ماحاببات، قىزىق مول جىلدار: ايەل ءتانى ەركەكتەر ءۇشىن ماگنيتپەن پارا- پار

استانا. قازاقپارات - قازاقستاننىڭ حالىق جازۋشىسى ءازىلحان نۇرشايىقوۆتىڭ ايگىلى «ماحاببات قىزىق مول جىلدار» رومانىنىڭ جالعاسىن نازارلارىڭزعا ۇسىنامىز. باسى.

XV

 ... مايرا ماعان ءبىر كورپە مەن ءبىر جاستىق  جانە ۇزىنشاق كەلگەن قۇراق كورپەشە بەرىپتى. سوعىستان سوڭعى دۇنيەگە تاپشى كەز ەدى عوي ول. قۇراق كورپەشەنى تەكەمەت ۇستىنەن توسەۋگە ءارى پروستىنيا ورنىنا بەرگەنگە ۇقسايدى. توسەكتى تەز سالۋىن سالىپ العانىممەن، تىنشىعىپ جاتا المادىم. تەكەمەتكە كيىمشەڭ قۇلاعان بويىممەن، ءولى تيگەندەي دوڭبەكشىپ، بىرەسە ون جامباسىما، بىرەسە سول جامباسىما اۋدارىلا بەرەمىن. كەيدە تومەن دومالاپ، ءۇي ۇستىنە قاۋلاپ وسكەن الابوتا، كوك قۋرايدى سىتىرلاتا سىندىرىپ، اۋناي كەپ جونەلەمىن. توبەدەگى ءشوپتى ات اۋناعانداي ەتىپ جاپىرامىن دا، ودان سوڭ قايتادان ورنىما ورالامىن. ءبىرازدان كەيىن كيىمىمدى شەشىندىم دە، تەك ترۋسيشەڭ عانا كۇيدە قالدىم. سودان سوڭ ايۋمەن الىسقانداي بوپ ەكى يىعىمنان دەمالىپ، ەكى تاناۋىم دەلدەڭدەپ ءبىراز شالقامنان جاتتىم. ءسويتىپ، جۇرت اياعى باسىلىپ، ەل ۇيقىعا كەتكەنشە ءوز- وزىمنەن الاسۇرۋمەن بولدىم. الدەن ۋاقىتتا جولبارىستاي ىرعىپ ورنىمنان تۇردىم دا، بىرەۋ كورىپ قوياتىنداي ەڭكەڭدەپ، ءبىر باسىپ، ەكى باسىپ ساتىنىڭ قاسىنا كەلدىم. بەسەدكا جاققا كوز سالىپ ەدىم، قىزداردىڭ جايباراقات ۇيىقتاپ جاتقاندارى اڭعارىلدى. ساتىدان تۇسە سالىپ، جۇگىرىپ قاستارىنا بارسام، مايرا باسىن بۇركەپ العان ەكەن. قويۋ قارا شاشى اق جاستىققا شاشىلىپ، شالقاسىنان جاتقان مەڭتايدى كورگەندە ۇستىنە قۇلاپ تۇسە جازدادىم. بۋىن- بۋىنىم قالتىراپ، تىنىسىم تارىلا ءتۇسىپ، مەڭتايدى ەڭكەيىپ ەرنىنەن ءسۇيدىم. ول تەز كوزىن اشىپ الدى دا، مەنى قوس قولىمەن بەتىمنەن سيپاپ، موينىمنان قۇشاقتادى. مەن دەگبىرىم كەتىپ، ونى تەز ورنىنان تۇرعىزباق بولىپ، ەكى قولىنان تارتتىم. مەڭتاي كەۋدەسىن كوتەرىپ وتىردى دا، مايرا جاققا قاراپ، ماعان ەكى ساۋساعىن كورسەتىپ، ەرنىنە باستى. ونىسى: «اقىرىن، مايرا ويانىپ كەتەدى» دەگەنى دەپ ۇقتىم. مەن وعان ساۋساعىممەن بەسەدكانى نۇسقاپ، ودان سوڭ ءۇيدىڭ ءۇستىن كورسەتتىم. ونىم: ء«جۇر، ءۇيدىڭ توبەسىنە بارىپ جاتايىق» دەگەنىم ەدى. ول ورنىنان تۇرىپ، ۇندەمەستەن سوڭىما ىلەستى.

