بايبوتا سەرىكباي ۇلى ولەڭدەرى
اقىننىڭ «اق تۇتەك بوران، بۇرقىرا ءبىر ءسات»، «شىركىن-اي، نە بار قاراتاۋ بوكتەرىنە تەڭ؟!»، «دالادا ساعىم. كوكالا مۇنار»، «كوكتەمنىڭ ءيىسىن ساعىنىپ قاپپىن»، «بوزتورعاي بولىپ شىرىلداپ دالا شاقىردى»، «جەلكەم جەل جىرلاپ، شۋلاتتى جاپىراقتاردى»، «كۇزدىڭ سوڭعى كۇنى» سياقتى ولەڭدەرى بەرىلدى.
اق تۇتەك بوران، بۇرقىرا ءبىر ءسات
اق تۇتەك بوران، بۇرقىرا ءبىر ءسات،
بۇرقىرا ءبىر ءسات سەن ەندى،
ۇنىڭە اقىن تۇر قۇلاعىن ساپ،
جۇرەككە جازىپ ولەڭدى!
...شىعىپ ەك جەلدىڭ وتىنە تۇندە،
تەكەبۇلاقتان ات شانا اپ،
قاعاسىڭ مەنى كوكىرەگىمنەن،
تۇرسىڭ با الدە جات ساناپ؟
تانىماي تۇرسىڭ سەن مەنى نەعىپ؟..
كورىنبەي تابان جول داعى،
اسىعىپ قىردا،
دەلبەنى قاعىپ،
قاجىتتىق كۇرەڭ جورعانى.
بۇل اڭعالدىعىڭ بولعانىن ءتۇسىن:
كۇرەڭدى بەردىڭ «كوك ات» قىپ،
وزگەرتپەك ەدىڭ جورعانىڭ ءتۇسىن،
كەتتى-اۋ ءبىر سەنەن اعاتتىق...
جارايدى، بوران،
بۇرقىرا ءبىر ءسات،
بۇرقىرا ءبىر ءسات بۇگىن دە،
ۇنىڭە اقىن تۇر قۇلاعىن ساپ،
دامىلسىز جىلا،
ۋىلدە!
«جىلاي عوي،
جىلا جاس بالاعا ۇقساپ،
ۇلي عوي،
ۇلى تاعى اڭ بوپ!..»
ەسىمنەن شىقسىن استانا ءبىر ءسات
جۇك ارقالاتقان ماعان كوپ.
جانىما جاقىن ەستىلدى دە ءۇنىڭ
وسىناۋ ايسىز ىڭىردە،
قايتالاپ كەلەم پۋشكيننىڭ جىرىن
ىشىمنەن عانا كۇبىرلەپ.
ات قۇلاعى دا كورىنبەيتۇعىن
اق تۇتەك،
كەلەم سۇيىنە!
جىر جازعان شاقتا
مەنىڭ كەي ءتۇنىم
ۇقسايدى سەنىڭ كۇيىڭە!
قاتقاق جول مىناۋ قار باسىپ قالعان،
ءتوزىمىم جەتەر ەمەس تىم،
جۇلقيسىڭ اتتى،
جارماسىپ جالعا،
قولىن ءبىر سىلكىپ سابەشتىڭ.
باسىمدا قىردىڭ سەڭسەڭى، مىنە،
قارايمىن ءبارى تاڭسىق بوپ.
قالجىڭداپ قويام جولسەرىگىمە:
«اتىڭدى ايدا، جامشىك!»- دەپ.
سارنايدى بوران ىسقىرىپ ءالى،
كوكەيدە پۋشكين ولەڭى.
كۇرەڭ جورعا دا پىسقىرىنادى،
شانامىز ءىلبىپ كەلەدى.
شىركىن-اي، نە بار
قاراتاۋ بوكتەرىنە تەڭ؟!.
اۋىلعا بارسام،
سىبىرلاپ تۇراتىن-دى ايقىن
جالعىز جيدەنىڭ قۇستاڭداي جاپىراقتارى.
شارشاتپاي،
جۇدا، تىنبايتىن
اڭىزاق سوعىپ تۇر ما ەكەن اتىراپقا ءالى..
جو-جو-جوق!
قىس كەلەر ەندى،
بىتە كوبەلەك ويناتىپ باسىنا شىڭدار.
جەلدەر-اي!
جەلدەر،
قالدىرماي كىشكەنە بەلگى،
قاي جاققا اسىعاسىڭدار؟
ىسقىرىپ جەلدەر،
بىر ءاندى سالادى مۇڭدى،
ساعىنىش سەلى كەۋدەمنەن اقتارىلماي ما؟!.
تۇسىرەر ەسكە بەيكۇنا بالالىعىمدى
قۋلار-اي،
حاتتارىڭ قايدا؟!.
حاتتاردان قانشا قايران بار ءبىراق ادامعا؟!
شىركىن-اي،
نە بار قاراتاۋ بوكتەرىنە تەڭ؟!.
جىلىنا ءبىر-اق بارامىن.
ءسىرا، ماعان دا
باتاسىن بەرگەن مارت شالدار وكپەلى مە ەكەن؟!.
دالادا ساعىم. كوكالا مۇنار
دالادا ساعىم.
كوكالا مۇنار
كۇن سۇعىن قاداپ بيىكتەن،
جالت ەتىپ كوزدەن جوعالادى دا،
قۇيىن بوپ بورار كيىكتەر.
