ايەلى بار ەركەككە قور بولعان جاستىعىم

استانا .قازاقپارات - كەلىنشەكتەرمەن اڭگىمەلەسىپ وتىرساڭ، بارلىعىنىڭ باسىندا ءبىر وقيعا، ءبىر سارىندى اڭگىمە:

- وتباسىلى ەركەكپەن ءجۇرىپ ءجۇرمىن...

- ايەلى بار ەركەككە عاشىقپىن...

- ايەلى بار ەركەك سوڭىمنان جۇگىرىپ ءجۇر...

 - ايەلىن سۇيمەسە دە بالالارىن قيماي ءجۇر...

 - ايەلى بار ەكەنىن كەش ءبىلدىم...

 - كوڭىلدەسىمنەن اياعىم اۋىر.. .

وسى وتباسىلى ەركەكتەرگە قاتستى وقيعا مەنىڭ دە باسىمنان وتكەن ەدى. جاس بويجەتكەندەرگە جالپى ايەل قاۋىمىنا ساباق بولسىن دەپ سول وقيعانى  «وتباسى - وشاق قاسى» ايدارىنا بايانداپ بەرەيىن...

مەن ۋنيۆەرسيتەت قابىرعاسىندا ەكىنشى كۋرس وقىپ جۇرگەندە اعام تۇراتىن جاتاقحاناعا بارعان ەدىم. اعام وتباسىلى. بالاسىن جاتاقحانا دالىزىندە ويناتىپ ءجۇرىپ، ءوتىپ بارا جاتقان بەيتانىس جىگىتتىڭ وزىمە سۇزىلە قاراعانىن بايقادىم. اسىرەسە قىز بالالار وزىنە قاراعان ەر ادام جانارىنان تايسالىپ، ءبىرتۇرلى بولىپ كەتەتىنىڭ راس. ەكى بەتىم اپپاق، كوزىم توستاعانداي ءوڭدى ەدىم. جىگىتكە ەش ءمان بەرمەدىم، ءسىڭىلىمدى ەرتىپ بولمەمىزگە كىرىپ كەتتىك. جاتاقحانا ۇزىن ءدالىزدى، اس ءۇيى سول دالىزدە جەكە ورنالاسقان ەدى. سۋدى دا سول جەردەن الاتىنبىز. سۋ الىپ تۇر ەدىم، باعاناعى دالىزدە كورگەن جىگىت قاسىما كەلىپ، سۋ سۇرادى. ويىمدا تۇك جوق سۋدى ۇسىنا بەردىم. العىسىن ايتىپ كەتىپ قالدى. ءبىراز ۋاقىت وتكەننەن سوڭ بولمەمنىڭ ەسىگىن، سول جاتاقحانادا تۇراتىن جاسى مەنەن كىشى دارحان ەسىمدى جىگىت قاعىپ تۇر.
ۇيدە اعام مەن جەڭگەم جوق ەدى. «سەنىمەن ءبىر جىگىت تانىسقىسى كەلەدى» - دەدى. مەن نە دەرىمدى بىلمەي، اعام كەلىپ قالار دەپ «ءيا، بار- بار» دەي بەردىم. ءبىراز ۋاقىتتان سوڭ جەڭگەم كەلدى جۇمىستان. اعام تۇراتىن جاتاقحانادا اۋىلداس دوس قىز تۇراتىن. سول قىزعا بارماق بولىپ، تومەنگى قاباتقا ءتۇسىپ بارا جاتىر ەدىم، مەنىمەن تانىسقىسى كەلەتىن بەيتانىس جىگىت كەزدەستى. سونىمەن بەيتانىس جىگىتتىڭ ەسىمى دانيار ەكەن. تانىستىق. ول كەزدە ۇيالى تەلەفون دەگەن اتىمەن جوق. جىگىت مەنى جەكسەنبىگە قوناققا شاقىردى. «قۇربىڭمەن مەنىڭ جۇمىس ورنىما قوناققا كەلىڭدەر، سەندەردى مەنىڭ تۋىسقان ءىنىم دارحان ەرتىپ كەلەدى»، - دەپ كەتە باردى.

