ءپىل ساتىپ الاسىز با؟

 استانا. قازاقپارات - كوشەدە ەكى دوس كەزدەسىپ قالادى. ءبىرىنىڭ ءجۇزى باقىتتان بال- بۇل جايناپ تۇر ەكەن. ەكىنشىسى مۇنىڭ سىرىن سۇرايدى.

-  جاقىندا ءپىل ساتىپ الدىم، -  دەيدى وعان.
-  وعان نەسىنە سونشا ءماز بولاسىڭ؟

-  قالاي قۋانبايىن؟ اسىرەسە، بالالارىم ەسى شىعىپ قۋانىپ ءجۇر. ولاردى ارقاسىنا مىنگىزىپ الىپ ويناتادى، مەكتەبىنە اپارىپ سالادى، ەكىنشى قاباتقا دەيىن كوتەرەدى. ىشتەرىن پىستىرماي، بىرگە وينايدى. تەك ساباقتارىن عانا ورىنداپ بەرە المايدى. ىدىستى دا ءوزى جۋادى، ءۇي ءىشى جىلان جالاعانداي تازا تۇرادى. كەلىنشەگىم دە ءماز- مەيرام. ءتىپتى ءۇيدى دە كۇزەتەدى، ءپىلدى كورگەندە كىم جولاسىن، بارلىعى الىستان قاشادى. جۇمىستا تەك شارۋالارىممەن اينالىسامىن، ۇيگە مۇلدە الاڭدامايمىن. ءپىلدى ساتىپ العالى ءىسىم دە العا باسىپ كەلەدى. سوڭعى ەكى ايدا الدىڭعى جىلعا قاراعاندا ەكى ەسە كوپ تابىس تاپتىم، -  دەيدى.

 دوسى ويلانىپ قالادى دا: -  سەن ونى ماعان ساتشى، -  دەپ وتىنەدى.

 -  ساتقانى نەسى؟ ! قازىر مەنىڭ بارىم دا، نارىم دا وسى ءپىلىم. ساتا المايمىن. دوسى جالىنىپ، جالپايىپ، اقىرى قوماقتى قارجىعا ساتۋعا كوندىرەدى. ارادا ءبىر اي وتكەندە ەكى دوس تاعى كەزدەسەدى. ءپىلدى ساتىپ العانى جاداپ- جۇدەپ، ەكى كوزى شۇڭىرەيىپ، قۇر سۇلدەرى قالعان ەكەن. ەكىنشىسى ودان: -  نە بولدى؟ -  دەپ سۇرايدى.

 -  ءپىلىڭدى قارعىس اتسىن. بۇكىل ءۇيدى قيراتتى، باۋ- باقشانىڭ تاس- تالقانىن شىعاردى. بالالار دا ونى كورسە زارە- قۇتى قالمايدى. تۇنىمەن ۇيىقتاۋ مۇمكىن ەمەس. كورشىلەر ۇنەمى شاعىم ايتادى. ايەلىم دە كەتىپ قالدى. جۇمىس ىستەۋ مۇمكىن ەمەس، اقشانىڭ دا ءتۇبى كورىندى. ءبىر جاعىن ەندى جالعاسام، قارعىس اتقىر ءپىل بۇزىپ تاستايدى. ونى تىڭداپ تۇرعان دوسى بىلاي دەيدى:
-  جوق، دوسىم. سەن مۇنداي كوڭىل- كۇيمەن ونى ەندى ەشكىمگە ساتا المايسىڭ