ۇياتىڭدى ۇمىتپا
ەشكىمنىڭ الا ءجىبىن اتتاماي، ادال ەڭبەكپەن نانىن تاۋىپ، وتباسىن اسىراپ جۇرگەن جان. سول كىسى ەكەۋمىز بىردە ازىلدەسىپ تۇرىپ سوزگە كەلىپ قالدىق.
ارينە، ول مەنىڭ قۇرداسىم دا، جەزدەم دە ەمەس. ءبىراق ءوزىنىڭ بالالارمەن ويناعاندى جاقسى كورەتىن قۋاقى قىلىعى بار ەدى. مەن دە بايقاماي ادەپسىز ءسوزدى توبەدەن قويعانداي ايتا سالدىم. ول كىسى بولسا سول مەزەتتە سىلەيگەن قالپى تۇرىپ قالدى. اۋەلگىدە تۇسىنبەي قالدى- اۋ دەيمىن، نە ايتارىن بىلمەي كىدىرىپ، ءبىرازدان كەيىن: «ءاي، سەن نە ايتىپ تۇرسىڭ؟» دەپ، ماعان قولىنداعى اعاشىن سىلتەپ جىبەردى. زىپ ەتىپ، قاشا جونەلدىم. ءوزىم دە نە بولعانىن تۇسىنگەن جوقپىن. ول كەزدە مەن التىنشى سىنىپتا وقيمىن. دەگبىرىم باسىپ ۇيگە كەلدىم. سودان كەيىن شە…
بايقاماي اۋزىمنان شىققان ادەپسىز ءسوزىم ءۇشىن قاراداي قارا تەرگە تۇسەيىن. بەتىمنىڭ وتى شىقتى. ونىڭ بىزگە جاساعان جاقسىلىعى كوپ ەدى. انام نە ايتسا دا ورىندايدى. «ءسىز- ءبىز» دەسىپ وتىرعان قۇدايى كورشىمىز. سودان ول كىسىنىڭ انادايدان قاراسى كورىنسە قاشامىن. وسىلاي سابىلىپ ءۇش اي ءجۇردىم. ءسويتىپ، ءبىر كۇنى بەتپە- بەت كەزدەسىپ قالدىق. بۇلتاراتىن جەر جوق. ۇيالىپ، ادەپسىز قىلىعىم ءۇشىن كەشىرىم سۇرادىم. ۇندەگەن جوق. بار بولعانى «ۇياتىڭدى ۇمىتپا» دەدى. وسى وقيعا ماعان ومىرلىك ساباق بولدى.
بالا كۇنىمىزدە ۇلكەندەردەن «ۇيات بولادى» دەگەن ءسوزدى ءجيى ەستىدىك. اتا- انامىز دا وسى كيەلى ۇعىمدى بويىمىزعا ءسىڭىردى. قازاقى تاربيەنىڭ نەگىزى ۇيات پەن وبال- ساۋاپتان تۇرادى. بىرەۋگە ارتىق ءسوز، ارتىق قيمىل كورسەتىپ قويساق، ۇياتىمىز ءۇشىن جەرگە كىرىپ كەتۋگە بارمىز.
بۇگىندە ادامي قۇندىلىقتار وزگەردى. بۇرىنعىداي ادەپسىز قىلىقتاردى تىيىپ تاستايتىن ۇلكەندەر دە ازايدى. اركىم ءوز بىلگەنىمەن، ءوز تۇسىنىگىمەن ءومىر سۇرۋدە. حاكىم اباي اتامىز وتىز التىنشى قارا سوزىندە: «كىمنىڭ ۇياتى جوق بولسا، ونىڭ يمانى دا جوق» دەپتى. بويىنا ىزگىلىك قونعان، ۇياتى مول ادام جاماندىققا بارمايدى. بۇرىن اۋىلدا وسىنداي كيەلى ادامدار بولدى. ولار ۇيات پەن ادالدىقتىڭ ولشەمى ەدى. ال قازىر شە.. .؟
ەركىن اعامنىڭ «ۇياتىڭدى ۇمىتپا» دەگەن ءسوزى ءالى كۇنگە دەيىن جادىمدا جاڭعىرىپ تۇرادى.
ازامات ەسەنجول
egemen.kz
