ايەلىن تۇسىنگەن كۇيەۋ

استانا. قازاقپارات - جۇمىستان شارشاپ كەلگەن وتاعاسى ديۆانعا شالقاسىنان ءتۇسىپ، فۋتبول كورە باستادى.

باقىرىپ جىلاعان بالالاردى ۇيىقتاتۋ قاپەرىنە دە كىرمەگەن. ول ءۇي تىرلىگىنە اسا ارالاسا بەرمەيتىن. ايەلى ءبارىن ءوزى جاساي بەرۋشى ەدى. ءبىراق سول كەشتە ونىڭ دا كوڭىل- كۇيى بولماي تۇردى. ءدال بۇگىن ءبارى وزگەرۋى ءتيىس- تى.

ايەلى اشۋعا بۋلىعىپ، ەسىكتى تارس جاۋىپ، ۇيدەن اتىپ شىقتى. كۇيەۋى ەكى بالاسىن قۇشاقتاپ قالا بەردى. ونىڭ سىرا ۇستاپ، ديۆاندا جاتاتىن ەرتەگى ءومىرى سول كۇنى ءتامامدالدى. ەكى كۇننەن كەيىن ول ايەلىنە حات جازدى.

«قىمباتتىم!

 ەكەۋمىز الدىڭگۇنى ۇرسىسىپ قالدىق. ۇيگە شارشاپ كەلگەن ەدىم. كەشكى ساعات سەگىز بولاتىن. مەن ديۆانعا جانتايا ساپ، ماتچ كورسەم دەپ ارمانداپ كەلدىم.

 سەنىڭ قاباعىڭ قاتۋ بولاتىن. سىلەلەپ تۇرعانىڭدى سەزدىم. بالالار توبەلەسىپ جاتتى. كىشكەنتاي باقىرىپ جىلادى. ارەڭ ۇيىقتاتتىڭ.

 وسىنىڭ ءبارىن ەستىمەۋ ءۇشىن تەلەديداردىڭ داۋىسىن قاتتىراق شىعاردىم.

 سەن كەلدىڭ دە، «بالانىڭ تاربيەسىنە از-كەم ارالاسساڭ ولە كەتپەسسىڭ» دەدىڭ داۋىستى باسىپ جاتىپ.

 مەن اشۋعا بۋلىعىپ، «سەن كۇنى بويى ۇيدە وتىرسىن دەپ، قۋىرشاقپەن ۇيشىك ويناسىن دەپ مەن ەرتەدەن- كەشكە دەيىن جۇمىس ىستەپ كەلدىم ەمەس پە؟» دەدىم.

 شۋ شىقتى. ءاپ- ساتتە ءبارى شيەلەنىسىپ كەتتى. سەن جىلادىڭ. ويتكەنى، بارىنەن شارشاپ، اشۋلانىپ تۇردىڭ. مەن ساعان ايتپايتىن نارسەلەردى ايتىپ سالدىم. بۇدان بىلاي شىدامايمىن دەپ ايقايلادىڭ. ۇيدەن شىقتىڭ دا، ەسىكتى تارس جاپتىڭ. مەن بالالارمەن وڭاشا قالدىم.

 ولاردىڭ تاماعىن ءوزىم بەرىپ، ۇيىقتاتتىم. كەلەسى كۇنى سەن ورالمادىڭ. جۇمىستان سۇرانىپ، بالالارمەن ۇيدە قالدىم.

 سەنىڭ كوز جاسىڭ مەن شاعىمدارىڭنىڭ ءبارىن باسىمنان وتكەردىم.

 كۇنى بويى ءبىر شەڭبەردىڭ بويىمەن جۇگىرىپ، تىزىلدادىم. ۆانناعا تۇسەتىن ءبىر مينۋت تاپپادىم.

 ءسۇت جىلىتىپ، بالالاردى كيىندىرىپ، اس ءۇيدى ءبىر مەزگىلدە جۋىپ ءجۇردىم. ءبىر ۋاقىتتا.

