ترامۆايداعى ءتىل داۋى

 ستۋدەنتتىك شاق. ەكىنشى كۋرس وقيمىز. ءبىر كۇنى جاتاقحانادا كۋرستاس جىگىتتەرمەن جينالىپ وتىرعاندا ءوز ارامىزدا قازاقشا سويلەپ، باسقالاردان دا تالاپ ەتەتىن بولىپ شەشتىك.

ترامۆاي
فوتو: ناتاليا زينچەنكو/اگەنتستۆو Kazinform

ءبىر كۇنى ترامۆايدا كەلە جاتىرمىز.

ءوز ايالدامامىزعا كەلگەندە تۇسەيىن دەسەك، كوندۋكتور: زا پروەزد، - دەيدى.

- تۇسىنبەدىم.

- زا پروەزد وپلاتيتە! - دەدى ول قايتادان.

- ءسىزدىڭ ءسوزىڭىزدى مەن تۇسىنگەن جوقپىن، - دەدىم مەن دە نىعىرلاي.

وپلاتيتە زا پروەزد. پوكا نە وپلاتيش، مى نە پوەدەم، - دەپ ترامۆايدى توقتاتىپ قويدى.

ىنىشەك، ساعان اقشا تولە دەپ جاتىر عوي. ورىسشا تۇسىنبەيتىن مامبەتسىڭ با نە؟ قازاقتىڭ جىگىتتەرى وسىلاي اۋىلدان كەلگەنىن وزدەرى ءبىلدىرىپ قويادى عوي. قاي اۋىلدىڭ بالاسى ەدىڭ؟

- اپاي، كەرەك دەسەڭىز مەن اعىلشىنشا سويلەپ بەرەم. Іt's none of your business.

ءوزىڭىز قاي اۋىلدان بولاسىز؟ - دەدىم مەن. تۇسىنە الماي قالعانى ول كىسىنىڭ كوزى جىپىلىق ەتكەنىنەن بەلگىلى بولدى.

تاعى ءبىر كىسى قازاق بولسا دا وكتەم سويلەپ: «ششاس يا زا شيۆوروت ۆوزمۋ ي ۆىكينۋ» دەپ كۇش كورسەتۋگە ىڭعايلانىپ كەلە جاتىر ەدى، مەن دزيۋدودان سپورت شەبەرى ەكەنىمدى ءبىلدىرىپ، ءوز-وزىمە تۇرا الاتىنىمدى كورسەتتىم. «مىناۋ قايتەدى؟» دەپ مىڭگىرلەگەن ول جىم بولدى.

گوگول-بايتۇرسىنوۆتان قۇرمانعازى-جاروكوۆ كوشەسىنە دەيىن ون مينۋتتا كەلگەن ترامۆاي ءبىزدىڭ ايالدامادا ون بەس مينۋتقا توقتاپ قالدى. ترامۆاي ءىشى ۋ-شۋ. جانىمداعى جىگىتتەر «ارمان، قايتەسىڭ ونى. ارتى داۋعا ۇلاسپاي تۇرعاندا كەتتىك» دەسە دە كونبەيمىن. اپالار مەن اتالار، باسقا دا جولاۋشىلار رەنجىپ جاتىر.

- زا پروەزد!!!

- بالام، جۇمىستان شارشاپ كەلە جاتقاندا، سەن دە قازاقشاڭمەن... قويا سالشى. مەن-اق تولەيىن جولىڭا، -دەسىپ جاتتى بىرەۋلەر.

- دۇرىس! وسىلاي قازاقشا سويلەپ تۇرماساڭ بۇلار باسقا شىعادى، - دەپ وزدەرىنشە قولداۋ بىلدىرگەندەر بولدى.

- چە زا بەزوبرازيە! - دەپ ماعان نارازىلىعىن ءبىلدىرىپ جاتقادار دا تابىلدى.

وسىلايشا كىشكەنتاي ءبىر تراماۆايدىڭ ءىشى ەكى جاققا ءبولىنىپ، ۇلت ارالىق شيەلەنىس الاڭىنا اينالىپ كەتە جازدادى. الايدا مەنىڭ پوزيسيام نىق. سەبەبى مەملەكەتتىك ءتىلدى تالاپ ەتۋىمە تولىق قۇقىم بار. وسىنى ايتىپ، كوندۋكتورعا زاڭ جاعىنا جەتىك ەكەنىمدى ۇقتىردىم.

- كوندۋكتور حانىم، قازاقشا تۇسىنەسىز عوي. نەگە سويلەمەيسىز؟ - دەگەن سوڭعى ءسوزىم قامشى بولسا كەرەك، ءبىر كەزدە ول دا ىشقىنا:

- اقشا بەر! - دەپ ايقاي سالدى. مەنىڭ پوزيسيامدى قولداپ تۇرعان كىسىلەردىڭ ءبارى ءبىر اۋىزدان:

- باسە، باعانادان ءوستي سالساڭ نەڭ كەتەدى؟! - دەپ شۋلاي جونەلدى.
- و، مىنە. ەندى ءجون، - دەدىم دە، كوستيۋمىمنىڭ تۇيمەسىن اعىتىپ، ءتوس قالتاما قولىمدى سالىپ، ماعان قاراپ تۇرعان ەلدەرگە كوزىمدىء بىر سالدىم دا ءاميانىمدى شىعارىپ... «پروەزدنوي» دەپ بيلەتىمدى بەتىنە اپارىپ كورسەتتىم. مۇنى كورگەن كوندۋكتوردا ءۇن جوق. ماڭگىرگەندەي ماعان ءبىر، بيلەتىمە ەكى قارايدى.

ال ەكى توپقا بولىنگەن جولاۋشىلاردا ءۇن جوق. نە كۇلەرىن، نە اشۋلانارىن بىلمەي وتىردى دا قالدى. ولاردىڭ قانداي كۇيدە بولىپ، قانداي سەزىمگە تۇسكەنىن سوزبەن جەتكىزە المايمىن. مەنى جاقتاعاندار دا، داتتاعاندار دا جىم-جىرت.

تەك وسى ساتتە جانىمداعى جىگىتتەر عانا ىشتەرى جارىلارداي قارقىلداپ كۇلكىگە باستى. ال مەن ەڭسەمدى تىك ۇستاعان كۇيى ترامۆاي ەسىگىنەن شىقتىم دا كەتتىم.

blogtime

2014- جىل

سوڭعى جاڭالىقتار