دانىشپاننىڭ اقىلى
ابدەن زىعىردانى قايناعان كەدەي ءبىر دانىشپاننان اقىل سۇراي بارىپتى.
- ۋا، تاقسىر، سىزگە ءبىر ءوتىنىشىم بار ەدى. جوقشىلىقتان ابدەن قاجىدىم، نە ارەكەت ەتسەم دە ءبىرىم ەكى بولمايدى. بۇل قالاي نە كەڭەس بەرەسىز؟
دانىشپان وعان ۇيلەنۋگە كەڭەس بەرىپتى.
- مۇنىڭىز قالاي، تاقسىر، ىشەرگە اس، كيەرگە كيىم تابا الماي جۇرگەندە، ۇيلەنۋ مەنىڭ نەمدى العان؟ - دەپ بەزەك قاعادى كەدەي.
دانىشپان ونى ەگىندىككە ەرتىپ بارىپ، ءپىسىپ تۇرعان بيدايدى وڭ قولىمەن عانا (سول قولىن تيگىزبەي) ورۋعا بۇيىرادى دا:
- ورعانىڭدى ءبىر جەرگە جيا بەر، - دەپ كەتىپ قالادى. سالدەن سوڭ قايتىپ كەلگەن دانىشپان:
- وندىرە الماسپىڭ عوي، بۇل قالاي؟ - دەيدى كەدەيگە.
- سىڭار قولمەن قيىن ەكەن تاقسىر.
- ەندەشە، قوس قولداپ ورىپ كورشى.
قوس قولداپ ورعان كەدەي جۇمىستى ءوندىرىپ تاستايدى.
- ەسىڭدە بولسىن، جىگىتىم، - دەيدى دانىشپان، - وڭ قول - ەر، سول قول - ايەل. «باس ەكەۋ بولماي، مال ەكەۋ بولمايدى». ايەلىڭ وزىڭە سۇيەنىش، اقىلشى، جاردەمشى بولسا، كەدەيشىلىكتەن دە قۇتىلاسىڭ، - دەپ الگى جىگىتكە ءوز اقىلىن ايتىپتى.