 بەسەدكادان شىققاننان كەيىن ەكەۋمىز قول ۇستاسىپ، ساتىعا قاراي جونەلدىك. جۇقا، شولاق ىشكويلەگىنەن ەكى تىزەسى جارق- جارق كورىنىپ، اق ءمارمارداي مويىن، كەۋدەسى ايعا شاعىلىسىپ، قالىڭ، قويۋ، ۇزىن قارا شاشى تۋ سىرتىن قارا ماقپالداي قىمتاعان مەڭتايدىڭ ساحناعا شىققان بيشىدەي اياعىنىڭ ۇشىنان لىپىپ باسىپ قاسىمدا كەلە جاتقانىن كورگەندە مەنىڭ جۇرەگىم جارىلارداي بوپ ءدۇرس- ءدۇرس سوقتى. ءۇيدىڭ ۇستىنە شىققاننان كەيىن مەڭتاي توسەك ۇستىنە كەلىپ، دەمىن ىشىنە تارتىپ دىمى قۇرىعانداي بوپ، شوقيىپ وتىرا كەتتى. سول تۇستا كوكتە قايىرعان قىراننىڭ تەگەۋرىنىنەن تايسالاقتاپ، ءدىرىل قاعىپ، جان ۇشىرىپ تەگىس جەردە شالقاسىنان قۇلاعان قىزىل تۇلكىنىڭ ۇستىنە جارق ەتىپ، ناجاعاي سوققانداي بولدى. ەرىندى ەرىن تاۋىپ، ءبىر- بىرىنەن شىرىن سورىپ، بال جۇتىسقان تويىمسىز، تىنىمسىز، تولاسسىز ءبىر ءسات تۋدى. مەڭتاي ەكەۋمىز قۇشاقتاسىپ، جالاڭاش دەنەمىز سۇيىسكەن ەكى ەرىندەي جابىسىپ، كورپە استىندا ءۇن- ءتۇنسىز ۇزاق جاتتىق. بۇل كۇن ىستىقتا ۇزاق جول ءجۇرىپ، قانى كەۋىپ شارشاپ، قاتالاپ كەلىپ، الدىنان كەزدەسكەن ءمولدىر بۇلاققا باس قويعان ادامنىڭ العاشقى العان راحاتىنان كەيىنگى تاپقان تىنىسى ءتارىزدى شاق ەدى. قاتتى شولدەگەن ادامنىڭ سۋسىنى قانۋشى ما ەدى؟ مەنىڭ تاعى دا ءشول قاندىرۋ ارەكەتىنە كىرىسكىم كەلدى. وسى كەزدە مەڭتاي مەنى ءسال بوگەپ، ءبىر نارسە سۇراعىسى كەلگەندەي ىڭعاي ءبىلدىردى.

