بولاتبەك قۋانعان ۇلى. ۇﻟﺘﺘﯩﯔ ﻣﯘﯕﻰ ەﺷﻘﺎﺷﺎن ۇمىتىلماس مۇڭ
بولاتبەكتىڭ رۋحتى ولەڭدەرى جىگەرىڭدى جانىپ، نامىسىڭدى وياتىپ، يماندىلىققا جەتەلەسە، ساعىنىشقا تولى كەيبىر جىرلارى كوڭىلىڭىزدىڭ ەڭ نازىك پەرنەسىن ءدۇپ باسارى ءسوزسىز. قازاق حاندىعىنىڭ 550 جىلدىق مەرەي تويىنا وراي اقىننىڭ ءبىر توپ جالىندى ولەڭدەرىن نازارلارىڭىزعا ۇسىنامىز.
***
ۇﻟﺘﺘﯩﯔ ﻣﯘﯕﻰ ەﺷﻘﺎﺷﺎن ۇمىتىلماس مۇڭ
ۇﻟﺘﯩﻢ دەﺳﻪم وﻟﺴﻪﻣﺪە ۇﺗﯩﻠﻤﺎﺳﭙﯩﻦ.
ﻗﯩﻞ ﻗﻴﺎﻧﺎت ﯨﺴﺘﻪﺳﻪم ەﮔﻪر ﺳﺎﻋﺎن،
ﻗﻴﺎﻣﻪﺗﻜﻪ ﺟﻪﺗﭙﻪي اق ﻗﯘﺗﯩﻢ ﻗﺎﺷﺴﯩﻦ.
ﺳﺎﻗﺘﺎن ﺑﻪرﮔﻰ ازاﭘﺘﯩﯔ ﺳﺎن ﻣﺎﻳﺪاﻧﻰ،
ﺗﻮز ﺗﻮﭘﺎﻻڭ ﺑﻮﻟﻌﺎﻧﺪا ﺗﻮرﻋﺎي ﺟﺎﻧﻰ.
ﺗﺎﺟﯩﺮﻳﺒﻪ وﺗﻜﻪﻧﻨﻪن ءﺗﺎﻟﯩﻢ اﻟﺴﺎق
ﻗﺎﻧﺸﺎ ﺮەت ﺑﺎﻋﯩﯔ ﺟﺎﻧﯩﭗ، ﺳﻮر ﻗﺎﻳﻨﺎدى.
ءﯨﺮﯨﭗ ﺷﯩﺮﯨﭗ ﺑﺎﻗﯩﺘﺘﯩﯔ ﺑﺎل ﻗﺎﻳﻤﺎﻋﻰ
اﺗﺎن ﺟﯘرەك ارﯨﺴﺘﺎر ﻗﻮﻟﺪا وﻳﻨﺎدى.
ﺗﺎرﻳﺢ ﺗﺎۋﻗﯩﻤﻪﺗﯩﻦ ﺗﺎرﺗﻘﺎن ﻗﺎزاق،
اﺷﺸﻰ ﺳﻮردﯨﯔ ءداﻣﻰ ﺑﺎر ﺗﺎﯕﺪاﻳﺪا ءاﻟﻰ.
ﺟﯘرەﮔﯩﯖﻪ ﻗﺎداﻟﻌﺎن ﺳﻮل ﻗﺎﻧﺠﺎرﻻر
ﻗﯩﻠﺸﯩﻖ ەﻣﻪس ەﻛﻪﻧﯩﻦ ۇﻣﯩﺘﭙﺎﻳﯩﻖ
ﺳﯟﯨﺮﯨﭗ ﺗﺎﺳﺘﺎي ﺳﺎﻻر ﺳﺎرﻣﺎﻳﺪاﻋﻰ.
ءﻳﺖ ﺟﯘﻟﯩﭗ ﺟﯩﺮﺗﺎ اﻟﻤﺎﻳﺪى ءﺑﻮرى ەﺗﻪﮔﯩﻦ.