ستۋدەنتپىن. ساباققا بارىپ كۇندەرىم ءوتىپ جاتتى. مەن ءوزىم وقيتىن ۋنيۆەرسيتەتتىڭ جاتاقحاناسىندا تۇراتىنمىن. سونىمەن جەكسەنبى كۇنى تۇستەن كەيىن اعامنىڭ جاتاقحاناسىندا تۇراتىن قۇربىم ايدا مەن دارحان كەلىپ تۇر. جينالىپ قوناققا باردىق. بەيتانىس جىگىت شاعىن بازاردىڭ ديرەكتورى ەكەن. كابينەتىنە داستارحان جايىپ قويىپتى. شامپاندى دا ۇمىتپاعان، سونىمەن جاقسى وتىرىس بولدى. دانيار مەن تۋرالى سۇراي بەردى، مەن سول كەزدە قازىر ويلاسام، ول ءۇشىن كىشكەنتاي، وقۋشى قىزداي ەكەنمىن. ول سۇراق قويادى، مەن ەش بۇكپەسىز جاۋاپ بەرەمىن. مەن جىگىتتىڭ جاسىن سۇرادىم.

 - جاسىڭىز نەشەدە؟ (مەن باسىندا ۇيالعانىم با جوق الدە جاڭا تانىس بولعاندىقتان با « ءسىز» دەپ سىزىلىپ ءجۇردىم.)

- سەن قالاي ويلايسىڭ؟

- بىلمەيمىن... 1976  - جىلعىسىز با؟

- جوق...

-1974...

- جوق...

-1972...

- ال جارايدى، سولاي-اق بولسىن، - دەپ كۇلدى.

 ءبىزدى جاتاقحاناعا دانيار ماشيناسىمەن اكەلىپ تاستادى. سول ۋاقىتتاعى ماشيناسىنىڭ ءنومىرى ءالى ەسىمدە. سولاي كۇندەر وتە بەردى. ءبىراز ۋاقىتتان سوڭ ءبىزدىڭ ارا- قاتىناسىمىز ماحابباتقا ۇلاستى. كۇندە كەشكە كەلەدى جاتاقحانا الدىنا. كەزدەسۋ. كەيدە مەن ءوزىم شاعىن بازارعا بارىپ، جوق بولسا كابينەتىندە كۇتىپ وتىرا بەرەمىن. وسىلاي كوكتەم كەلدى. ءبىزدىڭ ارا- قاتىناسىمىز توسەكتە دە جالعاسقان. ەڭ العاشقى جىگىتىم دە سول ەدى. مەن سول كەزدە وتە باقىتتى ەدىم. ويلادىم، مەن نە دەگەن باقىتتى ەدىم، وسكەن وتباسىم ءبىر اۋىلدىڭ بەتكە ۇستار جانۇياسى، وقۋدى دا جاقسى وقىدىم، گرانتقا دا ءوز كۇشىممەن ءتۇستىم، ەندى مىنە ءوزىمدى سۇيەتىن، ءوزىم سۇيەتىن كەلىستى جىگىت تاپتىم دەپ جۇرگەندە، جادىمدا ەندى دانيارمەن قوسىلىپ باقىتتى جانۇيا بولساق دەگەن ويدان باسقا ەش نارسە بولماپتى.

ءبىر كۇنى توبىمدا بىرگە وقيتىن دينا ەسىمدى قۇربىممەن كوشەدە كەلە جاتساق، الدىمىزدان قۇربىمنىڭ تانىس بالالارى كەزدەستى. مەنى دە تانىستىردى. ولار سويلەسىپ تۇرىپ قالدى، مەن جاتاقحاناعا كەتىپ قالدىم. كەلەسى كۇنى دينا ەكەۋىمىز قالانىڭ شەتىندە تۇراتىن مەنىڭ تۋىسقان اعامنىڭ ۇيىنە باردىق. ولار قوناققا كەتىپ، ءۇيدى بىزگە قالدىردى. دينا ەكەمىز ۇيىقتاماي اڭگىمە سوعىپ جاتىرمىز. ءبىر كەزدە دينا ماعان بىلاي دەدى:

- زارينا، مەن ساعان بىردەمە ايتايىن با؟

 - ءيا، ايت.

