ءابدىلدا ءتاجىبايدىڭ ولەڭدەرى
اقىننىڭ «سىرداريا»، «سۇيگەنىم سەن»، «ارالدار»، «ىزدەمەن جاستىعىمدى»،«تەڭىزگە تىلەك»، «شابىت» سەكىلدى شىعارمالار بەرىلدى
سىرداريا
بىلەم سەنى، سۇيەم سەنى
سىردىڭ سۋى قارت انام،
سەنسىڭ مەنى الديلەگەن،
تۋعان سەنەن مەن بالاڭ.
سۇيسە گەينە انام دەسە
سۇيگەن سۋى رەينەسىن،
سىردىڭ سۋى تۋعان ول دا
ءوز اقىنىن گەينەسىن.
جازسا تاراس دنەپردى،
جازسا پۋشكين ەدىلدى،
نەگە ماعان جىرلاماسقا
سىردا تۋعان ەلىمدى.
ەل اناسى مەنىڭ انام
سىردىڭ سۇلۋ وزەنى.
قۋان، انا! اقىنىڭنىڭ،
كەلدى جىرلار كەزەگى.
كەلدىم بۇگىن كوردىم سەنى،
سۇيسەڭ ءمىنى ماڭدايىم:
قۇشاعىڭدا وتىرمىن مەن
كورىپ كوزبەن ەل جايىن.
جاسارىپسىڭ قادىرلى انا
اق تۇسپەپتى شاشىڭا.
ەمشەگىڭنەن ءسۇت كەتپەپتى،
جەتسەڭ داعى جاسىڭدا.
قارت دنەپر، ەسكى دوستىڭ
كورەمىسىڭ ايباتىن.
ەلەكترى مىڭ موتورلى،
اسقان الىپ قايراتىن.
سەن دە ماعان، جانىم انا،
دنەپردەي جارىق بەر.
قول جەتپەگەن كوك جۇلدىزىن،
قۇشاعىما الىپ بەر.
سول كەزدە دە، جانىم انا،
وزىڭمەنەن تەڭ بولام.
سىردا تۋعان سىردىڭ ۇلى،
جاڭا گەينە مەن بولام.
سۇيگەنىم سەن
سەنشى، ساۋلەم، سۇيگەنىم سەن جالعاندا،
اڭسارىم سەن - ويدا جالعىز قالعاندا.
سەن مەنىكى، مەن سەنىكى بولماسام،
وتەر ەدىم وكىنۋمەن ارماندا.
مازداپ سۇلەم، كوزىڭنەن وت جانادى،
كىرپىگىڭنەن مەرۋەرت شوقتار تامادى.
كۇيرەسە دە، كۇل بولسا دا كونۋگە
كوبەلەكتەي جانىم قانات قاعادى.
تارت وزىڭە، شاپاعاتشىم ايالا،
تارت وزىڭە، الشى مەنى ساياڭدى!
كۇيدىر، جاندىر قۇشاعىڭدا، ساۋلەشىم،
جالىنىڭدى جانىمنان تەك اياما!
ارالدار
لاپىلداپ بارىپ ءوشتى كۇن،
تاۋسىلعان تۇسى ەد ايدىن دا.
قوڭىرتا كەلىپ قوندى ءتۇن
جارقىراپ جاتقان ايدىنعا.
قالت ەتپەي قالدىم مەن تىستا
جانىمدى جەلگە جايدىم دا.
كوزدەرىن اشتى ماياكتار
قاراڭعى تۇنەك قوينىندا.
قيالعا كىردى قوزعاۋلار،
جۇلدىزى جاندى ويدىڭ دا.
كەلەمىز گرەكيانىڭ
ەرتەكتەر وسكەن ورنىندا:
كورگەندەي بولام بەينەسىن
جىر ايتقان گومەر شالدىڭ دا،
ليرامەن التىن اندەتىپ
اپوللون كەتتى الدىمدا
كەلەدى عاجاپ گەركۋلەس
زارەسىن العان تاۋدىڭ دا.
اتادى زەۆس ناجاعاي
قارعالعان جانعا قاۋىمىندا.
بۇزا الماي تەمىر بۇعاۋىن
ۇيىعان كەگى باۋىرىندا.
قاهارلى جاتىر پرومەتەي
كەۋدەسى تولى زار-مۇڭعا...