 - ءسىز.. . سەن مەنەن جيىركەنگەن جوقسىڭ با؟ - دەدى ول. - جوق. - جيىركەنبەيسىڭ بە؟ - جوق. - ءومىر بويى ما؟ - ءيا.. . وسى كەزدە مەنىڭ دەنەمنىڭ مەڭتاي جاق جارتىسى ءدىر ەتە قالعانداي بولدى. ءدىرىل تەز قايتالاپ، بىردەن جيىلەي ءتۇستى. سويتسەم، مەڭتاي وكسىپ، جىلاپ جاتىر ەكەن. ونى نەدەن رەنجىتىپ الدىم دەپ مەن جانىم شىعا بايەك بولىپ، استى- ۇستىنە ءتۇستىم. - نە بولدى، جانىم؟ - جاي، اشەيىن. - اشەيىن ەمەس قوي، ايتشى، قۋاتىم، - دەدىم مەن جالىنىپ. - اشەيىن، - دەدى مەڭتاي ۇستىمىزدەگى كورپەنىڭ شەتىنە كوزىن ءسۇرتىپ. - ايتشى، ساۋلەم، - دەدىم ونىڭ اشى جاس شىققان ەكى كوزىنەن، اۋزىنان تىنباستان ءسۇيىپ. - ايتشى، قۋاتىم. - جاي، اشەيىن دەدىم عوي.. . سەن بولماساڭ، مەنى كىم باعالار ەدى؟ وزەگىنە قۇرت تۇسكەن الماعا كىم قولىن سوزار ەدى؟ .. . دەپ.. . اشەيىن سوعان.. . مەڭتايدىڭ نەگە جىلاعانىن ەندى ءبىلدىم. تەزىرەك ونى جۇباتۋعا اسىقتىم. - قويشى، قالقام، ونى ويلاماشى، - دەدىم تاعى دا تولاسسىز ءسۇيىپ جاتىپ. - ول ءبىر ءسات تۇندە كورگەن جامان ءتۇس سياقتى بولىپ، ءوتتى دە كەتتى ەمەس پە. ويلاماشى سونى. سەن بىتەۋ تۇرعان، بۇزىلماعان ەڭ ءتاتتى الماسىڭ، جانىم. - مەن سىزدەي.. . سەندەي كىسىگە لايىق ەمەسپىن- اۋ، تەڭ ەمەسپىن- اۋ دەپ ويلايمىن. - جوق، لايىقسىڭ! سەن مەنەن ارتىقسىڭ، ساۋلەم! مەڭتاي ءبىراز ءۇنسىز جاتتى. - جارايدى، سەنىڭ كوڭىلىڭە كەلمەسە بولدى ماعان، - دەپ ول مەنى ىستىق ەرنىمەن ايمالاپ، جۇمساق الاقانىمەن جانىمدى سۇيسىندىرە جاۋىرىنىمدى سيپادى. - كەلمەيدى، كەلمەيدى، قۋاتىم! سەنشى ماعان. كەلمەيدى ەشقاشان دا! ەشقاشان دا! مەن سەنى وسىلاي قۇشىپ جاتقانىما باقىتتىمىن، قۋاتىم، قىزىعىم، ءومىرىم، وزەگىم!.. - اينالايىن، كوكەتايىم! - دەدى مەڭتاي «اينالايىن» دەگەن ءسوزدى جاندى ەرىتە سوزىپ ايتىپ. ايلى تۇندە ايداي جارىمنىڭ اشىق جاتقان اپپاق كەۋدەسىنە تاعى دا قۇمارتا كوز تىكتىم. ۇلى دانالار جاساعان جان ءلاززاتى - جالاڭاش ايەل بەينەلەرى كوز الدىما ەلەستەدى سول ءسات. گويانىڭ بيىك توسەكتە شالقالاي سۇلاپ، توپ- تومپاق قوس انارى قىزىقتىرا كوز تارتىپ، وزىڭە ماۋجىراي قاراعان بۇراڭ بەل جالاڭاش ماحاسىن كورگەندەي تامساندىم. ەندى ءبىر ءسات تيتسياننىڭ قويۋ قولاڭ شاشىن ۋىزداي دەنەسىنە ءشالى ەتىپ جامىلىپ، جۇمىر بىلەگى، قوس انارى، ۇلبىرەگەن اق تاماعى عانا اشىق قالعان جاندى ەرىتكەن جاس سۇلۋ ماريا ماگداليناسى مەن اق سانىن ايقارا اشىپ تاستاپ، سابىرى سارقىلىپ جاتقان داناياسىنىڭ ءبىر ءسات رۋبەنستىڭ وڭ يىعىنا جالت بۇرىلىپ، الدەنەگە قۇمارتا قاراپ قالعان سىمباتتى ۆيرساۆياسىنىڭ قاسىندا تۇرعانداي سۇقتاندىم.