ﺑﯩﻠﺴﻪﻛﺘﻪ رۋﺣﯩﯖﻨﯩﯔ ءور ەﻛﻪﻧﯩﻦ.
ﺑﻪﻟﺪەۋﯨﯖﻨﻪن ات ﻛﻪﺗﻪر ﻛﯘن ﺗﯟادى،
ﺑﻪﺳﯩﮕﯩﻦ ﺗﻪرﺑﻪﺗﭙﻪﺳﻪڭ ﺑﻪرەﻛﻪﻧﯩﯔ.
اﻟﻪﻣﮕﻪ اﻳﮕﯩﻠﻪدﯨﯔ اﻟﻼ ﻗﻮﻟﺪاپ،
ﺑﺎﺳﯩﯖﺪا ﺑﺎﺗﭙﺎﻧﺪاي ﺑﺎق ﺑﺎر ەﻛﻪﻧﯩﻦ.
ۇﺟﺪاﻧﺪى ۇل،ۇﻳﺎﺗﻰ ﺑﺎر ﻗﯩﺰ ﻛﻮﺑﻪﻳﺴﯩﻦ،
ﻛﻪﻣﻪﻟﺪى ەﺗﻪﺗﯘﻋﯩﻦ ﻛﻪﻟﻪﺷﻪﮔﯩﻦ.
اﻟﺘﺎﻳﻤﻪن اﺗﯩﺮاۋدﯨﯔ اراﺳﯩﻨﺎ،
ﺑﯘل ﻛﯘﻧﺪە ﻛﯩﻢ ۇزﺑﻪﻳﺪى وﻣﻪﺷﻪﮔﯩﻦ.
وﺗﻜﻪﻧﻨﻪن ﺑﻮﻻﺷﺎﻗﻘﺎ ﺟﺎﻟﻌﺎي ءﺗﺎﻟﯩﻢ.
ﺑﻮﻟﻤﺎﺳﯩﻦ ﭘﺎﺗﯟاﺳﯩﺰ ﺑﺎر ﺑﺎﻳﺘﺎﻋﯩﯔ.
ﺑﻪرەﻛﻪ ﻣﻪرەﻛﻪﻣﻪن ﺟﺎﻟﻌﺎﺳﺎﺗﯩﻦ،
ۇرﭘﺎﻗﻘﺎ ﻛﻪرك ﺑﯘﮔﯩﻦ ﺳﻮﻧﺪاي ﺗﺎﻧﯩﻢ.
ﻗﺎزاﻋﯩﻢ ﺳﺎﻋﺎن اﻳﺘار ﺳﯩﺮﯨﻢ وﺳﻰ،
ۇﻟﯩﯖﺎ اﻗﯩﻞ ەﺗﯩﭗ ﺑﺎرﻣﺎ اﻳﺘﺎرﯨﯔ.
قازاقپىز
ﻗﺎزاﻗﺘﺎي ۇرﭘﺎﻋﯩﻤﯩﺰ ﯨﺮﯨﻘﺘﻰ ەﻟﺪىڭ.
اينا ﻗﯩﻠﻌﺎن ﭘﺎﻛﺘﯩﮕﯩﻦ تۇنىق كولدىڭ،
ﺳﺎن اﻻﭘﺎت ﻗﺎﺳﯩﺮەت ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻛﻪﺷﯩﭗ،
قايعىڭدى ﻛﻮز جاسىڭمەن جۋىپ كەلدىڭ.
ﻗﺎﻳﺘﻪﻳﯩﻦ (ﻗﺎﻳﺮان اﻟﺘﺎي) دەپ ﺟﯩﺮﻻﻋﺎن،
ﺟﺎﻟﻌﺎﻧﺪا ارﯨﻼ اﻟﺴﯩﻦ ۇﻣﯩﺘﺘﻪن ﻛﯩﻢ؟
بۇل ﻣﻪﻛﻪن اﺗﺎ ﺑﺎﺑﺎم ﺳﺎﻳﺮان ﺳﺎﻟﻌﺎن،
ءتۇبى ءﺑﯩﺮ ﻣﻪﻛﻪﻧﻰ ەدى تۇرىكتەردىڭ،
اﺗﺘﻪڭ - اي ﻣۇﻣﻜﯩﻦ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻗﻮﻟﺪان ﻛﻪﻟﻪر
كەلەدى جۇرەگىمدى جۇلىپ بەرگىم.