- جوق، ايتپاي-اق قويايىنشى...

- ءوزىڭ باستادىڭ ەندى ايت، نە تۋرالى؟

 - سەنىڭ دانيارىڭ تۋرالى...

جۇرەگىم دۇرسىلدەپ، بويىمدى قورقىنىش بيلەپ، نەبىر ويلار كەتتى ويىمدا. ءبىراق، باسقا قىزى نەمەسە ايەلى بولۋى مۇمكىن دەگەن وي مۇلدەم كەلگەن جوق. ويتكەنى وسى ۋاقىتقا دەيىن ونداي سەزىكتى ەش قىلىق كورسەتكەن جوق ەدى جانە ۇنەمى مەنىڭ قاسىمدا.

 دينا جۇلىپ العانداي:

- دانياردىڭ ايەلى بار ەكەن. ۇيلەنگەن ەكەن.

وتكەندە كوشەدە كەزدەسكەن تانىسى مەنى ۇناتىپتى دا مەن تۋرالى سۇراعاندا، دينا: "ونىڭ جىگىتى بار، وسىنداي شاعىن بازاردىڭ ديرەكتورى"، - دەپتى، سول كەزدە تانىسى دانياردىڭ وتباسىلى ەكەنىن ايتىپتى. سونىمەن قويشى كورەر تاڭدى ۇيقىسىز اتىردىم. ۇيقىم كەلمەيدى. تاڭ قاشان اتادى ەكەن دەپ شىدامسىزدانىپ جاتىرمىن. قازىرگىدەي تەلەفون جوق. جۇرەگىم اتشا تۋلاپ، بەيبەرەكەتىم كەتتى. نە ويلارىمدى بىلمەيمىن. ول كوپ ءوزى تۋرالى ايتپايتىن، مەن دە كوڭىلىم تولعاندىقتان، ۇنەمى قاسىمدا بولعاندىقتان، ەش ارتىق سۇراق قويماعان ەدىم. تاڭ اتتى. ساعات توعىز بولعانىن كۇتىپ ءجۇرمىن. ول جۇمىسىنا ساعات توعىزدار شاماسىندا كەلەدى. قۇربىمدى ەرتە تۇرعىزىپ الىپ، كيىنىپ الىپ، اۆتوبۋسقا وتىرىپ شاعىن بازارعا تارتتىم. بازارعا بارسام، ول ءالى كەلمەپتى. سونىمەن ساعات ون بولدى، ول جوق. مەن بازار ماڭىندا اينالشىقتاپ ءجۇرمىن. ءبىر كەزدە بازار اۋلاسىنا كىرگەن قىزىل ماشيناسىنىڭ قاراسى كورىندى- اۋ. الىپ- ۇشىپ كابينەتىنە باردىم. ول مەنى ءماز بولىپ قارسى الدى. مەنىڭ وڭىمە قاراپ، « ءبىر جەرىڭ اۋىرىپ تۇر ما» دەيدى. مەن ونى كورىپ، نە ايتارىمدى بىلمەي، قالاي سۇرارىمدى بىلمەي قاتتىم دا قالدىم. ءالى ەسىمدە، بىلاي دەدىم:

- دانيار، سەنىڭ ءبىر «نارسەڭ» بار ەكەن عوي... شىن با؟ - دەپ جىلاپ جىبەردىم. ول بىردەن ۇقتى دا باسىن يزەي بەردى.

