مەن نەگە ايەلىمدى ۇرامىن

استانا. قازاقپارات - رەداكسيامىزعا ءتۇرلى حاتتار كەلىپ جاتادى.

سول ءۇشبۋ حاتتاردىڭ ءبىرى: «مىنە، ۇيلەنگەنىمە بيىل تۋرا ون جىل بولدى.

وسى ون جىلدا وتباسىلىق ءومىردىڭ اشى ءھام تۇشى ساتتەرىنىڭ ءبارىن باستان كەشتىم.

جان-جارىم ەكەۋمىزدىڭ قۋانىشتى كۇندەرىمىز بەن باقىتتى شاقتارىمىز جەتەرلىك. ءبىراق، وتباسى بولعان سوڭ، «ىدىس اياعىمىز سىلدىرلاماي تۇرمايدى».

كوبىنە سول سىلدىردىڭ اياعى «سىنۋمەن»، «سىندىرۋمەن» ءتامام بولىپ جاتادى.

نەگە؟ نەگە مەن ايەلىمە جۇدىرىق الا جۇگىرەمىن؟»، -  دەپ باستالىپتى.

حاتتى تولىعىمەن وقىپ شىعىپ، وقىرمانعا وي سالار دەگەن نيەتپەن «الاش ايناسى» ينتەرنەت باسىلىمىنىڭ «وشاق قاسى» ايدارىنا جاريالاۋدى قۇپ كوردىك...

مىنە، ۇيلەنگەنىمە بيىل تۋرا ون جىل بولدى. وسى ون جىلدا وتباسىلىق ءومىردىڭ اشى ءھام تۇشى ساتتەرىنىڭ ءبارىن باستان كەشتىم. جان-جارىم ەكەۋمىزدىڭ قۋانىشتى كۇندەرىمىز بەن باقىتتى شاقتارىمىز جەتەرلىك.

ءبىراق، وتباسى بولعان سوڭ، «ىدىس اياعىمىز سىلدىرلاماي تۇرمايدى». كوبىنە سول سىلدىردىڭ اياعى «سىنۋمەن»، «سىندىرۋمەن» ءتامام بولىپ جاتادى. نەگە؟ نەگە مەن ايەلىمە جۇدىرىق الا جۇگىرەمىن؟ وسى ساۋالعا جاۋاپ ىزدەگەلى دە كوپ ۋاقىت بولدى. دەسە دە، جاۋابى تابىلار ەمەس.

قازىر ەكىنىڭ ءبىرى: «ايەلگە ءالسىز ەركەكتەر عانا قول كوتەرەدى» دەگەن ءپالساپانى سوعادى. سوندا مەنىڭ ءالسىز ەركەك بولعانىم با؟ جوق، مەن بۇل پىكىرمەن كەلىسپەيمىن.

مەن ەڭ العاش ايەلىمدى نە ءۇشىن ساباعانىمدى ايتايىن. ۇيلەنگەنىمىزگە كوپ بولا قويماعان. اۋىلعا باراردا وعان كەلىندىك بار مىندەتىن، تۋىستارىممەن قالاي قارىم-قاتىناس جاساۋ كەرەكتىگىن قۇلاعىنا قۇيىپ قويدىم.

مىڭداعان قىزداردىڭ ىشىنەن تاڭداپ العانىم، اقپا قۇلاق ەكەن. اۋىلعا بارا سالا، مەنىڭ ۇيرەتكەنىمنىڭ ءبارىن ۇمىتتى. «اتام وتىر-اۋ، قايناعام وتىر-اۋ» دەمەيدى، مەنىڭ كەمشىلىكتەرىمدى بەتىمە باسىپ، تۇزەپ الماق.