اﺳﻘﺎر ﺗﺎۋ اﻟﺘﯩﻦ اﻟﺘﺎي شىڭ-قۇزىندا،
ﻧﻪ ءﺑﯩﺮى تۇلەپ ۇشقان جىگىتتەردىڭ.
اﻟﯩﺴﺘﺎن اڭساپ جۇرگەن قۇلىنىنا،
تۋعان ﺟﻪر ﺗﺎت ﺑﺎﺳپايتىن رۋح بەدىڭ.
بولعاندا ۇلى ەرتىستىڭ ارناسى مۇز،
بىرگە سۇڭگى بولماسىن كوز جاسىمىز.
كەشەگى ەركىن مۇرال، قۇرمانبەكتىڭ،
ەنشاللا ەلى قولدار جالعاسىمز.
اردان اتتاپ كورمەگەن يبالى ۇل - قىز،
قازاقتىڭ سالت - ءداستۇرى جولداسىمىز،
ەن جايلاۋ ساعىم دالا اتا قونىس،
ار - يبا ءبىزدىڭ جىيعان مانداتىمىز،
قازاققا ۇرپاق بولۋ قانداي ماقتان،
ساتقىن ۇل اتالماعان سالداقى قىز،
جورىقتا جولى بولعان سولداتىمىز،
قالدىرعان ەن دالاعا شاڭداتىپ ءىز،
تاي ەتى ءتاتتى قىمىز تاڭعى اسىمىز،
اتاسىنان باتا العان باق دارىعان،
ەنجارلىققا بارمايتىن ەڭ جاسىمىز.
ءبىز وسىنداي قازاقپىز كىمسىڭ دەسەڭ،
كەڭ دالاعا قۇرىلعان مالداسىمىز.
ءﺑﺎرى ەﺳﯩﻤﺪە ﻛﻮﻛﻪﻳﯩﻤﺪە ﺟﺎزۋﻟﻰ
وﺗﻜﻪﻧﺪى وﻳﻼپ ﺟﺎس ﺗﻮﻻدى ﺟﺎﻧﺎرﻋﺎ،
اﺗﺘﻪڭ دەﺷﻰ ءﺑﯩﺮ ﻣﻪﻳﯩﺮﯨﻢ ﻗﺎﻧﺎرﻣﺎ؟!
ءﯨﻨﯩﻢ ﺟﺎﻧﻪ ﻣﻪن ەﻛﻪۋﻣﯩﺰ ﻗﯩﺮ ﺟﺎﻗﺘﺎن،
ﺗﻪزەك ﺗﻪرﯨﭗ ﻛﻪﻟﻪﺗﯩﻨﺒﯩﺰ ﺟﺎﻋﺎﺗﯘﻋﯩﻦ ﺗﻮﻧﺎرﻋﺎ.
ﻧﻪ ءﺑﯩﺮ وزﯨﻖ ﺗﻪﺣﻨﻴﻜﺎڭ ﺟﻮل ﻗﺎﻟﺴﯩﻦ،
ءﺑﯩﺰدﯨﯔ ۇﻳﺪە ﺑﺎر ەدى ءﺑﯩﺮﻗﻮل ارﺑﺎ.
