اۋىت مۇقيبەك. نۇراعام ءوز قولىمەن قۇرعان ەل بۇل
ايدىن ءجۇر ايدى قۇشىپ، كۇندى يىسكەپ،
حالقىنىڭ بولاشاعىن شىن كۇيىتتەپ!
تامىرىڭ قانشا تەرەڭ كەتكەن سايىن،
ەڭسەڭ دە كەتەدى ەكەن تىم بيىكتەپ!
مىنگەنىم بۇگىن مەنىڭ بولەك كەمە،
دايىنبىز دوستىققا دا، كومەككە دە.
پاتشاڭ قانشا اقىلدى بولعان سايىن،
حالقىڭ دا تۇسەدى ەكەن زەرەكتەنە!..
اقىننىڭ باسىلعان جوق ارىنى ءالى،
جۇرەگىم قۋانىشتان جارىلادى.
«كوش تاعى جالعاسادى!» دەپسىز بۇگىن،
بولايىن سول ءسوزىڭنىڭ سارى لاعى!
بۇل دا ءبىر عانيبەت قوي ويلى ادامعا،
كەلەمىز قادام باسىپ جايلاپ العا!
ءوز ەركىڭ وزىڭدە بوپ، ءوز تويىڭدى،
نە جەتسىن، ءوز جۇرتىڭمەن تويلاعانعا!
دەگەندە حالىق ازدى، جۇرت ارىدى،
قازاقتىڭ ەل باستادى سۇڭقار ۇلى.
تامىرى قايدا ەكەنىن ۇلى ەلىمنىڭ،
دۇنيە بۇگىن تاعى ءبىر تانىدى!
الىستىم ازۋلىمەن، بەلدەستىم دە،
وزبىرلىق كەتتى اينالىپ كەلمەس كۇنگە!
نۇراعام ءوز قولىمەن قۇرعان ەل بۇل،
ىرگەسىن باستىرمايدى ەندى ەشكىمگە!!!
اۋىت مۇقيبەك. استانا. «ەگەمەن قازاقستان»