ءناپسىنىڭ ءتىلىن الما
حازىرەتى ءالي ءۇشىن كاپىردىڭ باسىن جۇلىپ الۋ، تۇككە دە تۇرمايتىن ەدى. ءبىراق ول: «ءناپسىنىڭ ءتىلىن الىپ اشۋلانىپ قالامىن با؟!» - دەپ ويلادى دا، دەرەۋ توقتاي قالىپ، قولىنداعى قىلىشىن جەرگە قويىپ، دۇشپانىن ولتىرۋدەن باس تارتتى.
حازىرەتى ءاليدىڭ قولىندا كۇربان بولۋدى كۇتىپ جاتقان ادام، بۇل جاعدايعا قاتتى تاڭ قالادى. سەبەبى، ول ىستەگەن جامان ءىسى ءۇشىن حازىرەتى ءاليدىڭ قولىنان امان قۇتىلاتىنىن ويىنان مۇلدە شىعارعان بولاتىن.
ءبىراق ول ويلاعانىنداي بولمادى. ول سول جەردە اقيقاتتىڭ كۋاسى بولدى. دۇشپان حازىرەتى ءاليدىڭ ىسىنە تاڭىرقاپ، امالى تاۋسىلعاننان كەيىن، بىلاي دەپ سۇرادى:
- ەي، ءالي! مەنى نە ءۇشىن ولتىرمەدىڭ؟ بىردەن وزگەرىپ سالا بەردىڭ عوي.
حازىرەتى ءالي بىلاي دەپ جاۋاپ بەرەدى:
- مەن حازىرەتى پايعامبار سىيلاعان قىلىشتى اللاھ جولىندا قولدانامىن. كاپىر مەن مۇنافيقتاردىڭ باسىن، ونىڭ ريزالىعى ءۇشىن عانا شابامىن. بۇعان ەشقاشان ءوز ءناپسىمدى ارالاستىرمايمىن. سەبەبى مەن اللاھتىڭ ارىستانى، ءارى ونىڭ قىلىشىمىن، ناپسىمدىكى ەمەس... سەن جۇزىمە تۇكىرىپ، مەنى اشۋلاندىرماقشى ءارى قورلاماقشى بولدىڭ. مەن سول ساتتە اشۋىما بوي الدىرعانىمدا، مۇمينگە استە جاراسپايتىن قىلىقپەن ياعني، ناپسىمە باعىنىپ، سەنى ءولتىرىپ تاستار ەدىم. الايدا مەن ءوز ابىرويىم ءۇشىن ەمەس، اللاھ ءۇشىن سوعىسىپ جاتقان ەدىم.
«الاش ايناسى»