- اينالايىن، - دەدى وسى كەزدە مەڭتاي داۋسىن سوزا سويلەپ، جالىنعانداي بولىپ، - قاراماشى تەسىلىپ، قويشى، كوكەم. ۇيالامىن. بىرەۋ كورىپ قويادى. - كىم كورەدى؟ ەشكىم دە كورمەيدى، - دەيمىن مەن ونى كەۋدەسىندەگى تىرسيعان اق الماسىنان ايمالاپ. - انە، اي كورىپ تۇر، - دەدى مەڭتاي كۇلىپ، قىتىعى كەلىپ. - اي كورسە، كورە بەرسىن. - ول اينالاسىنا ايتادى. - ايتسا، ايتا بەرسىن. - جۇلدىزدار كورىپ قويدى. ولار جەر جۇزىنە جايادى. - جايسا، جايا بەرسىن. دۇنيەدە ايەلدىڭ تانىنەن ءتاتتى، ونىڭ تۇلعاسىنان سۇلۋ ەشتەڭە جوق شىعار، - دەپ ويلادىم مەن مەڭتايدىڭ اق دەنەسىن كورپەمەن قايتادان قىمتاپ جاتىپ. - ايەلدىڭ اسىل تانىنە ءتانتى بولۋ - ەركەكتىك تىرشىلىكتىڭ ءتۇيىنى شىعار دەپ ءتۇيدىم مەن وندا. ءبىراق ەشبىر كارتينا مەنىڭ مەڭتايىمنىڭ سىمباتىن بەرە المايدى. بارلىقۆەنەرالار دا، دانايالار دا، ماريالار دا، ۆيرساۆيالار دا، مەڭتايدىڭ شەنىنە كەلمەيدى. ويتكەنى بۇل ەشكىم كورمەيتىن مەنىڭ ءوز كارتينام، ءوز دۇنيەم، ءوز بايلىعىم، ءوز باقىتىم! مىنە، مەن مەڭتايدى باۋىرىما باسىپ ىشىمنەن وسىلاي دەپ جاتتىم. «مەڭتاي - مەنىڭ ءوز كارتينام، ءوز دۇنيەم، ءوز بايلىعىم، ءوز باقىتىم!» دەپ مىڭ مارتە قايتالادىم. ايەل ءمۇسىنىنىڭ سۇلۋلىعىن قىل قالاممەن جىرلاپ وتكەن ۇلى دانالار قالدىرعان ەرميتاج قابىرعالارىنداعى ءبىر كورگەن ادامنىڭ ەشقاشان ەسىنەن كەتپەس ماڭگىلىك عاجاپ كارتينالارداي بولىپ، سول ءبىر ءتۇن، جارىق اي، جالاڭاش مەڭتاي كۇنى بۇگىنگە دەيىن مەنىڭ كوز الدىمدا قالدى.