ءاي ﺑﺎﻻﻟﯩﻖ ﺳﻪﻧﻰ ﻗﺎﻧﺸﺎ ﺳﺎﻋﯩﻨﺪﯨﻢ ،
ﺳﻮل ﺳﻪزﯨﻤﻨﻪن ﻛﻪﻟﻤﻪﻳﺪى اﺳﺘﻪ ارﯨﻠﻌﯩﻢ،
ﻛﻮﻛﯩﺮەﮔﯩﻢ ﺑﯟﻟﯩﻌﺎدى ﻛﻮزﯨﻤﻪﯨﺴﺘﯩﻖ ﺟﺎس ﻛﻪﻟﯩﭗ،
ﺑﻪرەﻛﻪﺳﯩﻦ وﻳﻼﻋﺎﻧﺪا اۋﯨﻠﺪﯨﯔ!
ﺳﻪن ﺟﻮل ﻧﯘﺳﻘﺎپ ﻛﻪﺗﯩﭙﺴﯩﯔ - اۋ، ﺟﺎن اﻧﺎ،
ﺷﯩﻌﺎﺗﯘﻋﯩﻦ ﺑﻴﯩﮕﯩﻤﻪ ﺗﺎۋﯨﻤﻨﯩﯔ.
ﻗﺎﺳﻴﻪﺗﯩﻦ ۇﻋﯩﻨﺪﯨﺮﯨﭗ ﻛﻮرﺷﻰ- ﻗﻮﻻڭ ﺑﺎۋﯨﺮدﯨﯔ،
ﺗﯟﻋﺎن اۋىل قۇدرەتىڭە تاﺑﯩﻨﺪﯨﻢ.
ﺗﺎﻻي - ﺗﺎﻻي ﻗﯩﺮدى ﻛﻪزﯨﭗ ﺟﻮل اﻟﻌﺎن،
ﻛﻮز اﻟﺪﯨﻤﺪا ﻣﻪﻧﯩﯔ ەﺳﻜﻰ ﻗﻮل ارﺑﺎم.
اﻧﺎم ەﺳﻜﻪن ﺑﺎﺳﻘﯘرﻣﻪﻧﻪن ﺳﯘﻳﺮەﻟﻪپ،
ﺗﻪزەك ﺗﻪرﯨﭗ ﻛﻪﻟﻪﺗﯩﻨﺒﯩﺰ (ەرﮔﻪن ەﻛﺘﻰ) (اراﻟﺪان)...
ﺑﺎﻻ ﻛﯘﻧﻨﯩﯔ ەﻟﻪﺳﺘﻪرى ەﺳﯩﻤﺪە،
ﺳﻪرﻳﺎﻟﺪان ﻗﯩﺰﯨﻖ ﻣﺎﻋﺎن ﺳﺎن اﻟﯟان.
ﻗﺎراﺷﺎ ءۇي ءﺑﯩﺰدﯨﯔ ﻗﯘﺗﺘﻰﻣﻪكەﻣﯩﺰ،
ﻛﯘن ﺑﺎﺗﺎردا اﻟﺘﻰ ﺑﺎﻻ اﻟﺘﻰﺟﺎﻗﺘﺎن ﺟﻪﺗﻪﻣﯩﺰ.
اﻧﺎم ﻣﺎرﻗﯘم اﺑﯩﮕﻪر ﺑﻮپ اس داﻳﯩﻨﺪاپ ﺑﯩﺰدەرﮔﻪ،
(ﻗﯘﻻ ﻣﻪرﮔﻪن) ﻗﻴﺴﺎﺳﯩﻦ ﺟﺎﺗﻘﺎ اﻳﺘﺎﺗﯩﻦ اﻛﻪﻣﯩﺰ.
ﺳﺎن ﻗﻴﺴﺎﻧﻰ ەﺳﺘﯩﭗ وﺳﺘﯩﻚ ﻛﻪﺷﻪ ءﺑﯩﺰ.
ءﺑﺎرى ەﺳﯩﻤﺪە ﻛﻮﻛﻪﻳﯩﻤﺪە ﺟﺎزۋﻟﻰ،
اﻛﻪ - ﺷﻪﺷﻪ ﻛﻮرﺳﻪﺗﭙﻪﭘﺴﯩﯔ از ۇﻟﮕﻰ!