- ايەلىڭ بار ەكەنىن ماعان نەگە ايتپاعانسىڭ؟ - دەدىم دە سىرتقا اتىپ شىقتىم. كوشەدە جول بويىمەن ءجۇرىپ كەلەمىن، كوز جاسىم كول بولدى، ءوزىمدى توقتاتا المايمىن. ارتىمنان دانيار ماشيناسىمەن كەلىپ، توقتاپ، ماشيناعا وتىرۋىمدى، سويلەسۋ كەرەك ەكەنىن ايتتى. ماشيناسىنا وتىرىپ، وزەن جاعاسىنا بارىپ، ءبىراز سويلەستىك. مەن ەشتەمە ايتپاي جىلاي بەردىم، جىلاي بەردىم. ءوزىمدى ءبىر اۋىر قىلمىس جاساعانداي سەزىندىم. ءوزىمدى بىرەۋدىڭ جانۇياسىن بۇزدىم دەپ كىنالاپ، ءبىر جاعىنان ەندىگى ءومىرىم نە بولادى، دانيارسىز قالاي ءومىر سۇرەمىن دەگەن ۋايىم جەپ بارادى. دانيار مەنەن ون ءۇش جاس ۇلكەن جىگىت ەكەن. تۇرىنە قاراساڭ وتە جاس ەدى. سپورتپەن اينالىساتىن. وتە ساۋاتتى بولاتىن. مەن ونىمەن اڭگىمەلەسكەندە تەك تىڭداي بەرگەندى ۇناتاتىنمىن. تاريحتى وتە كەرەمەت بىلەتىن ەدى. نەگىزگى ماماندىعى بالالار دارىگەرى ەكەن. ول ءبىراق بيزنەستى قالاعان. جاس كەزىندە بىرەۋدى ۇرىپ، سوتتى بولعان ەكەن. مەنىمەن تانىسقان كەزدە بوستاندىققا شىققانىنا كوپ بولماعان. اكەسى ەرتەرەكتە قايتىس بولعان. كوپ بالالى وتباسىنان. دانيار ورتانشىسى. اعا- اپالارى ءبارى بيزنەسپەن اينالىساتىن. جاس كەزىندە ۇيلەنگەن ەكەن. ءبىر بالاسى بار ەكەن.

مەن ءۇشىن ءومىر اياقتالىپ قالعانداي ەدى. قاتتى باۋىر باسقانىم سونشالىقتى، ولگىم كەلدى. ومىردە مەنەن باقىتسىز ادام جوقتاي كورىندى. ساباعىم جايىنا قالدى. ەشتەمەگە زاۋقىم جوق. ءبىر جاعىنان دانياردى قيمايمىن، ءبىر جاعىنان ونىڭ ايەلى مەن بالاسىن ويلايمىن. ايەلى مەن بالاسىنىڭ كوز جاسىنا قالعىم دا كەلمەيدى. بىرەۋدىڭ باقىتى بىرەۋگە باقىت بولا ما؟ مەنىڭ تاربيەمدە بىرەۋدىڭ جانۇياسىن «بۇزۋ»، «اجىراستىرۋ» دەگەن جات قىلىق. ءوز بالاسىن جەتىم ەتكەن ەركەك كەيىن قانداي اكە، قانداي كۇيەۋ بولادى دەگەن تۇسىنىك بار ەدى. اكەم ايتاتىن: «قازاق بايىسا قاتىن الادى».
سول سياقتى اجىراسىپ جاتقان ەركەكتەردى ۇناتا قويمايتىن ەدىم. ءبىراز ۋاقىتتان سوڭ ول كەلۋىن، مەنى ىزدەۋىن توقتاتپادى. ءتىپتى، كەزدەسۋدەن قاشىپ جۇرگەندە وقۋ عيماراتىنىڭ الدىندا كۇتىپ تۇراتىن ەدى. مەن جاقسى كورسەم دە ميىمدا «ول جانۇيالى» دەگەن وي تۇردى. ءتىپتى ءبىر رەت مەنى جاتاقحانا الدىنان كوتەرىپ، ماشيناسىنا سالىپ الىپ كەتتى. ول دا مەنى سۇيەتىن. ءبىراق بىزدە قوسىلاتىن بولاشاق جوق ەدى. ەكەۋىمىز دە سوقىر سەزىمگە ماس بولىپ.. .