سول جولى مەن سۇلۋلىقتىڭ شىن سىرىن ۇقتىم. ايەل سىمباتى، اسىرەسە ونىڭ جالاڭاش ءمۇسىنى دۇنيەدەگى ەڭ قۋاتتى كۇش ەكەنىن ءتۇسىندىم. ايەل ءتانى ەركەكتەر ءۇشىن ماگنيتپەن پارا- پار ەكەنىن ءبىلدىم. جالاڭاش ايەلدى جاۋ دا جەڭە الماس- اۋ دەپ ويلادىم. بۇل ساباقتى ماعان سول ءتۇن، سول ءسات بەردى. ول ءتۇن ماعان دۇنيەدە ەڭ ءبىر ۇلى ساباقتىڭ العاشقى الىپپەسى بولدى. مەن شالقامنان جاتىرمىن. مەڭتاي ءبىر قىرىنداپ، مەنى قۇشاقتاپ العان. مەن ونى موينىنان قىسىپ، ەكىنشى قولىممەن قولىن سيپاپ جاتىرمىن. اسپاندا اسىعا اي دوڭگەلەپ بارادى. ودان ارىرەكتە، مەنىڭ مەڭتايىمنىڭ ءجۇزىن كورۋگە تالاسقانداي بوپ، جۇلدىزدار جاپىرلاسادى. ولار ءبىر- بىرىمەن جارىسا جىمىڭداسادى. سودان سوڭ: «سەن قانداي باقىتتىسىڭ!» دەپ ماعان باس يزەگەندەي بولادى. «ءيا، مەن باقىتتىمىن! - دەيمىن جۇلدىزدارعا كۇبىرلەپ. - مەنىڭ باقىتىما سەندەردىڭ دە ساندارىڭ جەتپەيدى!» ءوستىپ مەڭتايدى قۇشاقتاپ، جۇلدىزدارمەن سويلەسىپ جاتىپ، مەن سونشاما ءبىر عاجاپ، راقات تەڭىزىنىڭ تۇبىنە قاراي شىم باتىپ بارا جاتقان سياقتاندىم. تاڭەرتەڭ مەڭتاي ەرتە تۇرىپ، مەنى قايتا- قايتا ءسۇيدى. سودان سوڭ بەسەدكاداعى مايرانىڭ قاسىنا كەتتى. مەن جالعىز قالدىم. بۇل جولعى جالعىزدىعىمدى مەن باسقاشا سەزىندىم. ءۇي ۇستىندە ءبىر ءوزىم وڭاشا بولعانىممەن، مەڭتاي كوزگە كورىنبەي قاسىمدا جاتقان تارىزدەندى. ول دا وڭاشا ەمەس، قاسىنا مەنى الىپ جاتىر دەپ ويلادىم. كوكجيەكتەن دوڭگەلەپ كۇن شىعىپ كەلە جاتتى. جالعىز جاتىپ مەن كۇبىرلەپ كۇنمەن سويلەستىم، سىبىرلاپ جەلمەن سويلەستىم. ولارعا دا ءوز باقىتىمدى ايتتىم. ءبىر كەزدە ۇيدەن شەلەگىن سالدىراتىپ، سيىر ساۋۋعا مايرانىڭ اناسى شىقتى. مەن كيىنىپ ءۇي توبەسىنەن ءتۇسىپ، ابزال اناعا سالەم بەردىم.

- ارمىسىز، انام! - بار بول، بالام. ۇيقىڭ كەلمەسە، وزەنگە بار، - دەدى ول. - بۇرگەن! بۇرگەن، مەن باقىتتىمىن، - دەدىم، وزەن جاعاسىنا كەلىپ ايقايلاپ. ودان سوڭ اياڭداپ گۇلدى وزەككە ءتۇستىم. - گۇلدەر، گۇلدەر! مەنى قۇتتىقتاڭدار! مەن سەندەردەي گۇل قۇشاقتادىم، ماڭگى قۇشتىم! - دەدىم ولارعا. گۇلدەر قۋانا قۇتتىقتاپ، باستارىن يزەستى. سودان سوڭ مەن كوكتوبەگە كوتەرىلدىم. - مەن باقىتتىمىن! - دەدىم توبە باسىندا تۇرىپ داۋىستاپ. ماعان الىستاعى تاۋلار ءۇن قوستى. ولار: «مەن باقىتتىمىن! مەن باقىتتىمىن!» دەپ جاڭعىرا جاۋاپ قاتتى.  