وزىنە قاتىسى بولسىن، قاتىسى بولماسىن، كەز-كەلگەن اڭگىمەگە ارالاسىپ، مازامدى كەتىردى. كەلىنشەگىممەن اۋىلعا بارعان ەكى اپتا ۋاقىتتى ارەڭ وتكەرىپ، قالاعا قايتتىم. قايتار جولدا كوڭىلىمە جاقپاعان جايتتاردى تىزبەلەي باستاپ ەدىم، وزىمە ايبات شەگىپ، اۋزىنا نە كەلسە سونى ايتىپ، سىڭارەزۋلەي باستادى. اشۋىم كەلىپ: «تاياق جەمەي تۇرعاندا قىسقارت» دەپ ايعاي سالىپ ەدىم، «سەن مەنى ۇرىپ قورقىتا المايسىڭ» دەپ باس بەرمەي قويدى. جولدىڭ جيەگىنە كولىكتى توقتاتىپ، دالاعا قالاي اتىپ شىققانىمدى بىلمەيمىن. ءبىر-ەكى رەت نۇقىپ جىبەرىپ ەدىم، قويار ەمەس. ءوزىمدى-ءوزىم ۇستاي الماي، جاقسىلاپ تۇرىپ ءبىر تارتىپ ەدىم، توڭقالاڭ استى. لەزدە ماناعى سالا قۇلاش ءتىلى قىسقارىپ، ءمۇلايىمسي قالدى. كىناسىن تۇسىنگەن شىعار دەپ مۇنان كەيىن ۇندەگەن جوقپىن. شامامەن ەكى اپتا كولەمىندە ايتقانىمدى ىستەپ، دەگەنىمە كونىپ ءجۇردى.

ەكى اپتادان كەيىن باياعى جىرىنا قايتادان باستى. جاڭا مىنەزدەر ويلاپ تاپتى. بالكىم، ەرەگەسكىسى كەلەتىن شىعار. اۋىلعا بارعانىمىز مۇنداي جاقسى بولار ما؟ سول ساپاردان كەيىن ايەلىمنىڭ كىم ەكەنىن جەتە تاني ءتۇستىم.

ول مەن بار جەردە كەرەمەت ارتىستىكپەن بارشانى باۋراپ الادى. ءتۇۋ، مۇنداي ايەل جەر بەتىندە جوق قوي، شىركىن. باقىتتان باسىڭ اينالىپ، ايەلىڭدى قۇشقىڭ، قۇشاقتاعىڭ كەلەدى.

ال، مەن جوق بولسام شە؟ ۇيگە قوناق كەلىپ جاتسا دا، قازان اسىلمايدى ەكەن. ەلدىڭ ءسوزىن، وسەگىن تىڭدايتىن ەركەك ەكەن دەپ قالماڭىز. ءبىر كۇنى ءىس-ساپارعا كەتەتىن بولىپ، جولعا شىقتىم. كۇننىڭ رايى دۇرىس بولماعاندىقتان، ۇشاق ۇشپاي قالىپ، تۇنگى 10 دار شاماسىندا ۇيگە كەلسەم، باۋىرلارىم وتىر.

كەلىنشەگىم الماتىدان 600 شاقىرىم جەردەن كەلگەن ولارعا ءبىر تاماق ازىرلەپ بەرۋگە دە شاماسى كەلمەپتى. «بالام جىلادى» دەگەن سىلتاۋ ايتقان بولدى. ول ازداي: «تاماق ىشەسىزدەر مە؟» دەسەم، وزدەرى «ىشپەيمىز دەدى» دەپ قاراپ وتىر.

قاي قازاق قوناقتان سۇراپ، اس قامداۋشى ەدى. كۇيىپ كەتتىم. باۋىرلارىم كەتكەن سوڭ، سازايىن تارتىردىم. جوعارىدا ايتىلعان ەكى جاعداي ايەلىمنىڭ بەتىن بەرى قاراتتى. كەيىنگى جىلدارى تۋىستارىمنىڭ الدىندا وتىرىك كۇلە قالاتىنىن، وتىرىك جاعىمپازداناتىنىن، وتىرىك جانى اشىعانسيتىنىن جاقسى بىلەمىن. وعان دا شۇكىر...

ايەلىم ەكەۋمىز ون جىلدا نەشە رەت مايدانداستىق ەكەن؟ ودان ءوزىم دە جاڭىلا باستادىم. وتباسىلىق ۇرىستىڭ ءبارىن ءتىزىپ جاتۋ - ماقسات ەمەس. تەك سوڭعى جىلدارى - قىزعانۋ دەگەن پالە شىقتى.

