ايگۇل يمانبايەۆا: ديماش تىڭدارماننىڭ تالعامىن كوتەرىپ تاستادى
«ديماش! بۇل ەسىم - بىلتىرعى جىلى الەمگە قازاق ونەرىن تانىتۋدىڭ وكىلەتتى ەلشىسى بولعان جارقىراعان جاۋىنگەرىنىڭ ەسىمى! ديماشتىڭ ءبىر جىلدا باعىندىرعان بيىكتەرى مەن كەڭەيتكەن كوكجيەكتەرىنە كوز تۇگىل كوڭىل جەتپەيتىندەي.. . دەگەنمەن، ادام بالاسىنىڭ قولىنان ءبارى كەلەتىندىگىنىڭ دالەلى بۇل. ول ەرىنبەي ەڭبەكتەنگەن، تالماي تالپىنعان، ءۇمىتىن ۇزبەي ارمانداعان جاننىڭ بارىنە جەتەتىندىگىن ءوز جەتىستىكتەرىمەن كورسەتتى. ديماشتىڭ ساحناعا شىققان ءار ءساتىن مەن دە سىزدەرمەن بىرگە قاداعالادىم. قايتا- قايتا قارادىم.. . تامساندىم.. . بىردە جۇرەگىم ەلجىرەپ، كوكىرەگىمدى قۋانىشتىڭ جاسى قىستى.. . بىردە ويلى جانارىنان سىر ۇقتىم.. . ءبىر سوزبەن ايتقاندا، مەن ديماشقا جانكۇيەر بولدىم. ءبىر نارسەگە كوزىم جەتتى. كەز- كەلگەن ادام بالاسىنىڭ تاعدىرى و باستا، «شىر» ەتىپ، دۇنيەگە كەلگەن كەزدە ماڭدايىنا جازىلعانىمەن، سول جولدى كىم قالاي كەشەدى وزىنە جانە تاربيەسىنە بايلانىستى ەكەن. ديماش - اتا- اجەسىنىڭ مەيىرىمىنە شومىلىپ، اكەسىنىڭ مۋزىكاعا باۋلۋىمەن قاناتتانعان، اناسىنىڭ قاراپايىمدىلىعىمەن قارۋلانعان بالا. سوندىقتان ونىڭ ءار سوزىنەن ەلىنە دەگەن ماحابباتى سەزىلىپ، ءار ىسىنەن مۋزىكاعا، ونەرگە دەگەن ادالدىق ءبىلىنىپ تۇرادى. ونىڭ ءار جەتىستىگىنىڭ نەگىزگى دىڭگەگى - ادامگەرشىلىك پەن كىشىپەيىلدىلىك. ديماشتىڭ الەمدەگى ەڭ تانىمال جۇلدىزدارمەن بىرگە ءبىر ساحنادا دۋەتپەن ءان شىرقاۋى قازاق ونەرىنىڭ وربيتاسىن كەڭەيتۋدە. ول ءوزىنىڭ مارتەبەلى جەتىستىكتەرىمەن تىڭدارماندارىنىڭ تالاپ تالعامىن دا ساتىلاپ كوتەرىپ تاستادى. جانە جاس ۇرپاق ساناسىنا ساف ونەردىڭ قانشالىقتى قۇندى بولاتىندىعىن قۇيىپ بەردى.
ديماش ورىنداعان ءار ءان عالامات تۋىندىعا اينالىپ، قالىقتاي جونەلۋىندە نەندەي قۇدىرەت بار دەپ ويلانىپ كوردىڭىز بە؟ ! بۇل - ونەرگە، مۋزىكاعا دەگەن ماحاببات، شىنايى ءارى ادال ماحاببات! سەبەبى، ديماش سالعان اندەردىڭ ءار يىرىمىندە ونىڭ جۇرەك ءلۇپىلى بار، ونەرگە دەگەن ولشەۋسىز ماحابباتىنىڭ جالىنى بار. بارلىقتارىڭىزعا ماحاببات بەرسىن! سەبەبى، ءبىز اباي اتامىز ايتقانداي، «ماحابباتپەن جاراتىلعانبىز» - دەيدى اكتريسا.