ماعان بۇرگەن وزەنى شالقىپ جاتقان داريا، كوكتوبە اسقار تاۋ سياقتى بوپ كورىندى. مەن دۇنيەنىڭ تورىنە شىعىپ، توبەسىندە تۇرعانداي سەزىندىم ءوزىمدى. ءيا، سول كۇنى كەشكە مايرا بولماستان توي جاسادى. اۋىل جينالدى. ماحاببات گيمنى - «جار- جار» ايتىلدى، اندەر شىرقالدى. اۋىل ادامدارى مەڭتاي ەكەۋمىزگە اق جۇرەكتەرىنەن شىققان ادال تىلەكتەرىن ايتىستى. شاراپ جوق، شاتاق جوق شارشى عانا جيىن جاسادىق وزىمىزشە. ەرتەڭىندە مەڭتاي، مايرا، مەن ۇشەۋمىز قالاعا كەلدىك. جاتاقحاناعا كىرسەك ماعان دەگەن تىلدەي اشىق حات جاتىر. وقىپ جىبەرسەم، بىلاي دەپ جازىلىپتى. «ەربول! سەن بىزگە اسا قاجەتسىڭ. تەز كەلىپ، ماعان جولىق. ب. ۋازيتوۆ» . - مەنى رەداكسيا ىزدەپ جاتىر. بارامىز با، قىزدار؟ - دەدىم نەگە ەكەنىن بىلمەسەم دە ءوز- وزىمنەن قۋانىپ. - بارايىق، - دەدى ولار بىردەن. بازاردىڭ قاسىنا كەلىپ، ترامۆايعا وتىردىق. ودان كەيىن ءبىراز جاياۋلاپ رەداكسياعا باردىق. جول بويى مەن جاق جاپپاستان سويلەسۋمەن بولدىم. قىزدار كۇلۋمەن بولدى. قىزدار توسىپ سىرتتا قالدى. مەن ىشكە كىردىم.

- ءا، كەلدىڭ بە، ەربول؟ - دەدى جاۋاپتى سەكرەتار مەنى كورىپ. - سالەمەتسىڭ بە؟ حال قالاي؟ سەسسياڭ ءبىتتى مە؟ - ءبىتتى. - وقۋىڭدى قاشان تاۋىساسىڭ؟ - ەندى ءبىر ون شاقتى ايدان كەيىن. - بىزدە ءبىر ورىن بوسادى. سەنى قىزمەتكە الساق دەپ ويلاپ ەدىك. قالاي كورەسىڭ؟ - اقىلداسىپ كەپ ارتىنان ايتايىن. كىمنىڭ ورنى؟ - شالعىنبايەۆتىڭ ورنى. مەنىڭ كوزىم باقىرايىپ كەتتى. - ول قايدا؟ نەعىپ كەتتى؟ - باسقا جۇمىسقا اۋىستى. گازەتتە ىستەۋگە قابىلەتى جەتىڭكىرەمەدى. ونىڭ ۇستىنە ماقتانشاق، داڭعوي، ىشكىش ادام بولىپ شىقتى. ال ءوز شەشىمىڭدى ايت كانە. «اپىراي، شاكەم- اي، - دەدىم مەن ىشىمنەن. - «اھ!» دەپ وزىڭنەن- ءوزىڭ سيىر قايىرعانداي بولىپ وتىرۋشى ەدىڭ. «تىركەمەلى» ءجۇز ەلۋ گرامم تۇبىنە جەتكەن ەكەن عوي، تەگى» . - قازىر، سەمياممەن اقىلداسايىن، باكە، - دەدىم سودان سوڭ. - سەميالى بولىپ پا ەدىڭ؟ قۇتتى بولسىن، - دەدى جاۋاپتى سەكرەتار. - سەميالى بولساڭ وسى قىزمەتكە كىرگەنىڭ ءجون بولار. جۇگىرىپ ەسىك الدىنا شىقسام، مەڭتاي مەن مايرا كۇتىپ تۇر ەكەن. - ءيا، نەگە شاقىرىپتى؟ - دەدى مايرا. - بىزگە قىزمەتكە كەل دەيدى. - ءيا، ءسىز نە دەدىڭىز؟ - سەمياممەن اقىلداسايىن، - دەدىم. مايرا ءماز بوپ كۇلدى. - ال، سەمياسى، ايت، - دەدى مەڭتايعا بۇرىلىپ. - وقۋ بار عوي، - دەدى مەڭتاي. - قالعان ءبىر كۋرستى جۇمىس ىستەپ ءجۇرىپ- اق بىتىرمەيمىن بە؟ - انا جاقتاعى جۇمىسىڭدى قايتەسىڭ؟ - ونى تاستايمىن. رەداكسيا ول جاقتان ءوزى بوساتىپ الادى. - قايدام، وزىڭە اۋىر بولىپ جۇرمەسە؟ - جوق، تۇسەيىن. مەنىڭ ارمانىم ناعىز جۋرناليست بولۋ ەمەس پە؟ ول ءۇشىن وسى گازەتتە جۇمىس ىستەۋىم كەرەك. ونىڭ ۇستىنە قىزمەت ىستەسەم ەكەۋمىزدىڭ دە جاعدايىمىز جاقسارادى. - ءوزىڭ ءبىل. ءبىراق ماعان وسىدان ارتىق ەش جاعدايدىڭ كەرەگى جوق، ەربول. مەن قانداي قيىندىق بولسا دا شىدايمىن عوي. سول كۇنى ماعان ەربول ەسەنوۆ رەسپۋبليكالىق گازەتتىڭ ادەبي قىزمەتكەرى بولىپ تاعايىندالسىن دەگەن بۇيرىق بەرىلدى. تاعدىر مەنىڭ سۇيگەن قىزىمدى دا، سۇيىكتى قىزمەتىمدى، وسىلاي، ءبىر- اق كۇندە قولىما ۇستاتتى. سونىمەن، نە كەرەك، ناعىز باقىتتى جان مەن بولدىم. مەڭتاي ەكەۋمىز ميچۋرين كوشەسىنەن وڭاشا بولمە جالداپ الدىق. مەن مەڭتاي دەگەندە، ول مەن دەگەندە ىشكەن اسىمىزدى جەرگە قوياتىن بولدىق. ءبىرىمىز جوقتا ءبىرىمىز ءبىر ۇرتتام سۋ ىشپەيتىنبىز، تاماعىمىزدان وتپەيتىن. مەن جۇمىستان، ول ساباقتان بوساساق- اق بولدى، ەكەۋمىز ءبىر- بىرىمىزگە قاراي ۇمتىلاتىنبىز. جىلدام جەتىپ، جولىعىسقانشا اسىعاتىنبىز. ءبىزدىڭ كىشكەنتاي بولمەمىز بۇكىل كۋرس ستۋدەنتتەرىنىڭ ورتالىعىنا اينالدى.

ولار، اسىرەسە، دەمالىس كۇندەرى ءبىزدىڭ ۇيدەن شىقپايتىن. شاي ىشەتىن، شاراپ تاتاتىن. وتە- موتە جومارتبەك پەن مايرا ءبىزدىڭ ۇيگە ءجيى كەلەتىن. - ەكەۋىڭ قوسىلساڭشى، - دەيتىنبىز ءبىز ولارعا ازىلدەپ. - مەنىڭ قوسىلعىم- اق كەلەدى- اۋ، - دەيتىن وندايدا جومارتبەك كۇلىپ. - ءبىراق مىنا مايرا مەن سەنەن ءۇش جاس ۇلكەنمىن، اپاڭمىن دەپ بولمايدى. وسىلاي دەپ جومارتبەك كۇلكىسىن تىيا قويادى دا، موپ- موماقان بولىپ، مەڭتاي ەكەۋمىزگە كەزەك قارايدى. سودان سوڭ: - اپاسىن الۋشى ما ەدى جۇرت؟ - دەپ سۇرايدى. ءبارىمىز قىران كۇلكى بولامىز. مايرا جومارتبەكتى تومپەشتەپ، ەكى قۇلاعىنان كەزەك جۇلادى. - ويباي، اپاتاي، المايىن، اپاتاي، - دەپ جومارتبەك باقىرىپ، ءۇيدى باسىنا كوتەرەدى. بۇعان دا كوزىمىزدەن جاس اققانشا كۇلىسىپ، ءماز بولامىز.