بۇل ماحاببات پا، اداسۋ ما؟

استانا. قازاقپارات -  وسىنداي وي ءبولىسىپ، سىر ايتىپ، ءار ادامنىڭ ءومىر قورجىنىن كەڭەس پەن اقىلعا تولتىراتىن ورتاق دۇنيە اشقاندارىڭىزعا مىڭ دا ءبىر راحمەت. مەن دە وسى جەردەگى وقىرمانداردان اقىل- كەڭەس سۇراعىم كەلىپ وتىر. ءوزىمنىڭ ءسىڭىلىم جايلى ايتىپ وتكىم كەلەدى.

 مەنىڭ ءسىڭىلىم بار، جاسى 23  كە كەلەدى. ۇيدە ءۇش بالامىز. ءسىڭىلىم كىشكەنتايىنان ۇلدە مەن بۇلدەگە ورانىپ ءوستى. ءۇيدىڭ ەركەسى. ۋنيۆەرسيتەت بىتىرگەننەن كەيىن جاقسى جۇمىسقا تۇرعىزدىق. اللانىڭ بەرگەن ءتۇر- سىيى دا كەرەمەت. ەشقاشان جىگىتپەن جۇرمەگەن بولاتىن. "جىگىتپەن ءجۇر، جاسىڭ كەلدى، قىزىعۋشىلىق تانىتىپ ءسوز سالعاندار بار، نەگە جالعىزسىڭ؟ " دەپ قويمايتىنمىن. ءسويتىپ جۇرگەندە ءوزىنىڭ جۇمىسىنداعى ءبىر جىگىتتى قاتتى ۇناتاتىنىن ايتتى. كەيىننەن ول جىگىت تە سىڭىلىمە ءسوز ايتىپ، ەكەۋى جۇرە باستادى. كۇندەلىكتى كەشكە سونىمەن كەزدەسە باستادى. الگى جىگىت قىزدى رومانتيكاعا باتىراتىن ەدى، تاڭى گۇلسىز اتپايتىن.

 ءبىر كۇنى تانىستىرۋعا دا اكەلدى. ءسىڭىلىم باقىتتى. «سوعان كۇيەۋگە شىعامىن» دەپ ءماز- مەيرام بولىپ، باقىتتان باسى اينالىپ ءجۇردى. ەكى جىل شاماسىندا ەكەۋى قىز بەن جىگىت بولىپ كەزدەستى. ءار كەزدەسكەنىن، اتتاعان قادامىن، نە ىستەپ نە قويعانىن ماعان ايتىپ وتىراتىن ەدى. جاقىنداسىپ تا قويعان ەكەۋى. وسىلايشا ءبىراز ۋاقىت وتكەن سوڭ جاڭاعى جىگىتتىڭ وتباسى، قىزى بار ەكەنىن بىلدىك.

 شىنى كەرەك، قاتتى تاڭ قالدىق. قالاي وتباسىلى ەركەك ەمىن- ەركىن ءومىر سۇرەدى دەپ. ءسىڭىلىم جۇمىستان شىعىپ كەتتى. ۇيدە جاتا- جاتا دەپرەسسياعا ءتۇسىپ كەتتى. اناما جايمەن ءوزىم جاعدايىن ءتۇسىندىردىم. «وزىنە قول جۇمساپ قويا ما» دەپ ءوز ۇيىمە تۇرعىزدىم. انا جىگىت مازالاۋىن قويماعان سوڭ، تەلەفون ءنومىرىن دە اۋىستىردىم. سوندا دا جىگىتتىڭ قالاتىن ويى جوق.

 "اجىراسساڭ جونىڭە اجىراس، مەنىڭ ءسىڭىلىمدى ارالاستىرما. اسىراپ وتىرعان قىزىڭدى بىرەۋ وسىلاي الداسا نە ىستەر ەدىڭ، قانداي كۇيدە بولار ەدىڭ"، - دەپ ىشىمدەگىنىڭ ءبارىن ايتىپ ۇيدەن قۋىپ جىبەردىم. سودان ول جوعالىپ كەتتى. ءسىڭىلىم ابدەن توزىپ، ازىپ قۇر سۇلدەرى عانا قالدى. نە تاماق ىشپەيدى دۇرىستاپ، نە ەشكىمەن سويلەسپەيدى. ۇندەمەستەن تەلەديدار قاراپ وتىرا بەرەتىندى شىعاردى. ويى ءبولىنسىن دەپ اندا- مىندا اپاردىم، جاڭا كيمدەر ساتىپ اپەردىم، ءبىر- ەكى جىگىتپەن دە تانىستىردىم، ونىمنان تۇك شىقپادى.

 ءبىر كۇنى ۇزىن شاشىن تاقىرلاپ الىپ تاستادى. نەگە دەپ مەن جىلاپ ەدىم، «ءبارىن باسىنان باستايمىن» دەدى، كوزىنەن ەش وكىنىش بايقاي المادىم. «پسيحولوگيالىق اۋرۋعا شالدىقتى ما» دەپ قورقىپ ۇيگە پسيحولوگ اكەلدىم. «مەن اۋرۋ ەمەسپىن» دەپ پسيحولوگتى ۇيدەن قۋىپ شىقتى. پاريك كيىپ الىپ، قۇربىلارىمەن قىدىرۋعا كەتەتىن. سويتسەم، جاڭاعى جىگىتپەن قايتا كەزدەسىپ ءجۇر ەكەن. ۇرىسسام، باسقا جىگىت قاسىندا ءوزىمدى ەلەستەتە المايمىن دەيدى. اكەمە، اعاما ايتىپ «مىنالاردى توقتاتايىق» دەدىم. اعام اشۋلانىپ، بەتىنەن تارتىپ جىبەردى. سول تۇننەن باستاپ مۇلدەم سويلەمەيتىن بولدى. ەكى اي شاماسىندا مىلقاۋدىڭ كۇيىن كەشىپ ءجۇردى.

