باۋىرجان مومىش ۇلى. قارتتىق تۋرالى تولعانىس
ويدىڭ جۇيرىكتىگىن كىسى قارتايىپ، بوستەككە تۇتقىن بولعاندا عانا بىلەدى ەكەن. ەل ءىشى، اقىرى ءۇي شارۋاسىنا اينالىسىپ، تىرلىككە الدانباعاننان كەيىن، وتكەن- كەتكەننىڭ بارلىعى اپ- ايقىن بولىپ، كوكىرەگىڭدە سايراپ، كوز الدىڭدا جولداي جوسىلىپ تۇرادى ەكەن.
توقسان ءتۇرلى شەشۋى بار تورقا سياقتى ىلىگە، تۇيىلە شاتىسقان ءومىردىڭ توقىماسىن توقسانداعى قارت شەشۋى وڭاي ما دەپ تە قالامىن. ءبىراق تا تورىڭنەن كورىڭ جاقىن بولعاننان كەيىن، دەنەدەن كەتكەن كۇش ويدى ورگە سۇيرەپ، قاندى قايناتۋدىڭ ورنىنا، جانىڭدى كورگە سۇيرەپ، ءتانىڭدى كۇننەن كۇنگە دامىل تاپپاي سۋىتقانىن سەزگەن سوڭ، سارعايعان جاپىراقتاي، دىمقىلعا ءتۇسىپ شىرىگەندەي، كەي كەزدە ويعا تەرەڭ سۇڭگىپ وتىرىپ، مۇلگىپ-قالعۋ قارتتىقتىڭ سەرۋەن جولداسى ەكەندىگىنە بۇگىن كوزىم دە، اقىلىم دا ايقىن جەتىپ وتىر. كەۋدىرەگەن قارت دەنەنى وي كەرنەپ، سىزداۋىقتاي سىزداتاتىن مەزگىل دە از كورىنبەيدى. تەك وتكەن- كەتكەن عانا ونە بويى مي قوناعى بولىپ تۇرا دا بەرمەيدى. كەي كەزدە بولاشاقتى دا ويلايسىڭ. ءبىراق تا وعان ءوزىڭ جەتپەۋگە كوزىڭ انىق جەتكەندىكتەن بە، تاپ وسى كەزدەگىنى، بولاشاقتى، سەنىكى ەمەس - بالالاردىكى دەگەن وزىمشىلدىك مىنەز پايدا بولىپ، ەگەر دە ءومىرىمنىڭ مەن تاتقان اشى- تۇشىسىنان بىلگەنىمدى ايتسام، تاعى دا جاستاردىڭ بىرەۋى «مىنا الجىعان شال نە دەپ اقىل ايتىپ بىلشىلداپ وتىردى» ەستىرتىپ ايتپاسا دا، ىشىنەن ايتا ما دەپ قايمىعىپ، بار سىرىڭدى ىشىڭە ساقتاپ وتىرا بەرەدى ەكەنسىڭ. زەرىگەسىڭ، ويدان دا قاشىق بولعىڭ كەلەدى. سارعايىپ، سازارىپ وتىرا بەرگەن سوڭ، قايتادان وي قورشاۋىنا قالاي ءتۇسىپ مۇلگي قالعىعانىڭدى ويانعاندا ءبىر- اق سەزەسىڭ.
جاستار كوزىنىڭ قىرىمەن قاراي بەرىپ، بىرىنە ىمداي جىميىپ ساعان كۇلەدى. ادەپ تۇتقاننان شارشاپ، كەي كەزدە بالانى وياتقانداي ءسوزىڭدى دۇرىستاپ ىشىنەن مىسقىلدايدى، اقىرىندا قارتتاردى اشىق كەلەمەج قىلۋدان تايىنبايتىن نەمەرە- شوبەرەلەر دە قۇداي اقىن، جوق ەمەس، مەنىڭشە، كوپ تە. ولارعا ىزالانىپ، قۇسالاناتىن دا دارمەن ازدىقتان با، ايتەۋىر ەلەمەگەن بولىپ وتىرا بەرەسىڭ. ويتكەنى ولار ويلاپ، ۇيالىپ باسىلمايدى، باسىنادى - توبەڭدە وينايتىن اسىرەڭكىلىكتەرى دە بولماي قويماعاندا، «باسىڭا كەلسىندى» قارعاپ ويلامايسىڭ، «كوپ جاسا» دەگەن تىلەكپەن ايتقانىڭدى سەزگەندە، قارتتىقتىڭ ءىشىنىڭ سونشا كەڭدىگىنە تاڭ قالاسىڭ.
