قاتىنقۇمار شالدىڭ اقىرى
ءوزىنىڭ «ماچو» ەكەنىن قۋ بالە بىلەتىن. ادەمى قىز- كەلىنشەك كورسە، سۋماڭ ەتىپ سول ماڭنان تابىلاتىن. نە كەرەك، سول شال ءبىر كۇنى ءولدى. قايتىس بولدى، قايتتى دەپ قايىرلى ولىمگە ۇقساتقىم كەلمەيدى. ءولدى. ءيا، ءولدى... قابىرگە قوياتىن دا ءسات كەلدى. ەكى بالاسى شۇڭقىرعا ءتۇستى. ارۋلاپ، ەكى جاعىنان ەكەۋلەپ ۇستادى. ەڭكەيىپ قابىردىڭ ۇياشىعىنا دەنەنى قويعالى جاتقان. شىڭعىرىپ ەكەۋى دە اتىپ- اتىپ شىقتى. اكەسىنىڭ ءمايىتى قۇلادى دا قالدى... جۇرتتىڭ ءبارى:
- نە بولدى؟ - دەستى.
- قابىر ءىشى جىلان تولا، قۇجىناپ جاتىر، - دەيدى.
ءۇرپيىسىپ قالدىق. ءبىر ۋاقىتتا قابىرگە مولدا ءتۇستى. كۇبىرلەپ جاتىر. ەمىس- ەمىس ەستىگەنىم: - ءاي قابىر يەلەرى! ءمايىتتى قيناۋ سەندەردىڭ مىندەتتەرىڭ. ءبىزدىڭ مىندەت جەرگە تاپسىرۋ. ورىنداۋعا رۇقسات بەرىڭدەر!
كەيىن مولدا ايتادى: «سولاي رۇقسات سۇراپ ەم، جىلان بىتكەن قابىرعاعا قاراي ىعىسا كەتتى» . اعامىز مۇردەنى قابىر ىشىنە سالدى. ەندى لاحات (ءمايىت جاتقان ۇياشىقتى) كىرپىشپەن جابۋ كەرەك. كومەككە مەن ءتۇستىم. ارعى الەم مەن بەرگى الەمنىڭ اراسىن كەسەكتەرمەن جاۋىپ جاتىرمىز. ارعى بەتتەن «قىرش- قىرش» ەتكەن دىبىستار ەستىلەدى. ءتىسىڭ قىشىرلاپ، دەنەڭ شىمىرلايدى- اي، اناۋ دىبىستاردى ەستىسەڭ... زارەم ءزار تۇبىنە كەتتى.
قايتىپ كەلەمىز. جانىمدا الگى مولدا كىسىنىڭ ءۇش كەيىپكەر تۋرالى حاديس ايتقانى ەسىمدە قالىپتى. كاززاپ پاتشا، تاكاپپار كەدەي، سوسىن زيناقور شال. مىنە وسى ۇشەۋى اللانىڭ مەيىرىمىنەن ماقۇرىم قالاتىندار دەدى... كوزىمە جاس كەلدى. ءوزىمدى ويلادىم، ءوزىمنىڭ دوستارىمدى ويلادىم...
كوبىمىز «ۇيلەنگەنشە قىزعا بارىپ قالايىق» - دەپ جۇرەمىز. ۇيلەنەدى. كوزدى الا بەرە، «سۋىق» جۇرەتىنىن قويمايدى. 40 قا كەلگەندە قويام دەگەنى دە سىلتاۋ بوپ قالادى. اقىرى، حاديستەگىدەي زيناقور شال بولادى، ال وعان ەندى حاديستىڭ ۇكىمى جۇرەدى..
ويناستىڭ جازاسىن تەك قابىر مەن اقىرەتتە تاتپايدى ەكەنبىز. وسى ومىردە دە تريحومانياز، گاردنەرەللەز، مەرەز دەگەن اقشاعا ەمدەۋگە بولار بالەكەتتەردى قويشى، اقشاعا ساتىپ الا المايتىنداي دۇنيەڭدى بۇزاسىڭ. ول - وزىڭنەن كەيىنگى ۇرپاعىڭ.
نۇربەك بەكباۋ
qasym.kz