اكەسى بالاسىنا ۇيرەتەم دەپ ءوزى ساباق الدى

ولار جارلى كىسىنىڭ فەرماسىندا بىرنەشە كۇن بولادى.
ۇيگە ورالعان سوڭ بالاسىنان ساپاردان العان اسەرىن سۇرايدى.
- ۇنادى، اكە، - دەپ جاۋاپ بەرەدى بالاسى.
- مىنە، كەرەمەت! ساياحاتىمىزدا نە ءتۇيدىڭ؟ - دەپ تاعى سۇراق قويادى. ال بالاسى بىلاي دەپ جاۋاپ بەرەدى:
- بىزدە ءبىر ءيت بار، ال ولاردا تورتەۋ. بىزدە باقشانىڭ سوڭىنا دەيىن عانا جەتەتىن قاۋىز بار، ولاردا شەگى كورىنبەيتىن كول بار. ءبىزدىڭ باقشامىزدا تەڭىز شامدارى جارقىراسا، ولاردا ءتۇنى بويى جۇلدىزدار جىمىڭدايدى. بىزدە كىشكەنە عانا جەر تەلىمى بار، ال ولاردىڭ جەرى شەكسىز جازىقتىقتى الىپ جاتىر. ءبىز ازىق- تۇلىكتى ساتىپ الامىز، ال ولار وزدەرى وسىرەدى. ءبىزدىڭ ءۇيىمىزدىڭ اينالاسى قابىرعامەن قورشالعان، ال ولاردىڭ ءۇيىن دوستار قورشايدى.
مۇلدەم مۇنداي جاۋاپ كۇتپەگەن اكەسى بالاسىنىڭ مىنا ءسوزىن ەستىپ شوق باسقانداي بولىپ، ءتىلى بايلانىپ قالدى. ونىڭ ۇستىنە بالاسى تاعى دا:
- مەن شىندىعىندا ءبىزدىڭ قانشالىقتى كەدەي ەكەنىمىزدى ءتۇسىندىم، - دەيدى.
قولداعى باردى قاناعات تۇتپاي، تەك جوعىمىزدى جوقتاۋمەن ءومىر وتكىزەمىز. ءبىز ءۇشىن الدەبىر ارزان بۇيىمدار باسقالار ءۇشىن باعا جەتپەس سىي بولۋى مۇمكىن. بارلىعى ادامنىڭ قاي قىرىنان قاراعانىنا بايلانىستى. كەيدە بالالاردىڭ كوزقاراسى ومىردەگى ەڭ ماڭىزدى نارسەلەردى ەسكە تۇسىرەدى.