ال قۋعىن سالدىق تاماشا كورىپ،
قيقۋلاپ، مىنە، بارامىز.
قۇبا جون مەڭ-زەڭ...
قاراشا كەلىپ،
ۇسكىرىك ۇرگەن قارا كۇز.
كيىكتەر قاشتى دالادا ماڭىپ،
شىبىنداي جانىن قورعالاپ.
مىنادان اعىپ،
انادان اعىپ،
تەر جۋدى اتتى سورعالاپ.
وعان دا قامشى ءتيىپتى ەندەشە،
جوسىلعان ءىز بار تاڭىندا.
بۇل - بىزگە راقات.
كيىكتەرگە شە؟..
قىزىق قوي، ءومىر، زاڭىڭ دا!!!
كوكتەمنىڭ ءيىسىن ساعىنىپ قاپپىن
دا-ا-لا-ا-ا!
ومىراۋىڭا گۇل قاداپ الىپ،
شىعاردىڭ قاردان كوكتەمدى سۇيرەپ.
جىر جازۋشى ەدىم جىلعاعا بارىپ،
شابىتتى شاق تا كەتكەن-دى سيرەپ.
كەمەردەن قارعىن اسىپ اعاتىن
كوكپەكتى قىردى ساعىندىم ەندى.
شاقىرسا ءساۋىر،
اسىعادى اقىن
قىزعالداق ورگەن ساعىمدى بەلگە.
ۋا، دالا!
دالا!
دومبىرا دالام،
كەلدىم مەن وراپ جانىمدى جىرعا.
تاعى دا شابىت قوندى ما ماعان،
قايتالاپ جاتىر ءانىمدى جىلعا.
جازعىتۇرىمنىڭ جىرشى كۇندەرى،
باعباننىڭ سۇلۋ باعىن ىقتاپتى.
...ءورىكتىڭ تيتتەي بۇرشىگىندەگى
كوكتەمنىڭ ءيىسىن ساعىنىپ قاپپىن!..
كۇزدىڭ سوڭعى كۇنى
جەلگە ۇشىپ جامبى جاپىراقتارى،
جۇدەدى ەرتە تورعىن باۋ،
قادىرىن بىلمەس،
اقىماق داعى،
كۇز كەلىپ ونى قور قىلدى-اۋ!..
بۇتاققا بۇرشىك ۇستاتىپ تولعان،
ساۋىردە سانسىز گۇل اتقان،
ادامعا سايا،
قۇسقا قۇت بولعان
بۇل باقتى مەن دە ۇناتقام.
تەرەكتىڭ التىن سىرعاسىن
دەمدە
قاشادى الىپ قىز-بۇلاق،
دارمەنسىز ءيىپ تۇر باسىن جەرگە،
قايتسىن-اي ەندى كۇزگى باق؟!.
جەتكىزىپ سۋىت ءبىر حاباردى وكپەك،
كۇركىرەپ ءوتتى كوپ جاڭبىر.
تىراۋلاپ ۇشتى تىرنالار كوكتە،
تومسارىپ قالدى توعجان قىر.
كۇپسەك قار كومىپ كەۋدەسىن،
توسىن،
ۇشتاپقا ولكەم وراندى.
ايتا دا بەرەم، بەۋ، نەسىن،
نەسىن،
كۇتىپ تۇر دالا اق بوراندى!
قاناتىن قوپال كولبەگەن، جۇدا،
وسى ءبىر قارا -
- قۇزعىن-اۋ!..
قارلىعاش كەلگەن جولمەنەن شۇباپ
تارعاقتار قايتقان كۇز مىناۋ!
كوزىنەن كۇننىڭ وقيمىن
قالىڭ
التى اي قىس ايۋ-ۇيقىنى.
قۇلاققا جەتتى قوقيدىڭ داعى
قوشتاسقان مۇڭدار قيقۋى.
كوشەدى سۇر بۇلت اسپاندى قۇرساپ،
بۇلدىرىق باسكىل ۇشادى.
قاربالاس كەزەڭ باستالدى ءبىر ءسات -
وكتەد- كوكتى قۇس ءانى.
كول بەتى كەشە - ءبىر دۋمان-تۇعىن؛
كول بەتى ەندى - سىرەۋ مۇز.
ايىرىلىپ ىردۋ-دىردۋدان بۇگىن،
جاس الدى كوزگە جۇدەۋ كۇز.
شالىپتى قىراۋ،
قاتەرگە بولەپ،
ورۋسىز شالعىن-سىبەردى
كۇنەستە تۇرعان اكەم دە كەنەت
قامىعىپ،
جىلاپ جىبەردى.
بەلگىلى تارپى ونىڭ دا ماعان
قارتايعان موجا ءتارىزدى،
كوكتەمى قالدى سوڭىندا ءتامام،
باجايلاپ باقسا ءار ءىزدى.
تاڭداعى كەلتە سونارداي مۇلدەم
قىزىعى قالدى ساناۋلى،
قىرانى شۇيلەپ قونا الماي،
ءبىر دەم
كوڭىلى داعى جاداۋ-دى.
ءسىمىلتىر كەدەي كەشەگى كۇنگى -
اكەم كوپ بەينەت كورگەن-دى.
جامباسقا باتىپ توسەگى،
مۇڭدى،
جابىعىپ جاتتى ول دا ەندى!...
