتىلە قويماعان دا بولۋ كەرەك. تەك مۇنىڭ بەكەر ەمەستىگىن اڭداتىپ، قايتا-قايتا ەسىمىزگە ءتۇسىرىپ، مازامىزدى كەتىرىپ، ىشكى تۇيسىگىمىز عانا جانىمىزعا تىنشۋ بەرمەيدى. مەن دە وسى وقيعادان كەيىن ەكى-ۇش كۇن اۋىرلاڭقىراپ، قاشان كوش كولىگىنە جۇك تيەلىپ ءبىتىپ، شەشەم وقىستان اڭىراپ قويا بەرىپ، شىعارىپ سالىپ تۇرعانداردىڭ ىشىنەن ايەلدەر جاعى دا سىقسىڭداپ جىلاپ، قوشتاسا باستاعانعا دەيىن ەڭسەمدى كوتەرە العامىن جوق. تەك كوش قوزعالا بەرگەندە عانا باسقا امال قالماعاندىعىن اڭعارتىپ، ولاردىڭ جۇزىنە تۋرالاپ قاراۋعا ارەڭ ءداتىم باردى. ساقال-مۇرتتارى تىكەنەكتەنىپ ءوسىپ، جۇزدەرى جەلگە توتىعىپ، كۇنگە كۇيىپ قارايىپ كەتكەن ەر ادامداردىڭ مۇڭ كىرەۋكەلەي قالعان جانارلارىنان ءبىز قۇساپ اتاجۇرتىن تاستاپ، ۇلكەن جولعا شىعا الماعاندىقتارىنا وكىنگەندەي ءبىر جابىرقاۋ سەزىم ۇشقىنىن كوردىم دە شەشەمنىڭ ورنىنا اقىرىن عانا ەرنىمدى قيمىلداتىپ، «شۇكىر» دەدىم.
جۇسىپبەك قورعاسبەك