جازعى كانيكۋل بولدى. مەن اۋىلعا كەتتىم ءۇش ايعا. اۋىلدا جۇرسەم دە بير مينۋتقا ويىمنان شىعارعان ەمەسپىن. ءبىر كۇنى كەشكىلىك مەزگىلدە ۇيگە قالادا جۇمىس ىستەيتىن قۇربىم ايدا كەلىپ تۇر. « ءجۇر بىزدىكىنە، دانيار سەنى ىزدەپ كەلدى» ، - دەپ. باردىم. دانيار كەلىپ تۇر. سوناۋ وبلىس ورتالىعىنان 500 شاقىرىم اۋىلعا كەلىپتى ايدانى الىپ. «سەنى ساعىندىم» ، - دەيدى. ماعان اكەلگەن بازارلىعى بار. تەز سويلەستىم دە بازارلىعىن ايدانىن باۋىرلارىنا ۇستاتتىم دا كەتىپ قالدىم. بار- جوعى ون مينۋت قانا تىلدەستىك. «انام ىزدەيدى» دەپ كەتىپ قالدىم. ۇيگە كەلسەم، راسىمەن انام الاڭداپ مەنى ىزدەپ جاتىر ەكەن.

جاڭا وقۋ جىلى باستالدى. تاعى دا كەزدەسۋ. كەزدەسىپ جۇردىك. ءبىراق مەنىڭ ويىمنان كۇنى-ءتۇنى «ونىڭ ايەلى بار» دەگەن ۇعىم كەتەر ەمەس. ۇيىقتاسام دا ەسىمنەن كەتپەدى. ونى كورسەم ءبارىن ۇمىتىپ، ۇيىنە كەتسە تاعى دا «ايەلى بار، ايەلىنىڭ قاسىندا» دەگەن ويلار مازالايدى. نە ۇمىتايىن دەسەم، ەش جىگىتكە قاراعىم كەلمەيدى. دانياردان باسقا ەشكىمدى كورمەيمىن. دانياردىڭ بار تۋىسى ءبىلدى. ول دا جاسىرمايتىن. ماعان ايتاتىن: «سەن - قورقاقسىڭ، ءوزىڭ قالاي ءومىر سۇرگىڭ كەلەدى، سۇرە المايسىڭ»، - دەپ. ءبىراق ءبىر سىيلايتىنىم، ەشقاشان ايەلىن جامانداعان ەمەس. «بالامنىڭ اناسى، سىيلاۋ كەرەك» دەيتىن ەدى. مەنىڭ دە ول ايەلگە دەگەن ەش وشپەندىلىك سەزىم جوق ەدى، ءتىپتى جەك كورگەم دە جوق. ول ايەل ءۇشىن مەنىڭ دە جۇرەگىم اۋىراتىن. مەن ءومىرى ىشىمدىك ىشپەيتىن ەدىم. كەيدە قىزدارمەن سىرا ىشەتىن بولدىم. ىشتەي قايعىمدى باسقان ءتۇرىم. ول كەزدە پەيدجەر دەگەن شىققان ەدى. پەيدجەرىنە حابارلاما تاستايمىن. ول ءتۇن بولسىن، مەنى قىزدارمەن قىدىرىپ جۇرگەن كەزىمدە الىپ كەتەتىن. ساباعىم دا تومەندەپ كەتكەن. ول ۇنەمى ايتاتىن: «مەن ءتىرى تۇرعاندا وقۋىڭدى بىتىرەسىڭ!» - دەپ كەيبىر ەمتيحانداردى ءوزى ساتىپ الىپ بەرىپ ءجۇردى. ساباقتى جاقسى وقيتىن مەنىڭ بۇل قىلىعىم بارلىق توپتاستارىمدى تاڭ قالدىردى. ونىڭ ءاربىر ءسوزى، ءاربىر ءىسى مەن ءۇشىن ۇلگى بولدى. ۇلكەن جىگىت بولاعان سوڭ با مەنى بالاسىنداي ەركەلەتتى. ونىڭ قاسىندا جۇرگەندە ءوزىمدى ەركىن سەزىندىم، ەش نارسەدەن قورىقپادىم.

