تۇرماعامبەت ىزتىلەۋ ۇلىنىڭ ولەڭدەرى
اقىننىڭ «ابايدى وقىعاندا»، «ادامدىق ءىس»، «ءار ەلدىڭ بار بۇلبۇلى»، «سىمباتتى سۇلۋ» سەكىلدى شىعارمالار بەرىلدى.
ابايدى وقىعاندا
ارتىندا اتاقتى ەردىڭ قالسا ءسوزى،
«ءولدى» دەپ وكىنبەيمىن ونىڭ ءوزى.
قيسىنسىز كەدەرگىنىڭ كەرەگى نە،
«بازارلاپ»، بولعاننان سوڭ قايتار كەزى،
ەرلەردىڭ ەرتەدەگى ءوتىپ كەتكەن،
الى ءجۇر حالىق اۋزىندا التىن تەزى.
ابايدىڭ ايتقاندارىن وقىعاندا،
بولادى: «ءبارىنىڭ دە بار، - دەپ، - كوزى».
ولگەن سوڭ وعان ءبىز دە «قاۋىشارمىز»،
«ۇيىقتاسىن» تورقا بولىپ كيگەن بوزى.
ويلانىپ وسى سوزگە تۇسىنگەندەر،
سۇيىنەر سويدىرعانداي باعلان قوزى.
تاتاۋى قاي ءبىر كاپتىڭ تارقامايدى،
نارسەنىڭ بولماعانداي قويعان توزى.
العانمەن قولعا ءبىراق كورىنبەيدى،
اسىلدىڭ قاراڭعىدا اق پەن بوزى.
ادامدىق ءىس
كۇن تۋسا، نۇر قاشادى ايدان-داعى،
جارلى جاقسى، قايىرسىز بايدان-داعى؛
بۇرىنعى قاريالاردان قالعان ناقىل،
«بۇل ءسوزدى تاپتىڭ، - دەمە،- قايدان تاعى؟»
تۇلپاردىڭ تۇقىمىنىڭ تۋىمى بار،
بەلگىلى ات بولۋى تايدان-داعى.
الدا - اعا، ارتتا - ءىنى جەتىپ تۇرسا،
جىگىتكە ول ءبىر قۇرال، سايمان-داعى.
دەگەن بار: «تورتەۋ تۇگەل - تورگە شىعار!»
ءتورىڭ سول - باقىت قۇستىڭ اينالعانى.
التاۋ بوپ - اۋزىڭ الا بولا قالسا،
دۇشپانعا قۇل بوپ انىق بايلانباعى.
كەيبىرەۋ ءسال باقىتقا ماس بولادى.
شاباقتاي شالپىلداعان قايراڭداعى.
ادامدىق يىسىڭە جۇرت اعساپ تۇرسىن،
نە كەرەك، قارىنىڭنىڭ قۇر مايلانعانى؟!
كوڭىلىنە: «مەن دە اداممىن!» دەپ جۇرگەن كوپ،
كىلەگەي مايعا ۇقساعان ايرانداعى.
ءار ەلدىڭ بار بۇلبۇلى
(سىردىڭ ساڭلاق شايىرلارى - ورەن جۇيرىك ون توعىزعا)
كەم ويلىدان - كوپ تىڭدارلىق
ءسوز شىقپايدى ۇلگىلى.
ءبارىمىز دە بيسىماق،
وتباسىنىڭ بىلگىرى.
زدەگەن زورعا تاپقانداي.
شامشىراقتاي شىعاندا،
ءار ەلدىڭ بار بۇلبۇلى.
اقىرلانعان ايداي بوپ،
ءبارى دە جوق بوپ جايىنان،
بىلىنبەي قالدى بۇل كۇنى.
ورەن جۇيرىك سولار ەد،
شارشىدان شاپسا، سۋرىلىپ،
شۇباتىلمايتىن شىلبىرى.
اتى بار دا، زاتى جوق.
ەسىل، مارقۇم ەرلەردىڭ.
دەپ ايتۋعا: «بۇل- ءبىرى!»
سوندا-داعى سيپاتتاپ،
اتتارىن ايتىپ بەرەيىن،
دەر ەكەن: «بەكەر»، كىم مۇنى.
اياعان قوجا مىسالى:
قورابالى ساباداي.
