ءبىز ىزدەگەن كۇيەۋ بالا

قىزىن تالاي بايلار ايتتىرادى، ءبىراق ولار قازىنىڭ كوڭىلىنەن شىعا قويمايدى. ءبىر كۇنى قازى دەم الۋ ءۇشىن باۋ-باقشاسىنا بارىپ جايعاسادى. باقشا كۇتۋشىسىنە ءجۇزىم اكەلۋىن وتىنەدى. ول ءبىر شوق ءجۇزىمدى جۋىپ، قازىعا ۇسىنادى. قازى ءجۇزىمدى اۋزىنا سالا بەرە، ارتىنان ىلە- شالا جەرگە تۇكىرىپ تاستايدى دا:
- نەگە ءجۇزىمنىڭ ءتاتتىسىن الىپ كەلمەگەنسىڭ؟ - دەپ سۇرايدى. سوندا باعبان:
- قايسى ءجۇزىمدى اكەل دەسەڭىز، سونى اكەلەيىن، ال ولاردىڭ قايسىسى ءتاتتى ەكەنىن بىلمەيمىن.
قازى تاڭعالىپ:
- ەكى جىلدان بەرى جۇزىمدەردى ءوسىرىپ، باپتاپ كەلەسىڭ. ونىڭ ءدامىن ءالى كۇنگە قالاي اجىراتا الماي ءجۇرسىڭ؟
- ءسىز مەنى جۇمىسقا الاردا جۇزىمدەردى كۇتەسىڭ دەگەن ەدىڭىز. ال ءدامىن تاتىپ تۇر دەپ ايتقان جوقسىز. سوندىقتان وسى ۋاقىتقا دەيىن ءبىر ءجۇزىمدى دە اۋزىما سالىپ كورگەن ەمەسپىن، - دەپتى.
تاڭقالعان قازى ايەلىمەن اقىلداسىپ:
- ءبىز ىزدەپ جۇرگەن كۇيەۋ بالا الىستا ەمەس، ءدال ءبىزدىڭ شاڭىراعىمىزدىڭ استىندا ەكەن. قىزىمىزدى وسى جىگىتكە بەرەيىك، - دەپ، قىزدارىن ادال باعبانعا تۇرمىسقا بەرەدى.