قويشى سونىمەن ءتورتىنشى كۋرستى اياقتادىم. قولىمدا ديپلوم. ديپلوم العانىمدى ءوزى رەستوراندا اتاپ ءوتتى. ول ماعان ءبىر كۇنى ەكىنشى ايەلى بولۋىمدى ءوتىندى. ءۇيىمدى، ماشينا، جاقسى جۇمىس، بيزنەس ءبارى بولاتىنىن ايتتى، تەك «مەندىك بول» دەدى. ونداي ويعا قالاي كەلىسەمىن، اتا- انامدى تىرىدەي ءولتىرىپ، اتا- انام قىزمەتكەر ادامدار. كورە المايتىن جاۋلارىنا ءوزىم «اياققا» سالىپ بەرمەكپىن بە، مەن ءۇشىن اتا-انا ابىرويى ءبىرىنشى ورىندا. ەگەر دە ەشكىمىم جوق بولسا، ماحاببات ءۇشىن ءبارىن جاسار ەدىم. مەنىڭ جاعدايىمدا ويلانباستان «جوق» دەيمىن، ارينە. مەن جۇمىسقا ءبىر الىس اۋىلعا كەتتىم. ونداعى ويىم، دانياردان الىستاپ كەتۋ. ءۇش جىل اۋىلدا جۇمىس ىستەدىم. جۇمىسقا بەرىلىپ، ۇمىتقانداي بولدىم. ءبىراق، ماعان دانياردان حات كەلىپ تۇردى. كادىمگىدەي پوشتامەن جازىلاتىن حات. قانشاما حاتتى جيناپ ءجۇردىم، كەيىننەن ءبىر كۇندە تۇگەلىن ورتتەپ جىبەردىم. ءۇش جىلدان سوڭ قالا ورتالىعىنا قايتىپ كەلدىم. جاقسى جۇمىسقا تۇردىم.
كۇنى-ءتۇنى جۇمىس. بۇرىنعىداي ەمەس دانياردىڭ دا ۋاقىتى از، بيزنەسىنىڭ قىزعان كەزى. مەنىڭ دە ءوز كارەرام. ءبىراق، كەلىپ تۇردى. ءبىر كۇنى ايەلى بوسانعانىن ەستىدىم. سودان باستاپ بىردەن ءۇمىتىمدى ءۇزدىم. ءبىراز سۋىدىم. وزىمشە ءومىر سۇرە باستادىم. ماڭايىما قاراي باستادىم. بۇرىن ءمان بەرمەگەن ەكەنمىن، قانشاما جىگىتتەر بار، قانشاما جىگىتتەر ماعان كوز سالادى، ءسوز ايتادى. ءبىراق، شىنىن ايتسام، ءبارىن دانيارمەن سالىستىرامىن. ماعان ەندى ءبارىبىر بولىپ كەتتى، بۇرىنعىداي دانيار دەپ ءولىپ تۇرامايىن، ار جاعىم جاقسى كورىپ تۇرسام دا ءوزىمدى ۇستاۋعا تىرىسامىن. ول مەنىڭ ءۇيىمدى بىلەتىن. كەز كەلگەن ۋاقىتتا كەلە سالاتىن ەسىك الدىنا. ءبىر كۇنى دوستارمەن كافەدە جۇرسەم، ول كەزدەسىپ قالدى. ازداپ قىزۋ. مەنى دالاعا الىپ شىعىپ، بىلەگىمنەن قاتتى قىسىپ، «بار، ۇيىڭە قايت» دەدى. كەتپەيىن دەسەم، توبەلەس اشا ما دەپ قورىقتىم. كەيىننەن بىرەۋمەن تانىسسام، ءبىر جەردە وتىرسام، قورقىپ وتىرامىن. ول مەنى كورسە، قاسىمدا وتىرعان ادامعا قاراماي، مەنى ءوز زاتىنداي كورەتىن ەدى.