وزدەرﯨﯖﻧﻪن ﺑﺎﺳﺘﺎۋ اﻟﻌﺎن ەﻛﻪن ﻋﻮي،
ﻣﻪﻧﯩﯔ ﻧﯘرﻟﻰ ﺑﻮﻻﺷﺎﻋﯩﻢ ازﯨﺮﮔﻰ!
ﻛﻪﻣﺸﯩﻠﯩﮕﯩﻢ ﻛﻪﺷﯩﺮﯨﯖﺪەر وﺗﯩﻨﻪم،
ﻗﻮﻟﺪان ﻛﻪﻟﻤﻪي ﻗﻴﻨﺎﻟﺪﯨﻢ - اۋ،
ءﺗﺎپ-ء ﺗﺎﺗﺘﻰ ﻋﯩﭗ جازۋدى.
اكەمە حات
جۇرسىڭبە امان ەسەن جانىم اكەم،
ۇلىڭدا ءبىر ۇجداننىڭ بارىنا سەن.
ءومىردىڭ نە ەكەنىن تانىماس ەم،
تانيمىن ەندى ويلاسام تالعامىڭا،
كۇيىنىپ ءبىر اۋىلدىڭ بار جوعىنا.
بارلىعى سەنىڭ ارقاڭ اكەتايىم،
تالمايتىن قانات بەردىڭ ارمانىما.
دەيتۇعىن بال بالالىق شاقتان ءوتىپ،
وتىرام نەمەرەڭە ماقتان ەتىپ.
جان اكە كەشىرىڭىز كەڭ پەيىلمەن،
كەزدەرىم بولسا قويعان وكپەلەتىپ.
اكەشىم اسقار تاۋىم مارتەبەلىم،
ساياڭدا شارىقتاپ ەم، شالقىپ ەدىم.
جاساي بەر ساۋ سالامات عۇمىر كەشىپ،
اللادان تىلەيتۇعىن بار تىلەگىم.
اناسى جوق-اۋ دەپ ويلايمىن
كەي نارسە ۇمىتىلماس كوڭىلدەن،
ءۇشىنشى كىلاستا وقيتىن ەدىم مەن.
مەكتەپكە باراتىن جولىمدا،
قولىمدا قۇرتىم بار كەمىرگەن
سوتقارلاۋ ءبىر بالا قىرسىعىپ،
الدىمنان تۇر شىعىپ.
كۇرەسەم سەنىمەن دەگەندە،
قالدىم ءسال ىركىلىپ
سەبەبى شاقايىم توزىڭقى بولاتىن،
جاعدايدا شامالى جاڭاسىن الاتىن.
جىرتىلعان جەرىنە ءار دايىم،
جاماۋ ساپ بەرەتىن اناشىم.
سول سوتقار مەن جاققا ۇمتىلدى،
سومكاما سالا ساپ قۇرتىمدى،
ەكەۋمىر الىسىپ جۇرگەندە،
شاقايىم جىرتىلدى.
كىلاسقا جەتە الماي،ۇيىمە زىرلادىم،
ءبىرىنشى جولىققان، سول-اۋ مۇڭ،
مەن جىلاپ ەسىكتەن كىرگەندە،
قۋانىش كۇتپەگەن. بولماسىن
شىنىندا ۇمىتىلماس سانادان،
جاقسىعا قۇمار عوي ءار ادام.
سۋ جاڭا پاتەنگە اكەلىپ قويىپتى،
و، مەنىڭ اياۋلى جان انام.
اپسەتتە كۇل بولدى. بار قايعىم،
شالقىعان كوڭىلمەن جەر كوكتى شارلايمىن.
اياعى جىرتىلعان بىرەۋگە جولىقسام،
اناسى جوق-اۋ دەپ ويلايمىن.
ﺑﻮﻻﺗﺒﻪك ﻗﯟاﻧﻌﺎن ۇلى