 كۇنى بويى ۇيدە قامالىپ وتىردىم. ون جاستان ۇلكەن بىردە- ءبىر اداممەن تىلدەسۋگە مۇمكىندىگىم بولمادى.

 داستارقانعا وتىرىپ، ادام سياقتى تاماق ىشۋگە مۇمكىندىك تۋدىرا المادىم. قايتا- قايتا كوڭىلىم بالالارعا ءبولىنىپ وتىردى.

 سىلەم قاتقانى سونشا، 20 ساعات ويانباي ۇيىقتاۋعا بار ەدىم. ءبىراق ول دا مۇمكىن بولمادى. كىشكەنتاي ءۇش ساعات سايىن ويانىپ، جىلادى، تاماق سۇرادى.

 مەن سەنسىز ەكى كۇن، ءبىر ءتۇن ءومىر ءسۇردىم. مەن ءبارىن تۇسىنگەندەيمىن.

 سەنىڭ قالاي شارشايتىنىڭدى ءتۇسىندىم.

 انا بولۋ -  ءوزىڭدى ۇزدىكسىز قۇربان ەتۋ ەكەنىن ءبىلدىم.

 كەڭسەدە ون ساعاتتان وتىرىپ، ايتۋلى قارجىلىق شەشىمدەر قابىلداۋدان الدەقايدا قيىن ەكەنىن ءتۇسىندىم.

 ءوزىڭنىڭ كارەراڭ مەن قارجىلىق احۋالىڭدى تەك بالانىڭ جانىندا بولۋ ءۇشىن ىسىرىپ قويعانىڭدى ءتۇسىندىم.

 قارجىلىق جاعدايىڭنىڭ وزىڭە ەمەس، سەرىگىڭە تاۋەلدى بولۋدىڭ نە ەكەنىن ءتۇسىندىم.

 دوستارمەن قىدىرۋعا بارماي، سپورتزالدان باس تارتقاندا -  نەدەن قۇر قالاتىنىڭدى ءتۇسىندىم. سەن كوڭىلىڭە ۇناعان ىسپەن اينالىسا المايتىنىڭدى، ۇنەمى ۇيقىڭ قانباي جۇرەتىنىن ءتۇسىندىم.

 بالامەن ۇيگە قاماپ، سىرتىڭنان قۇلپى ساپ قوياتىندىقتان الەمدەگى بار قىزىقتان قۇر قالاتىنىڭدى ءتۇسىندىم.

 مەنىڭ انام ساعان اقىل ايتقاندا نەگە اشۋلاناتىنىڭدى ءتۇسىندىم. بالانى ءوز اناسىنان ارتىق ەشكىم تۇسىنبەيدى ەكەن.

 انالار قوعامدا ەڭ ۇلكەن جاۋاپكەرشىلىكتى موينىنا الاتىنىن ءتۇسىندىم. ءبىراق بۇنى ەشكىم باعالامايتىنى، انالاردى توبەسىنە كوتەرمەيتىنى كوڭىلىمدى قىنجىلتادى.

 سەنى ساعىندىم دەگەندى ايتىپ جەتكىزۋ ءۇشىن عانا حات جازىپ وتىرعانىم جوق.

 «سەن قايسار جانسىڭ، سەنىڭ قولىڭنان ءبارى كەلەدى، مەن سەنى ماقتان تۇتامىن!» دەگەن سوزدەر كۇندەلىكتى ايتىلىپ تۇرۋى كەرەكتىگىن ءبىلدىم.

جۇباي بولۋ، انا بولۋ، ۇيدە وتىرۋ - قوعامداعى ەڭ ماڭىزدى جۇمىس ەكەنىن ءتۇسىندىم، ونى راسىمەندە ەشكىم باعالامايدى. انالاردىڭ قادىرىنە جەتەيىك! انامىزدى قادىرلەيىك!

اۋدارعان شىنار ءابىلدا