مەنىڭ تىرلىگىم - وي، وي ۇستىندە قالعۋ. قالعۋ - مەنىڭ تۇلپارىم، ۇيقى - مەنىڭ جەلمايام. كوزىم ءىلىنىپ كەتسە، جاھان كەزىپ، سەرۋەندەپ شارشاعانىمدى ءبىر- اق سەزەم.
قار جاۋدى قارا جەرگە كەتپەيتۇعىن،
استىڭدا ەكى بۇلاق كەپپەيتۇعىن.
قۇرىلعان مەرۋەرتتەن ەسىل قالا،
تابىلماس سەنى ۇستا سەپتەيتۇعىن.
قارتتىقتان مۇگەدەك بولىپ وتىرىپ، ءوزىڭدى-ءوزىڭ بۇل دۇنيەگە ەرتەڭ- بۇرسىگۇنى كەتەتىن قوناق ساناعاندىقتان با، كىسى ءومىر قادىرىن قارتايعاندا شىنىمەن-اق بىلە مە دەيمىن. قارتايعان سايىن جان ءتاتتى بولا ما دەيمىن. اقىرعى كۇنىڭدە ەشكىمدى رەنجىتكىڭ كەلمەيدى، بىرەۋدىڭ كوڭىلى قالماسىن دەگەن پىكىر ويىڭنان كەتپەي، جاستاردىڭ بارىنە «قاراعىم-شىراعىمدى» الداپ، ايلالاۋ ءۇشىن ەمەس، شىن نيەتىڭمەن-اق جاقسى كورگەندىكتەن ايتاسىڭ.
كىمگە بولسا دا جامانشىلىق ويلامايسىڭ، بارىنە دە اللادان جاقسىلىق تىلەيسىڭ. وزىڭنەن كىشىلەردىڭ بارلىعى كوزىڭە ءارتۇرلى قۇلپىرعان گۇل سياقتانىپ كورىنەدى. قارت كىسى جاستارعا گۇلگە مەيىرىمدەنگەندەي مەيىرىمدەنىپ، قىزىعا جانى اشىپ، اياۋلى مىنەزبەنەن قارايدى ەكەن، ولار باقىتتى بولسا، شىن نيەتىڭمەن قۋانادى ەكەنسىڭ، باقىتسىزدىعىنا، جەڭىل- جەلپىلىگىنە كادىمگىدەي- اق كارى قابىرعاڭ قايىسىپ، قىنجىلا قايعى ۇرعانداي بولاسىڭ. ەلدىڭ بارلىعىنا باقىت تىلەيسىڭ. ءبارى بىردەي جاقسى بولىپ، ءومىر قىزىعىن ۋايىمسىز وتكىزسىن دەيسىڭ. بۇدان بۇرىن قارتتىقتىڭ سونشاما اق نيەت، مىرزا ەكەنىن كىم ءبىلىپتى.
«بالا دا ءبىر، قارت تا ءبىر» دەيدى قازاق. مۇمكىن، دۇرىس شىعار. بالانىڭ ويى العا جۇيرىك بولسا، قارتتىڭ ويى ارتقا جۇيرىك، شاپشاڭ، كۇنالى وتكەن ءومىردى مەزگىلدە ارالاپ شىعا كەلەدى. بالانىڭ ويى - تالتىرەكتەگەن تاپىر- تاپىر ۇيىتقي سوققان قيىر ۇشى، بايلانىسى جوق قىزىق وي، قارتتىڭ ويى - ءتىس قاققان تەتىك وي - بەلدەر اسىپ، قىرعا شىعىپ، كەيىن ءوز ىزىڭە ءوزىڭ قاراپ، قيسىق- قىڭىرىن سىناق كوزبەن كورگەن مەزگىلدەي بولعاندىعىنان بولۋى كەرەك دەيمىن.
باۋىرجان مومىش ۇلى
