احمەت بايتۇرسىنوۆ: بايجاننىڭ مولداسى - ەسكى وقۋ ءتارتىبى
ەرتىپ، شەشەسى جاقىپتىكىندەگى مولداعا اپاردى.
بالالار ۋ-شۋ وقىپ جاتىر. كوسە، ارىقتاۋ قارا كىسى وتىر. بايجان ۇيگە كىرگەندە نە بولعانىن
بىلمەدى...
بۋىنى بوسادى، كىسىگە قاراۋعا ءجۇزى شىدامادى، تومەن قارادى، اجەسىنىڭ تاساسىنا جاسىرىنىپ تۇردى. بولبىراعان جاس جۇرەگى ەلجىرەپ، بۋىنى دىرىلدەپ، اياعىن باسىپ تۇرۋعا شاماسى ارەڭ
كەلدى. بالالاردىڭ كوزى بايجاندا. بايجان ۇيالىپ تومەن قارايدى.
مولدا باسىن كوتەرىپ قارادى دا:
- جوعارى شىعىڭىز، بايبىشە! - دەدى، مولدا.
بايجان مولدانىڭ سويلەگەنىنە تاڭ قالدى. مولدا ادامشا سويلەمەيتىن، وقۋشا سويلەيتىن ءبىر ءتۇرلى باسقا زات دەپ بىلەتىن ەدى. ونىڭ ويىنشا مولدا دەگەن ول زور دارەجەلى جانە ادامنىڭ
ويىنداعىسىن بىلەتىن ءبىر كىسى ەدى.
نۇرلى كۇن ۇياسىنان جاڭا باس كوتەرىپ، الەمگە ساۋلەسىن ءتۇسىردى. ەلدىڭ كوبى قالىڭ ۇيقىدا جاتىر. جازعى قىسقا تاڭعا ۇيقىسى قانا الماي، ەرتەڭگى قوڭىر سالقىن مەزگىلدە جۇرت راحات پەن
تىنىشتىقتا.
اۋىلدان وقشاۋىراق تىگىلگەن كىشكەنە قوستا ون شاقتى بالا تىنىشتىقتىڭ ءسانىن بۇزىپ، ىڭ-جىڭ شۋلاپ وتىر.
بالالار كوزدەرى جاساۋراپ، جاعىنىڭ ءجۇنى ءۇرپيىپ، ەسىنەپ-ەسىنەپ ىزىڭداپ، ىڭىلدايدى، ايتەۋىر داۋىس شىعارىپ، ءان قوسقانىنا ءماز. سوزىنەن جاڭىلىپ، قالعىپ بارا جاتقان بالانى ءتورت ورمە قامشىمەن مولدەكەڭ ارقاعا تارتىپ قالعاندا شوشىپ ويانادى.
بالالار شۋ ەتە قالادى. قاسقىردان ۇرىككەن جىلقىشا، جۇمىلا شىرقىراپ، تاعى شۋلايدى. باسىندا ەلتىرى بورىك، شالبارسىز، ۇزىن جەلەڭ ايقارا جامىلىپ، سۇستانىپ، جىلانداي ىسقىرىپ، شال مولدا بالالاردىڭ زارەسىن الىپ وتىر.
ءبىر جاپىراق قاعازدىڭ كىردەن جىلتىراعان بەتىندەگى ءىرى جازۋعا قاراپ، سەگىز جاسار بايجان ىلگەرى -كەيىن شۇلعىپ، «پي-قاف»، «قاف-پي» دەپ ىزىڭدايدى، مولدانىڭ
كوزى ءتۇسىپ كەتكەندە، ۇياسىنان كەنەتتەن ۇشقان تورعاي سياقتانىپ،
قاتتىراق شىرىلدايدى.
اندا-ساندا مولدا: «وقىڭدار!» - دەپ، ەسىنەپ قويادى.
ۇيقى باسىپ، ماۋجىراپ وتىرعان بايجان جالىققاننان جانىنداعى بالاعا سىبىرلاپ بىردەمە دەي بەرىپ ەدى، جاققا شارت ەتكىزىپ مولدا سالىپ جىبەردى.
يەگى كەمسەڭدەپ جىلايىن دەپ ەدى، قامشىسىنا مولدا قول سوزعان سوڭ، كوزىنەن جاسىن تيىپ، «پيقافقا» سالا باستادى.
ءبىرازدان سوڭ ۇيقىسىن اشۋ ءۇشىن بايجان قاعازىن بۇكتەپ سەرىگىنە بەردى، ەسىك الدىنا بارىپ، قول قۋسىرىپ:
- مولدەكە، قاجەت راۋما؟ - دەدى.
- جاڭا كەلدىڭ، حايۋان، وتىر! - دەدى مولدا.
بايجاننىڭ كوزى جاساۋراپ، جانىنداعى ۇلكەنىرەك سەرىكتەرىنە جالت-جالت قاراپ، ورنىنا قايتا وتىردى.