ۋادەگە بەرىك جىگىت

ستانا. قازاقپارات - «ەگەر مەنىڭ قۇزىرەتىمدە بولسا، مەن بىلاي ەتەر ەدىم» دەپ قيالداۋ بارشامىزعا ءتان ارەكەت. ال ۋاقىتى كەلگەندە ءسوزىمىز جەلگە ۇشىپ كەتەتىن كەزدەر دە كەزدەسەدى.

مىنا ەرتەگىدەگى اعايىندى ءۇش جىگىتتىڭ وقيعاسى بالالارعا عانا ەمەس، ەرەسەكتەرگە دە وي سالادى.

ەرتەدە اعايىندى ءۇش جىگىت بولىپتى. ۇشەۋى دە ءسىڭىرى شىققان كەدەي ەكەن. تاپقاندارى ءىشىپ-جەمىنە جەتپەپتى. ءبىر كۇنى ءشوپ شاۋىپ قاتتى قالجىراعان اعايىندىلار كولەڭكەدە دەمالىپ وتىرسا، قاستارىنا ءبىر توپ قاراتورعاي قونادى. بىرىنەن ءبىرى وزىپ، جەردەن جەمدەرىن شوقىپ جۇرگەن تورعايلارعا قاراپ ۇلكەنى:

- شىركىن، وسىنداي قاپتاعان مالىم بولسا، ءومىر بويى كىسى رەنجىتپەي وتەر ەدىم-اۋ، - دەيدى قاۋعادا ساقالىن سيپاپ.

سوندا ورتانشىسى تۇرىپ:

- ءيا، مەنىڭ دە وسىنداي قورا-قورا قويىم جۇرسە، ومىرىمدە ادام بالاسىنان ايانارىم بولماس ەدى، - دەپ ارماندايدى.

كەنجە ءىنىسى ۇندەمەي وتىرعان سوڭ، اعالارى «ال سەن قايتەر ەدىڭ؟» دەپ سۇرايدى.

- مەنىڭ وسىنشا كوپ مالىم بولماي-اق، تۇرمىسقا تيەك بولارلىقتاي ازىن-اۋلاق تۇياعىم بولسا دا جەتەدى. باسىمدا باسپانام، قاسىمدا پاراساتتى جارىم بولسا، مەن دە ەشكىمدى رەنجىتپەي ءومىر سۇرەر ەدىم، - دەپ جاۋاپ بەرەدى.

ولار وسىلاي قيالداپ وتىرىپ، قاستارىنا كەلىپ تۇرعان قاريانى بايقاماي قالادى. ساقالى تىزەسىنە تۇسكەن اق باس شالدىڭ قايدان پايدا بولعانىن بىلمەي، ۇشەۋى اتىپ-اتىپ تۇرادى. سوندا قاريا تۇرىپ:

- مەنىڭ ەسىمىم - ۋادە. سەندەردىڭ اڭگىمەلەرىڭدى باعانادان ەستىپ تۇرمىن. بەرگەن سەرتتەرىڭدە تۇرساڭدار، سەندەرگە سىي جاسايمىن، - دەيدى.

- جاساڭىز، قاريا، - دەپ جامىراسادى اعايىندىلار.

- سەن ەكەۋىڭ «مال» دەدىڭدەر مە؟ بارىڭدار، سوناۋ جاسىل توبەنىڭ استىندا قورا-قورا قوي جاتىر. ءبىرىڭ قارا ءتۇستىسىن، ەكىنشىڭ اق ءتۇستىسىن ءبولىپ الىڭدار، - دەپ كۇنگە شاعىلىسقان تاياعىن سىلتەپ قالادى.

ەكەۋى ارسالاڭداپ جۇگىرىپ كەتەدى. سوندا كىشىسىنە قاراپ:

- ال سەن انا ءبىر ءتۇتىن شىققان جەرگە بار. ءۇي دەسەڭ ءۇيدى دە، جار دەسەڭ جاردى دا، ازىن-اۋلاق مالدى دا سول جەردەن تاباسىڭ، - دەپ اقساقال كوزدەن عايىپ بولادى.

وسىدان باستاپ اعايىندىلاردىڭ تۇرمىسى تۇزەلىپ، داۋلەتتى ءومىر كەشىپ جاتادى. ءتىزىلىپ كۇندەر، جىلىستاپ جىلدار وتەدى.

ءبىر كۇنى ۋادە قاسىنا پەيىل مەن باقىتتى ەرتىپ، سول جىگىتتەردى سىنايىق دەپ جولعا شىعادى. الاي-دۇلەي بوراندا الدىمەن اعايىندىلاردىڭ ۇلكەنىنە كەلەدى.

- ءاي، بالام، قۇداي قوناقپىز. مىنا بورانعا ۇشىپ ولگەلى تۇرمىز. وتىڭا اياعىمىزدى جىلىتىپ شىعايىق. رۇقسات ەت! - دەيدى قاپيالار داۋىستارى دىرىلدەپ.

مالىنا يە بولا الماي دولدانعان باي:

- وسىنداي قىم-قۋىت قوي قىرىلىپ جاتقاندا قوناق ەمەس، قۇدايىم بولساڭ دا... اۋلاق! - دەپ اقىرادى. ساقالدارىنا مۇز قاتىپ، قالتىراعان قاريالار ودان شىعىپ، ورتانشىسىنىڭ ۇيىنە كەلەدى. ول دا اشۋعا باسىپ، قوندىرماي جىبەرەدى.

- ءيا، بۇلاردىڭ سيقىن كوردىك. ەندى نە دە بولسا، كىشىسىىنڭ ۇيىنە بارايىق، - دەيدى ۋادە.

شابالانا ۇرگەن ءيتتىڭ داۋىسىمەن اتىپ شىققان ءۇي يەسى قوناقتاردى قولتىقتاپ ۇيگە ەنگىزەدى. استى-ۇستىلەرىنە ءتۇسىپ، جاقسىلاپ كۇتەدى. جىگىتتىڭ جارى دا دۇرىس ادام ەكەن. كارى كىسىلەردىڭ كوڭىلىنەن شىعىپ، اس-سۋىن اياماي، جاعدايلارىن جاسايدى.

ەرتەڭگىسىن قوناقتار جولعا جينالادى. سوندا ۋادە تۇرىپ:

- بالام، سىي-قۇرمەتىڭە قاندىق. «ولىمنەن ۇيات كۇشتى» دەگەندەي، ۋادەڭە بەرىك، بولاتتاي جىگىت ەكەنسىڭ. از داۋلەتكە ماس بولىپ، دۇنيەقوڭىز بوپ كەتكەن اعالارىڭا ۇقسامادىڭ. وركەنىڭ ءوسسىن.

شالدىڭ اق باتاسىن العان كەنجە ۇل مەن ونىڭ ايەلى بۇرىنعىدان دا باقىتتى ءومىر كەشىپتى. سودان بەرى جاقسى ادامداردىڭ قاسىنا باقىت تا، پەيىل دە قايتا ورالىپ، ماڭگىگە بىرگە بولعان ەكەن دەسەدى.

massaget.kz