ساهار تۇرىپ پىسكەندە،
كوپ جەرگە كەتەتىن گۇمبىرى.
قىپشاقتان شىققان بۇداباي-
حان ۇردىرعان قوڭىراۋداي،
وياتقان كوپتى گۇلدىرى.
سارىباي- سادىر، ازىلكەش،
جانە- داعى ءبي بەكىش-
ايلىقتى الاتىن ءبىر كۇندە،
شەر قۇدانىڭ ءدۇلدۇلى.
ەشنياز بەن تولىباي-
كەمەنى تارتار كۇندىكتەن،
ارتۋرلى ناهان جاي قىلعان
قۇردىمنىڭ قارا شۇڭگىلى.
قاراتامىر ول وڭعار،
اقمارال، بۇعى هام ارقار
قونىستاعان قىسى-جاز،
اسقار تاۋدىڭ ءۇڭگىرى.
سۇيىندىك پەن سۇيكىمباي-
سۇيەكتى سۋشا بىلمەيتىن
وتكىر نايزا سەكىلدى
اعىلسكي ۇڭعىلى.
بالقى بازار- بىلگەنگە،
اتاقتى ايدىك استانا،
جۇمىلا جۇرتتى جيناپ اپ
جىرلاسا بىتپەس كۇن-ءتۇنى.
قاراساقال ەرىمبەت-
قۇتقارماس قۇستى بەدەۋدەي؛
شابىسىنا شاڭ ەرمەس،
ات شاپتىراتىن بۇلكىلى.
نۇرىمبەتسارى شەگەباي-
شايىرلىقتىڭ بابىندا،
جان جۇرە الماس جىنىسىنان
ساي سەكىلدى تۇلكىلى.
اباقان كەتە امانجول-
كادەلى استا، كۇن بۇرىن
ارناپ ساۋىن ايتتىرار
بەلگىلى باي-ءدۇر جىلقىلى.
ەسەنجول، ءجۇسىپ، جيەنباي-
جۇيرىكتەرى زاماننىڭ؛
وتارباداي ءار جەردەن
كورىنەتىن ءبىر-اق بۇرقىلى!
ومار مەن نۇرجان- شاباندوز.
ءوتىپ كەتكەن ەرتەدە،
كەتەتۇعىن قۇتىلىپ
قاماسا دا قىرىق ۇرى.
وزات ايتقىر- وسىلار،
سوزدەرى شيپا سىرقاۋعا؛
جەڭىل-جەلپى جەرلەردە
كىم تاپپايدى كۇلكىنى.
ولەڭ جازىپ، ءسوز تەرىپ،
سولاردىڭ بولساق ءبىز ءبىرى.
سىمباتتى سۇلۋ
مىسالى: كوزىڭ - گاۋهار، مارجان - ءتىسىڭ،
كۇندەي-اق شىعىپ كەلە جاتقان - ءتۇسىڭ.
سۇمبىل شاش، سۇڭقار مويىن، پىستە مۇرىن،
بەرىپتى ءيىلدىرىپ ايداي پىشىن.
ۋىلجىن ونە بويى وتىراسىڭ،
اسىلداي ۇستاعاندا ءبىر-اق قىسىم.
كۇمىستەي سىمعا تارتقان ساۋساقتارىن،
سۇيرىكتەي سۋدان شىققان ءبارى ءمۇسىن.
قيعاش قاس، ويماق اۋىز، اقىق ەرىن،
كورگەننىڭ كوركىڭ كەتەر ورتەپ ءىشىن.
«ارمانىم اسىلىندا بار!» - دەي الماس،
جانىڭدا وتكىزگەن جان جازبەن قىسىن،
قيالىم، قاتارىڭنان كەيىن قالماي،
اسىلعا اۋىر باعا، قولىڭدى ۇسىن!
جەر سوعىپ قالايدا دا قالماۋشى ەدى،
بابىندا بولىپ تۇرسا ۇشقان قۇسىڭ.
اڭىڭدى الارما ەكەن، اڭعار دا تۇر،
سال-داعى سولاي قاراي كوزدىڭ ۇشىن.
ەستىدەن - ەتكەن ءۇمىت ەش بولمايدى،
ويداعى ورىندالار ايتقان ءىسىڭ.