 اقىرى مەن استاناعا كەتىپ تىندىم. وعان دەگەن ماحابباتىم ءالى وشكەن ەمەس. ءبىراق، ادام بولعاسىن ءوز ءومىرىڭدى ءسۇرۋ كەرەك قوي. ساعىممەن قاشانعى جۇرەسىڭ، كوزسىز ماحابباتتتان دا جالىعادى ەكەنسىڭ. استانادا جۇرگەنىمە ءبىر جىل بولعاندا ماعان تۇندە تەلەفون شالىپ تۇر، ءنومىرىمدى قايدان تاۋىپ العانىن بىلمەيمىن. ەكىنشى جىل بولعاندا تاعى دا زۆونداپ تۇر، مەن استاناعا كەلدىم دەپ. بارعىم كەلسە دە كەزدەسۋگە، وزىمنەن قورىقتىم. «استانادا ەمەسپىن، ءىس ساپارمەن باسقا قالادامىن» دەدىم. ءۇشىنشى جىلدان كەيىن تاعى دا حابارلاستى. استانادان ءۇي الۋعا كەلىپتى. باردىم كەزدەسۋگە. بوتەن ادامداردايمىز، «سەن باستا، سەن باستا» دەپ ىشتەي، ءبىر-ءبىرىمىزدىڭ جۇرەكتەرىمىز تىلدەسكەندەي. قۇشاعىنا اسىلعىم كەپ تۇرسا دا، ءوزىمدى ۇستايمىن. ءبىر-بىرىمىزدەن الىستاساق تا ىشتەي قيمايمىز. ەكەۋمىز دە جاساندى ماسكا كيىپ وتىرمىز. جۇرەك شىركىن قيمايدى عوي. امال نە؟ جاي ۇلكەن ادامدارشا سويلەسىپ، بۇرىنعىداي ەمەس مەن دە ەسەيدىم. ءبارىن اقىلعا جەڭدىرۋگە تىرىسامىن.
ءبىراق ول كەتكەن سوڭ ءبىراز ۋاقىتقا دەيىن سەزىم شىرماۋىنان شىعا الماي جۇرەتىنىم راس. ءبىر ءۇمىت وتى پايدا بولعانداي. ءبىراز كورمەگەن سوڭ تىرشىلىككە ارالاسىپ، ءبىراز جۇرەگىڭ سايابىرلاعانداي بولادى. كەيىن بيزنەس اشتىم، سول ۋاقىتتاردا حابارلاسىپ كەڭەس الىپ تۇرامىن. ول بۇرىن ايتاتىن ەدى: «سەنەن وقىعان، جەكە ءبىر تۇلعا كورگىم كەلەدى، سەنىڭ قولىڭنان ءبارى كەلەدى، سەن مەنىمەن ءجۇرىپ ءوز قاتارلاستارىڭنان ەرتە ەسەيدىڭ» دەپ. كەيدە ول ماعان قىزىپ العاندا، قاتتى قينالعاندا حابارلاما جازادى: «مەنى سەنەن باسقا ەشكىم تۇسىنبەيدى، سەن مەنىڭ جۇرەگىمنىڭ تۇبىندەسىڭ!». ال، مەن قينالسام ءالى تۇرمىسقا شىقپاي جۇرگەنىم ەسىمە ءتۇسىپ، ىشكى جان دۇنيەم تۋلاعاندا وعان حابارلاما جازامىن: «مەنىڭ جاستىعىم سەنىمەن كەتتى، بارىنە سەن كىنالىسىڭ! قايدان عانا كەزدەستىڭ! سەن مەنىڭ قولىم جەتپەي كەتكەن ارمانىمسىڭ...».

 شىندىعىندا ونىڭ ەشتەمەسى كەتكەن جوق، بيزنەسى ورىندا، وتباسى ورنىندا، ءومىرى ۋاقىتىمەن ءوتىپ جاتىر، جاس قىزدى وزىنە عاشىق ەتتى، سوڭىندا پۋشكين ەرتەگىسىندەگى كەمپىردەي تەسىك تەگەنەنى قۇشاقتاپ قالعان مەن عانا.

قازىر دە مەن كوپ تانىس قىزداردان «جىگىتىم وتباسىلى» دەگەندى كوپ ەستيمىن. بىردەن قولىمدى ءبىر سىلتەيمىن، «كەرەك ەمەس» دەپ. ولاردا وزدەرىنشە ءۇمىت بار. «اۋزى كۇيگەن ۇرلەپ ىشەدى» دەگەندەي، ءوزىم وتباسىلى ەركەككە مۇلدەم جولامايمىن. وتباسىلى ادامعا عاشىق بولۋ وپا بەرمەيتىنىنە كوزىم جەتكەن. جاس قىزدار مەنىڭ قاتەلىگىمدى قايتالاماسا ەكەن دەيمىن. سوقىر سەزىمگە الدانىپ، قالاي «كارى قىز» بولىپ قالعاندارىن بىلمەي قالار!

اۆتور: زارينا وماربەكوۆا، استانا

«الاش ايناسى»