كۇلسەڭ وسىعان كۇل
- جەڭىلدىم دە، ايتپەسە نايزا سالامىن، - دەپ، نايزاسىن قايتا-قايتا وقتالىپ قويدى.
قاشىپ كەلە جاتقان باتىر «جەڭىلدىم» دەپ ءوز اۋزىنان ايتۋعا نامىستانىپ، قاسىنداعى جولداسىنا:
- ءاي، اۋزىڭا قۇم قۇيىلىپ كەلە مە، انانىڭ ايت دەگەنىن ايتساڭشى، - دەپتى.
قوماعايلىق
ءبىر قوماعاي قوناقتا وتىرىپ تاماقتى وتە كوپ ءىشىپ-جەپتى. ۇيىنە كەلگەن سوڭ، مەشكەي كۇپتى بولىپ اۋىرىپ قالىپتى. كورشىسى كەلىپ:
- ساعان نە بوپ قالدى؟ - دەپ سۇرايدى.
- قوناققا بارعان ەدىم. استى كوبىرەك جەپ جىبەرسەم كەرەك، - دەيدى. سوندا كورشىسى:
- اس بىرەۋدىكى بولعانمەن، قارىن وزىڭدىكى ەكەنىن ويلامادىڭ با؟ - دەپتى.
ۇساق باۋىرساق
قاراتاۋ جاقتا ەسالى دەگەن كىسى بولىپتى. ول بالا-شاعامەن دە، كەلىن-كەپشىكپەن دە قالجىڭداسا بەرەتىن جايدارى، اق كوڭىل، اڭقاۋ كىسى ەكەن. ەسالى جازدىڭ ءبىر كۇنىندە تۇركىستان ماڭىنداعى قۇداسىنا كەلىپ قونىپ وتىرادى.
قۇدا كەلگەن سوڭ، ءۇي يەسى قاراپ وتىرسىڭ با، ساماۋىر قويىپ، مال ءسويىپ شالا ءبۇلىنىپ جاتادى. كوپ كەشىكپەي ەسالىنىڭ الدىنا داستارقان جايىلىپ، شاي كەلەدى. كۇنى بويى جول ءجۇرىپ، ەش جەردە تۇستەنبەگەن ەسالى الدىنداعى قويدىڭ قۇمالاعىنداي ۇساق باۋىرساقتى ۇشەۋدەن، تورتەۋدەن اۋىزعا سالىپ شاي ءىشىپ وتىرادى. شاي قۇيىپ وتىرعان قۇداشا كەلىپ ەسالىنىڭ باۋىرساق جەسىن مىسقىل ەتەيىن دەپ:
- ءسىزدىڭ ەلدە قويدى قوراعا قاماردا بىرتىندەپ ايداي ما، جوق توپتاپ ايداي ما؟ - دەپتى.
بۇل قالجىڭعا ەسالى دەرەۋ:
- ءىرى بولسا بىرەۋدەن، ۇساق بولسا ۇشەۋ-تورتەۋدەن ايدايمىز، - دەپ جاۋاپ بەرىپتى.
تۇرلىمبەت قۋ مەن ساۋداگەرى
ەرتەدە ەل قىدىرعان ساۋداگەرلەر قازاقتان جالعا ءۇش تۇيە الىپتى. سويتسە الگىنىڭ ەكەۋى جۋاس تا، ال ءبىرى باقىراۋىق بوپ شىعىپتى. ابدەن مازالارى كەتىپ جۇرگەن ساۋداگەرلەر تۇرلىمبەتكە كەزىككەندە:
- ءاي، قازاق، مىنا تۇيە نەگە باقىرا بەرەدى، ءتىلىن بىلەسىڭ بە؟ - دەيدى.
- بىلەمىن، - دەيدى تۇرلىمبەت.
- بىلسەڭ ايتشى، ءبىر شاپان بەرەيىن، - دەيدى ساۋداگەر.
سوندا تۇرلىمبەت:
اش يتتەي قىدىرعان سەن ءبىر كەزبە،
ۇستىمە تاۋداي قىلىپ ارتتىڭ بوزدى.
تىنىسىمدى الدىرماي جۇرگىزەسىڭ،
تۇرا قالسام ۇراسىڭ باسقا، كوزگە.
قۇتىلسام وسى قۋدان، ۋا قۇدايىم،
شالقاقتاپ جۇرەر ەدىم جاپان تۇزدە! - دەپ تۇر.
مۇنى بوسات تا ماعان شاپانىڭدى بەر، - دەپتى.
ىشەسىز بە؟
دارىگەر قابىلداۋىندا وتىرعان ادامنان:
- ءسىز اراق ىشەسىز بە؟ - دەپ سۇراپتى.
سوندا ناۋقاس كۇلىم قاعىپ:
- قۇيساڭىز ەشقانداي قارسىلىعىم جوق، - دەپتى.
كوز دارىگەرىندە
ناۋقاس:
- دارىگەر، مەنىڭ نەگىزگى قينالىسىم ۇيلەنۋ تويىمنان سوڭ كوز كورۋىم حاۋىپتى بولىپ تۇر.
- ونى قالاي سەزىنە باستادىڭىز؟
- توي وتكەن ءبىراز كۇندەردەن كەيىن-اق ۇيدە اقشا كورمەيتىن بولدىم...
قورىلدايدى ەكەن...
ءبىر ەركەك ايەلىمەن كوشەدە كەلە جاتسا، قارسى الدارىنان جولىعىسقان قالپاقتى كىسى بۇلارعا باسىنداعى قالپاعىن شەشىپ يىلىڭكىرەپ امانداسادى.
سول كەزدە ايەلدىڭ كۇيەۋى ءسۇيسىنىپ:
- قانداي ىزەتتى جاندار بولادى دەسەڭشى! - دەيدى.
بۇعان زايىبى قارسىلىق كورسەتتى، جاقتىرماعان كەيىپپەن:
- ىزەتتى دەيدى عوي! سەن ونىڭ ۇيىقتاعاندا قورىلداعانىن بىلسەڭ عوي! - دەيدى اشۋلانىپ.
ويلانعاندا
- نەعىپ ويلانىپ قالدىڭ؟
- ءبىر كوپ ۇرمەيتىن ءيت ساتىپ الىپ، اتىن «جاقسىلىق» دەپ قويماقشىمىن.
- نەگە؟
- ۇيگە قايتقاندا الدىمنان ىلعي «جاقسىلىق» كۇتىپ تۇرادى، مۇلدە ۇرمەسە دە بولادى، ايەلىمنىڭ ارپىلداپ تۇرعانى دا جەتەدى.
ناۋقاس
- ءيا، ناۋقاسىم؟ ساسپا! تىنىسىڭدى تىڭداپ كوردىم... تاماشا!
- قادىرمەندى دارىگەرىم، مەنىڭ سول قولىمدى ۇستاپ كورىڭىزشى، وڭ قولىم-جاساندى ەدى...