بىردە جايلاپ اڭگىمەگە تارتتىم. «بۇل ومىردە نە قالايسىڭ؟ » دەپ سۇرادىم. ول بولسا ەڭىرەپ جىلاپ: «باقىتتى بولعىم كەلەدى. سۇيگەنىمنىڭ قاسىندا كۇندە بىرگە ويانعىم كەلەدى. مەنىڭ بارىم سول عانا. ونسىز مەن ءومىر سۇرە المايمىن. جانىم سىزداپ اۋىرىپ جاتقاندا سونىڭ داۋىسى عانا ەم بولادى. مەنىڭ العاشقى ەركەگىم دە سول. وزگە جىگىتتەرگە قاراۋعا تىرىسسا دا سول جىگىتىمنىڭ بەينەسىن ىزدەپ تۇرامىن» دەدى. «ول - سەنىڭ ادامىڭ ەمەس، وزگەگە تيەسىلى» دەگەندى ۇعاتىن ەمەس. تاعى سولاي قىرسىققان كۇيىندە ءۇن قاتپاستان قالدى. ول جىگىتتى شاقىرىپ سويلەستىم. ول دا «قىزدى سۇيەم» دەگەننەن باسقا ءسوز ايتا المادى. وسىنداي اقىلى جوق ەركەكتى العاش كورۋىم.

 «نەگە باسىندا الدادىڭ، جاس قىزدىڭ ءومىرىن قۇرتتىڭ» دەسەم، "قاتتى ءسۇيىپ قالدىم 18-20 جاسىمدا بەرمەگەن ماحابباتتى ەندى بەردى، ءبارىبىر وتباسىمدا ەش جىلۋلىق جوق، قىزىم ءۇشىن عانا ءجۇرمىن، اجىراساتىن كۇن دە الىس ەمەس» دەپ قويادى. بەتىن تىلگەننەن پايدا جوق، ەشتەڭە ايتا المادىم. سىڭىلىمە دە ايتا- ايتا جالىقتىم. قاتتى ايتساڭ، تالىپ قالادى، ودان قالسا ايلاپ مىلقاۋلانادى. «ءبىزدى قارابەت قىلما» دەپ اكە- شەشەم ۇيدەن ەشقايدا شىعارماي قويدى. ۇندەمەي جۇرگەندە نيەۆريت بولىپ قالدى. بەت- اۋزى جىبىرلامايدى، شاشى ءوسىپ كەلە جاتىر. جۇرت تانۋدان قالدى. اۋليە- ەمشى ارالاپ بارماعان جەرىمىز جوق. ءالى سويلەمەي ءجۇر. نوۋتبۋكتان كوزىن المايدى. وقيتىنى ىلعي ليۋبوۆنيتسا، جەناتىي مۋجچينا، نوچنايا جەنا دەگەن دۇنيەلەر. تەك وسى تاقىرىپتا كينولار كورىپ، وسى تاقىرىپتا ولەڭدەر تىڭدايدى. «وبرەچەنا ليۋبيت چۋجوگا مۋجا» دەگەن جازۋدى ەكرانعا زاستاۆكاعا قويىپ قويىپتى. ماسكەۋگە دە اپارىپ كەلدىك.  قازىر اۋرۋحانادا. تەك، سول جىگىتتى كورسە عانا ءماز بولىپ سويلەسەدى. جىگىتى اجىراسىپتى. «اۋرۋحانادان شىققان سوڭ وسى جىگىتپەن كەتەمىن» دەيدى. اكەم «نە ىستەسە ونى ىستەسىن» دەپ قولىن ءبىر سىلتەدى. ەكەۋىنىڭ دە جۇيكەلەرىندە اۋىتقۋ بار سياقتى، ايتپەسە ادام سەزىمگە وسىنشاما وزدەرىن جىعىپ بەرە مە؟ بارىمىزدەن سول جىگىت ءۇشىن باس تارتىپ وتىر. جىگىتتىڭ بۇرىنعى ايەلىمەن دە سويلەستىم. ونى دا تۇسىنە المادىم. «مەن ەكەۋىنىڭ جۇرەتىنىن بىلگەندە ونى ەركىنە جىبەرگەم، سەندەر نەگە ولاردىڭ باقىتىنا قارسى تۇردىڭدار» دەپ قاراپ وتىر. بۇلار دا نە ءوزى؟ ماحاببات پا، اداسۋ ما؟ ەمشىلەر قىز دۋالانعان دەيدى. باۋىرىم بولعاسىن ويىمنان كەتەر ەمەس. نە ىستەسەك بولادى. اكەم دە قاتتى تاۋسىلىپ ءجۇر. الدە ەكەۋىن قوسقانىمىز دۇرىس پا؟

 

زاعيرا، اقمولا وبلىسى

«الاش ايناسى»