كوزىمنەن ءوتتى كوپ سۋرەت
قيالعا بوگىپ قالدىم دا.
بايقاماي قاپپىن بوزارعان
سىلەمىن اتار تاڭنىڭ دا...
قارا ءتۇن باتتى تەڭىزگە،
جايىلدى جارىق جايدارى.
شىعىستان باسىن كوتەردى
ەركە كۇن التىن ايدارلى.
ەسىمدى جيدىم، وياندىم،
ەرتەكتەر ەشتى ويداعى.
كەمەدەن كۇنگە قارايدى،
ەلىمنىڭ قىزىل بايراعى.
جۇگىردى كوزىم الىسقا،
ارالدار قانشا الداعى.
تەرەڭنەن وسكەن جارتاستار
سەكىلدى باتىر نايزالى.
ساقتانا باسىپ تۇرعانداي
پيرەنەيگە بارار جولداردى.
ارالدار قانداي ارالدار،
قاراۋدان كوزىم تالمايدى...
ىزدەمەن جاستىعىمدى
توقتاۋسىز كوپ ءجۇرىپپىن، ءبىر تىنباپپىن،
ەگدەلەپ ەلۋگە دە كەلىپ قاپپىن.
قالىپتى كەيىندە ۇزاپ سان جىلدارىم.
قالىپتى سول جىلداردا بالعىن شاعىم.
دەسەتىن «ۋاقىت ۇرى» ەسكى كەپتى
ايتۋعا قارتايعان اركىم ەپتى.
مەن سونى دەي المايمىن ءادىل ەسەپ،
تاعۋعا دارمەنسىزبىن ۋاقىتقا وسەك.
وشىرمەي وتىمدى الىپ بويىمداعى،
جوعالتپاي جىرىمدى الىپ ويىمداعى -
بەرىپتى ءبارىن ۋاقىت تۋعان جەرگە،
قالدىرماي بەلگىسىز ءبىر بەلەڭدەردە.
كورگەندە جاس ورماننىڭ جاپىراعىن،
جاسىرماي ماقتانامىن شاشتىڭ اعىن،
ءجۇزىمدى باسا بەرسىن ءاجىم ەندى،
گۇلدەردە اجارىمنان جاتىر بەلگى.
قانىمنىڭ قىزۋىمەن تاسقىن سەلىن
بويىنا جيناپتى جاس وزەندەرىم.
تارتىمپاز تولقىندى ويىم جەڭىستەرگە
وينايدى شالقىپ جاڭا تەڭىزدەر دە.
عاجايىپ، جەر جاساردى، مەن قارتايدىم،
جانىمنان سەزىلمەيدى قارتتىق قايعىم.
ىزدەمەن جاستىعىمدى ەندى الىستان،
تابامىن تۇلعاسىنان قازاقستان.
تەڭىزگە تىلەك
تەڭىز!
سەنەن ۇلى بولعان ەمەس ءبىر اقىن.
جىرىڭ قانداي، جىرىڭ قانداي سۇراپىل!
اراسىندا بۇرقىراعان دۇلەيدىڭ
ءتۇن جامىلا، جىلاپ تۇرىپ تىلەيمىن:
جۇرەگىڭنىڭ بولشەگىن بەر،
ولەڭىڭنىڭ ولشەمىن بەر،
ول از دەسەڭ ءوزىمدى دە ال،
تولقىنىڭا اياماي سال.
ءيا كۇيرەيىن، كۇل بولايىن،
ءيا تەڭىزگە اينالايىن!
شابىت
كەۋدەم ءبىر جانارتاۋداي كۇركىرەسە
كوڭىلىمنەن ىستىق جاڭبىر سىركىرەسە،
قايناعان قارا قۇيىن بۇلت بولامىن،
ويىمدا وينايدى ۇيتقىپ وت بورانىم.
جانىمنىڭ سوندا نۇرى جالتىلداعان
اكەلىپ الىستاردى بەرەر ماعان.
كوزىمنىڭ سىپىرىلار توماعاسى،
الدىمدا جاينار الەم مۇناراسى.
عايىپتان ءان ەسىتەمىن سول مەزەتتە،
كۇنالى كولەڭكەلەر قالمايدى ەستە.
شۇعىلادان دومبىراما ىشەك تاعىپ،
شىعامىن كەڭ دۇنيەگە قىسىپ شابىت.