كوز جاسىمدى تىيعان - رامازان
انام ەرتە قايتىپ، اكەم ءوز وتباسىن قۇرىپ، بولەك كەتكەننەن بەرى تەك جىلاۋمەن ءجۇردىم. بىرىنشىدەن، سابىرسىزدىعىم، ەكىنشىدەن، دىننەن حابارىم تومەندىگىنەن بولار، كوز جاسىم قۇرعامايتىن.
اتا-اناسى جانىندا، كيىمى ءبۇتىن جاندارمەن ءوزىمدى سالىستىرا، تاۋبەگە كەلمەي، تۇڭىلە بەرۋ ماعان ادەت بولعان. كەيىن جوعارى وقۋ ورنىنا ءتۇسىپ، اعام ەكەۋىمىز پاتەر جالداپ تۇردىق. مەنەن ءۇش جاس قانا ۇلكەن اعام ءبىزدى جەتكىزەمىن دەپ، اۋىر جۇمىسقا تۇرۋعا ءماجبۇر بولدى.
جارتى جىل وتپەي، اعام ناۋقاستانىپ، اياقتارى ىستەمەي، اۋرۋحانادا جاتىپ قالدى. سەبەبى اۋىر جۇمىستىڭ ناتيجەسى ەكەن. سودان پاتەر اقى، وقۋ اقىسى بار، تىعىرىققا تىرەلدىم. رامازانعا سايكەس كەلىپ، ناماز وقۋدى دا بىلمەيمىن، تەك اعامنىڭ جازىلۋىن سۇراپ جىلاي بەرىپپىن.
مىڭ شۇكىر، اياعىنان تۇرىپ، اعام اۋىلعا قايتتى، مەن وقۋ وقۋمەن قاتار، جۇمىس ىستەي باستادىم. اللاما قول جايعان سايىن، سابىر ماعان سەرىك بولدى. كەيدە پاتەرگە اقشا ۇنەمدەپ، اقشام جەتپەي، ەسىك الدىندا ءوسىپ تۇرعان قۇر المانى جەپ وتكەن كۇندەر دە بولدى. سونداي قيىن كۇندەردە جۇرەگىمدە قالعان، رامازاندا ورىن العان، تاڭقالارلىق ىستىق ساتتەردى قالاي ۇمىتايىن؟!
بىردە پاتەر اقشاسىن تولەي الماي قينالدىم. ءۇي يەسى تۇستەن كەيىن بوسات دەپ كەتكەن. «قايدا بارامىن، كىمگە بارامىن» دەپ جۇگىمدى جيناپ قويىپ، ەكى راكاعات ناماز وقىپ، پانا تىلەدىم. كىلتتى تاپسىرۋعا ءۇي يەسىنە بارسام، «قايدا باراسىڭ، ماعان تىنىش ادام بولسا بولدى. رامازان ايىنا ساعان جەڭىلدىك، پاتەراقىنى كەلەسى ايدا بەرە عوي، قالا بەر»، - دەپ، اجەي اس-اۋقاتىما دەيىن الىپ بەرىپ، قالدىردى.
بولمەگە كىرە سالا كوز جاسىم تىيىلماي جىلاي بەردىم. تىلەگىمنىڭ تەز قابىل بولعانىنا تاڭمىن. وسى وقيعا كەيىن تاعى قايتالاندى. وقۋ اياعى ەمتيحانعا بارسام، وقۋ اقىسى تولىق تولەنبەگەن دەپ كىرگىزبەيدى. جاعدايىمدى ءتۇسىندىرىپ، كەلەسى ايدا تولىق تولەيمىن دەپ جازعان ارىزىمدى قوقىس جاشىگىنەن كورىپ، جىلاپ، قايدا باعىت العانىمدى بىلمەي، جۇرە بەرىپ، ورتالىق مەشىت جانىنا بارىپپىن.
جۇما كۇنى، تۇستەن كەيىن ەدى. دارەت الىپ، ورامال دا جوق سالاتىن، سىرت كيىمىمدى باسىما بايلاپ، كىرىپ دۇعا ەتتىم. اللاما سانسىز ماداقتار بولسىن! مەشىتتەن شىقسام، وقۋ ورنىمنان حابارلاسىپ تۇر، «گرانتقا اۋىستىڭىز، الدىڭعى جارتى جىلدىقتا تولەگەن اقشاڭىزدى قايتارىپ الا الاسىز» دەپ.
وقۋعا تۇسكەننەن سول گرانتقا قول جەتكىزە الماي جۇرگەنمىن، سول كۇنگە بۇيىرعانى تاڭ قالدىردى. كورمەگەن كوزگە وتىرىك، ماعان شىن. وسىلاي، رامازان ايىندا اللام مەنى بىرنەشە رەت قولدادى. وتكەن جىلى تۇرمىس قۇرار الدىندا دا، قادىر تۇنىندە اللادان ادال جار تىلەدىم. شۇكىر، يمانى بەرىك، نامازى تۇگەل ازاماتقا جولىعىپ، ىستىق-سۋىقتى بىرگە كورىپ ءجۇرمىز.
بۇگىندە جاقسى جۇمىسقا تۇرىپ، وتكەن كۇنگە تاۋبەمەن قارايتىن جاعدايعا جەتتىم. راببىمنان ەندى يمانىمدى كۇشەيتىپ، ساليقالى ايەل بولىپ، انا اتانۋ باقىتىنا جەتكىزسە ەكەن دەيمىن. سەنىڭىزدەر، اللادان سۇراڭىزدار! ءبىر تۇيگەنىم، اللا شىن نيەتپەن قول جايعان پەندەسىنىڭ قولىن بوس قايتارمايدى ەكەن. اللام قاسيەتتى رامازاندا نيەت-تىلەكتەرىڭىزدى قابىل ەتسىن!
جۇلدىز اقىلبەكوۆا ،
الماتى قالاسى
«اسىل ارنا» سايتىنان الىندى
