وسكە توقا ۇلى ولەڭدەرى
اقىننىڭ «اسسالاۋماعالەيكۋم، بي ناۋرىزباي»، «كەل، قاتىن، ءۇيىڭدى جىق، ءبىز كوشەيىك»، «تورەگە» سەكىلدى تۋىندىلارى بەرىلدى.
اسسالاۋماعالەيكۋم، ءبي ناۋرىزباي
اسسالاۋماعالەيكۋم، ءبي ناۋرىزباي،
جىگىتكە داۋلەت بىتسە كوڭىلى جاي.
كەتپەيدى جۇرەگىمنەن ولگەنىمشە،
شەكەرسىز بەسىندە ىشكەن ءۇش كەسە شاي.
دەگەنىڭ «قوناق كادە» قايدان شىقتى،
شەكەرسىز بەسىندە ىشكەن شايدان شىقتى.
سابادا كۇلپىلدەگەن قىمىز تۇرىپ،
كۇبىدەن بىرشىپ كەتكەن ايران شىقتى.
قارتايساڭ، ءتۇرلى قايعى تۇسەدى ەسكە،
بايپاڭداپ ءبىز اقساق نار ەرگەن كوشكە.
ۇيىنە ناۋانجاننىڭ قونايىن دەپ،
قوناعا شابان كوكپەن كەلدىم كەشكە.
ناۋانجان قىلعان ءىستىڭ ءبارى بەكەر،
قىپشاقتى قارابالىق قىلدىڭ نوكەر.
كورمەدىم كەلىن يتتەي كورگەنسىزدى،
سالمادى داستارحانعا جالعىز شەكەر.
كوپ بەرىپ كورگەندىنىڭ قىزىن الساڭ،
ۇيىڭە مەيمان كەلسە، قىزمەت ەتەر.
از بەرىپ كورگەنسىزدىڭ قىزىن الساڭ،
بايىمەن ءبىر جاتقانىن مىندەت ەتەر...
كەل، قاتىن، ءۇيىڭدى جىق، ءبىز كوشەيىك
كەل، قاتىن، ءۇيىڭدى جىق، ءبىز كوشەيىك،
كوكشەگە ەكەۋارا مىڭگەسەيىك.
باۋىرىنا قىزىلجاردىڭ قونىپ الىپ،
ءبىر جازداي قىمىز ىشپەي كۇن كەشەيىك.
قاينىڭنىڭ پەيىلى جامان، باي دا بولسا،
مەرتىككەن، كورەر بىزدەن، تاي دا بولسا.
كەل، قاتىن، ءۇيىڭدى جىق، ءبىز كوشەيىك،
بۇل قىمىز تابىلادى قايدا بولسا.
اتاندىم قىرىققا جەتپەي قۇل، قۋ، مەشكەي،
جاراماس بۇل ارادان ەندى كوشپەي.
باۋىرىنا قىزىلجاردىڭ قونىپ الىپ،
ءبىر جازدى وتكىزەيىك قىمىز ىشپەي.
قارعىسى كەلىنىمنىڭ جانعا باتتى،
ەسىتىپ مەشكەي دەگەن جامان اتتى.
بۇل جەردەن ەندى كوشپەي بولماس بىزگە،
انشەيىن قيماعانمەن ءارۋاقتى.
كەلىنىمنىڭ قۇل، قۋ، مەشكەي ىرىسىن جەر،
تارىلتىپ كۇننەن-كۇنگە تارىسىن جەر.
ءبىر كۇنى اشۋمەنەن كەلىن پاقىر،
اۋزىڭا... جامان شال قۇرىسىن دەر.
قاشاننان ايتۋشى ەدىم، جازعان، ساعان،
قايتەيىن، وسى كۇنى تاماق جامان.
جاقسى ءيت تە ولىمتىگىن كورسەتپەيدى،
وسىدان ءبىز كەتەلىك ەسەن-امان.
تورەگە
تورە شابار «ارقارلاپ!»
ات قۇلاعىن پار-پارلاپ.
تولەڭگىت شابار، اشىقسا،
قۇلاقتارى قالقاڭداپ.
قاشىپ جۇرگەن قاراقشى
ارقاعا كەلدى-اۋ تالتاڭداپ.
ەرلەرىمدى قور قىلدى-اۋ
كىندىگىنەن ارقانداپ.
بولار ما زامان، دۇنيە-اي،
تورەنى كەتەر تالقانداپ؟!