عالامتور جەلىسى ايەلىمنەن ايىردى

استانا .قازاقپارات - مەن قازىر الەۋمەتتىك جەلىلەردى ءيتتىڭ ەتىنەن دە جەك كورەم.. . ويتكەنى، عالامتوردىڭ تورىنا شىرمالام دەپ ءجۇرىپ، جان جارىمنان ايرىلدىم.

مەن دە ءوز باسىمنان وتكەن مىنا ءبىر جايتتى سىزدەردىڭ نازارلارىڭىزعا ۇسىنسام دەپ ەدىم. ءالياش، ەگەر مەنىڭ وسى جازعانىمدى وقىساڭ، ۇيگە قايتشى جانىم، وتىنەم سەنەن. سەنى جانە ۇلىمدى قاتتى ساعىندىم.. .

 قازىر ءبىز اۋىزبەن ەمەس، ساۋساقپەن سويلەسەتىن بولىپ بارا جاتىرمىز. بۇرىنعىنداي ءومىردى اق پەن قارا ولشەمىمەن ەمەس، شىنايى ءھام ءۆيرتۋالدى دەپ بولەتىن بولدىق. سودان شىعار، جان- جارىمدى وسىدان ءتورت جىل بۇرىن ينتەرنەت ارقىلى تاپتىم.

 ول كەزدە م- اگەنت (mail.ru) جارىقتىقتىڭ جۇلدىزى جانىپ تۇرعان بولاتىن. قيالداعى ارۋىم سول اگەنتتە ءجۇر ەكەن. اقبوز اتقا مىنبەسەم دە، عالامتوردان كەزدەسكەن سوڭ، ول مەنىڭ كەۋدەمنەن يتەرگەن جوق. اتى ءاليا ەدى. اليامەن جارتى جىلداي سىرلاسىپ ءجۇرىپ، اقىرى ۇيلەنىپ تىندىم.

 «الەمدەگى ەڭ سۇلۋ قىز سەن ۇيلەنگەن كۇنى جولىعادى» دەيدى ءبىر ءپالساپاشى. سول ءسوز راس بولسا كەرەك، مەن وتباسىلى بولعاننان كەيىن اينالامدى (دۇرىسى الەۋمەتتىك جەلىلەردى) قاراسام سۇلۋ قىزدار وتە كوپ ەكەن. بۇرىن قالاي بايقاماعانمىن.

 مەن ءداپ ءبىر بويداق ادامداي تىزگىندى اعىتتىم. ءۇي ۇمىت، كەلىنشەگىم ۇمىت، تۋعان- تۋىسىم ۇمىت. ءبىر مەزەتتە بىرنەشە قىزدىڭ باسىن قاتىرامىن. كەيبىرىمەن كەزدەسىپ، كافە كەزەم، تۇنگى كلۋبتا تۇنەيمىن. ايتەۋىر بەيىش- عۇمىر باستالدى.

 شىندىعىمدى ايتايىن، ۇيگە بارعىم كەلمەيدى. ويتكەنى، مەنى وندا ىلعي دا قاتۋلى قاباق كۇتىپ تۇرادى. مەنى وندا ۇرىس- كەرىس قارسى الادى.

ال، عالامتوردا.. .

كۇلكى، جايما شۋاق ءومىر.. .

 ءبىر كۇنى كەلىنشەگىم ءاليا اياعىنىڭ اۋىر ەكەنىن ايتتى. قۋانۋدىڭ ورنىنا «كىمنەن؟ » دەپپىن كوزىم شاراسىنان شىعارداي بولىپ.

 كەلىنشەگىم: «مەن سەن سەكىلدى جۇرگىش ەمەسپىن» دەپ الدىما ءبىر پاپكانى اكەپ تاستاي سالدى دا، كيىمدەرىن جيناپ ۇيدەن شىعىپ كەتتى. ول كەزدە ماعان ءبارىبىر ەدى.

 الگى پاپكانى اشىپ وقي باستادىم.

وي سۇمدىق- اي! ينتەرنەتتە قىزدارعا جازعان حاتتارىم، سىرلارىم، ازىلدەرىم، ولارمەن تۇسكەن سۋرەتتەرىم ءبارى- ءبارى رەت- رەتىمەن توپتاستىرىلىپتى. وقىعان سايىن ءوز- وزىمە ريزا بولامىن. مەن نە دەگەن كەرەمەتپىن؟ ! مەن نە دەگەن سەرى اداممىن!

 ءاليا سول كەتكەننەن ورالمادى. ال مەن وسىلاي شەگىرتكە- عۇمىر كۇندەردى وتكىزە بەردىم. ءبىر كۇنى كەلىنشەگىمنەن ينتەرنەت ارقىلى «ۇلدى بولۋىڭمەن!» دەگەن حات كەلىپتى. كىپ- كىشكەنتاي نارەستەنىڭ ون شاقتى سۋرەتىن دە سالىپ جىبەرىپتى. الگى سۋرەتتەرگە قاراپ وتىرىپ، جۇرەگىم زىرق ەتە ءتۇستى.

«مەن نەنى ءبۇلدىردىم. قۇداي- اۋ، مىناۋ مەنىڭ بالام عوي. مەن قالايشا.. .»

 ءبىراق ءبارى كەش ەدى. مىنە 1,5 -جىلدان بەرى ءاليانىڭ اتا- اناسىنىڭ الدىنان 5-6 رەت ءوتتىم. ولار ماعان قىزدارىن بەرگىسى كەلمەيدى. مەنىڭ تۇزەلگەنىمە سەنبەيدى. نە ىستەپ، نە قويارىمدى بىلمەيمىن. مەنەن اۋمايتىن قۇلىنشاعىم ءانۋار قازىر ءتاي- ءتاي باسىپ ءجۇر. ونى ءوز ۇيىمە اكەلگىم كەلەدى.

 وتكەندە ينتەرنەتتەن ءبىر قىزىق دەرەك وقىدىم. كەيبىر ءدىندار باۋىرلارىمىز ۇيگە كەلگەن سوڭ الەۋمەتتىك جەلىلەردى پايدالانبايدى ەكەن. ەگەر ول ينتەرنەتكە كىرەتىن بولسا، وتباسىنا ءوز دەڭگەيىندە كوڭىل بولە المايتىن كورىنەدى.

 بۇل يدەيا ماعان قاتتى ۇنادى. ەگەر دە جان جارىم ءاليا مەن ۇلىم ءانۋاردى مەنى كەشىرسە بار عوي، الەۋمەتتىك جەلىلەرگە كىرمەيتىن بولامىن. ماعان ەڭ الدىمەن ءوز وتباسىمنىڭ بۇتىندىگى كەرەك.

قۇدايدان تىلەيتىنىم وسى عانا. ءسىز نە دەپ اقىل ايتار ەدىڭىز.

 اۆتور: قاباي ءنۇردىلدا، استانا

«الاش ايناسى»