كۇنىنە قالتاتەلەفوندى -  ءبىر، م-اگەنتتى -  ەكى، الەۋمەتتىك جەلىدەگى پاراقشامدى -  ءۇش رەتتەن تەكسەرەدى. ارنايى قۇزىرەتتى ورگاننىڭ اگەنتتەرى، ۇلتتىق قاۋىپسىزدىك كوميتەتىنىڭ قىزمەتكەرلەرى مۇنىڭ قاسىندا ءجىپ ەسە المايدى. تۋرا ساعات 7-00-دە «قايدا ءجۇرسىڭ؟» دەپ قوڭىراۋ شالادى. ەرتەڭگىسىن 9-دا جۇمىستا، كەشكى 7-دە ۇيدە بولۋ مىندەتىڭ سەكىلدى. ادام بولعان سوڭ، دوستارىڭمەن كەزدەسەسىڭ. سولارمەن كوڭىل كوتەرەتىن كەزدەر از ەمەس.

ال ونداي كۇندەرى ايەلىم جۇيكەمدى جۇقارتىپ جىبەرەدى. ۇيىندە 4 بالاسى بار ادام قىزداردىڭ سوڭىندا جۇرمەيدى. سونى ويلاۋعا قابىلەتى جوق پا، جوق الدە مەنى روبوت جاساعىسى كەلە مە، ايتەۋىر تالابى كۇشتى. وحو، تەلەفوننىڭ ار جاعىنداعى ايبىنى، باتىرلىعى شەكسىز، ونىڭ. جەر-جەبىرىڭە جەتىپ، اۋزىنان اق ءيت كىرىپ، كوك ءيت شىعىپ جاتادى. ىزادان بۋلىعىپ، ۇيگە جەتسەڭ، ماناعى باتىرلىقتىڭ ءىزى دە قالماعان.

ءسىز ايەلدى اقىلمەن باسقارۋ كەرەك دەيتىن شىعارسىز. ول مۇمكىن ەمەستىگىنە مەنىڭ ابدەن كوزىم جەتتى. مىسالى، «شىقپا جانىم، شىقپا» دەپ ءجۇرىپ ارەڭ جيناعان قارجىنى ءبىر-اق كۇندە شاشا سالىپ قاراپ وتىرادى.

«اقىلمەن باسقارۋ كەرەك» دەگەن قاعيداعا سۇيەنىپ اقىل دا ايتىپ كوردىم. «نە ىستەپ الادى دەيسىڭ» دەگەندەي كەلەسى ايدا تۋرا وسى جاي قايتالانادى. مۇندايدا ەركەك بولعاسىن، ىزالاناسىڭ. ىزا بولعان سوڭ، ۇراسىڭ... ال، ۇرماساڭ، باسىڭا شىعىپ، ويىنا كەلگەنىن ىستەيدى...

سىزدەر مەنى كەشىرىڭىزدەر! ءبىز ءبىر كەزدەرى اجىراسۋعا دەيىن باردىق. بالا-شاعانىڭ بولاشاعى ءۇشىن اقىلعا كەلىپ، وتباسىن ساقتاپ قالدىق. ەندى مىنە، جان-جارىم جاڭا ءبىر ونەر شىعارىپ ءجۇر. ايەلىم جۇمىسقا شىعىپ، 4 جاسار قىزىمدى قاراۋعا اۋىلدان شەشەمدى العىزىپ ەدىك.

كەشە ۇيگە كەلسەم انام: «بالام كەلىنگە قول كوتەرگەنىڭدى قويساڭشى» دەپ اقىل ايتا باستادى. اناما 4 جاستاعى گۇلىمىم «كوكەم مامانى ۇرادى» دەپ ايتىپتى. شىنىن ايتايىن، مەن بالالاردىڭ كوزىنشە كەلىنشەگىمە قول كوتەرگەن ەمەسپىن. قۇرتاقانداي سابيگە ءبارىن ۇيرەتىپ جۇرگەن كەلىنشەگىم بولۋعا ءتيىس. وعان ءجۇز پايىزعا سەنىمدىمىن. سوندا كەلىنشەگىم اراعا ءسابي سالۋدى بىلگەندە، ءوزىن تۇزەۋدى بىلمەي مە؟ مەن ەشتەڭەنىڭ قاراسى جوق، ءىشىپ الىپ، كۇندەلىكتى ايەل سابايتىن ەركەكتەردىڭ قاتارىنان ەمەسپىن. كىنالى مە، ۇرام... ول قايتپاسا، مەن قايتپاق ەمەسپىن. مەنىڭ بۇل ويىما سىزدەر نە دەيسىزدەر.

اۆتور: نۇربەك ەسەنباي ۇلى، الماتى قالاسى

«الاش ايناسى»