شىلدەدەگى ورازا
بارادى قوس شاھاردىڭ اراسىندا،
نوكەر ەرتكەن ءال- حادجاج جولاۋشىلاپ.
جەتكەنگە مەكەن الىس، جىراقتا اۋىل،
تىنىعار جوق جانە ءبىر تۇراق ءتاۋىر.
جيعانىن داستارحان عىپ جايىپ بىردە،
ۇيعاردى كىدىرمەككە بۇلاقتا ءبىر.
ءسات ەمەس بۇگىن شىداپ، تالاي كونەر،
تۇردى دا جان- جاعىنا قارايلاپ ول.
اسقا تەز شاقىرىڭدار - دەدى، بولسا،
جاعدايى ناشار بىرەۋ ماڭايدا ەگەر.
تۇرعان كەز ءالى دە ورتتەي كۇن قىجىناپ،
كەز بولدى ولار جايعا تىم قىزىق- اق.
نوكەرلەر ەرتىپ كەلدى ءبىر جارلىنى،
ۇيىقتاپ جاتقان جەردەن تۇرعىزىپ اپ.
ءال- حادجاج كەزىككەن سول دوسقا جار بوپ،
سىي قىلدى: «جاقىن كەل دە، استان ال» - دەپ.
تاماقتان باس تارتتى دا جولىققان جان،
ءبىر ءسوزدى تىڭنان دەرەۋ باستادى- اۋ كەپ.
جان ەكەن ءدىندى ءبىلىپ، قۇران اشقان،
كەزى جوق ومىرىندە كۇنا باسقان.
حادجاجدى تاڭ قالدىردى:
«مەنى الدا،
داستارحان كۇتىپ تۇر - دەپ، بۇدان اسقان» .
ءال- حادجاج سۇراققا الدى ونى بىلگەن،
سوزىنە سول جارلىنىڭ ءجون ۇڭىلگەن.
«اللاعا قوناق بولىپ، شاقىرىلدىم،
مەن اۋىز بەكىتكەنمىن» - دەدى بىردەن.
قالعان جانعا ءبىر قاراپ قۇر سۇلدەرى،
حادجاجدىڭ سول- اق ەدى كۇرسىنگەنى.. .
تاڭىرقاپ، «ءدال مىناداي ىستىق كۇندە،
قالاي اۋىز بەكىتىپ ءجۇرسىڭ» - دەدى.
- كورمەدىم زايا كەتكەن كۇشتى بۇدان،
اللا حاھ! جۇمىر جەرگە ءتۇستى قۇران!
ورازا تۇتتىم - دەدى، ىستىق كۇندە،
قيامەتتىڭ قورعانىپ ىستىعىنان.. .
امالىمىز اللاعا بولسا داۋلى،
قيامەتتىڭ قايتەمىز تونسە الاۋى؟ !
شىلدەنىڭ اپتاپ ىستىق كۇندەرىندە،
ورازا تۇتقان جاننىڭ مول ساۋابى.
جۇلدىزاي ىسقاقتىڭ جەكە پاراقشاسىنان
